Αυτός

Δεν κοιτάζω πια τον καθρέφτη

Μού λέει ψέματα

Σχεδόν ξέχασα πώς μοιάζει το σώμα μου

Σήμερα νομίζω είδα μια ξένη

Θέλω να κοιτάζω και να βλέπω εσένα

Μοιάζεις στο Δαίμονά μου

Έχεις τη σκιά Του

Ή Αυτός τη δική σου

Τόν κουβαλάω καιρό

Ίσως από πάντα

Όχι, δεν ήταν από πάντα

Είναι στιγμές που

Τόν κάνω πέρα

Κάθε που

Τόν απαρνιέμαι

Μ’ αφήνει για λίγο

Την πέμπτη μέρα

Μέ περιμένει να γυρίσω

Καθισμένος μπροστά από την εξώπορτα

Κι ας έχει δεύτερα κλειδιά

Έρχονται βραδιές που στάζω λίγο τζιν σ’ ένα δεύτερο ποτήρι

Και

Τόν περιμένω

Έρχεται

Πάντα πριν την πέμπτη μέρα

Αναρωτιέμαι μήπως μέ ξενυχτάει η ανάγκη

Να

Τόν συναντήσω

Ο πιο πιστός μου εραστής

Όταν σέ κοιτάζω

Μέ κοιτάζει το βλέμμα Του

Ο καθρέφτης δείχνει αυτό που θέλουμε να δούμε

Γιατί κανείς δεν είναι κανενός

Αλλά εσύ είσαι δικός μου

Το πιο δικό μου σκοτάδι

Είσαι

Αυτός

Δεν θα χρειαστεί να διαλέξω

Ένας από τους δυο σας δεν θ’ αντέξει.

Φάτα Μοργκάνα