Ζω ακριβώς όπως ήθελα. Δίπλα στη θάλασσα, με το ποδήλατό μου, σε μια πόλη ευχάριστη, φτιαγμένη για να τη χαίρονται οι κάτοικοί της.
Δουλεύω τρεις μέρες τη βδομάδα σ΄ ένα community centre. Βιώνω πρωτόγνωρες καταστάσεις σεβασμού του ατόμου και της συνεισφοράς του. Το efficiency είναι ίσως χαμηλότερο αυτού που είχα συνηθίσει, ωστόσο η δουλειά γίνεται κι έτσι και ερχόμαστε στα ίσια, αφού έχουμε οικονομία στα ψυχοφάρμακα :-)
Αν κάποια στιγμή πεθυμήσω να επιστρέψω στα corporate αξιώματα, θα το δω. Μέχρι στιγμής απολαμβάνω τη ζωή, την πόλη, τη θάλασσα, το ποδήλατο.
Με δυσκολεύουν αρκετά πράγματα, φυσικά. Όπως και να το δεις, άφησα τα πάντα πίσω και φτιάχνω τα πάντα απ΄ την αρχή. Από την άλλη, αυτά τα πάντα που φτιάχνω εδώ είναι διαφορετικά απ΄ όσα άφησα πίσω κι αυτό έχει από μόνο του μεγάλο ενδιαφέρον για μένα.
Πέραν της πόλης, των υποδομών και των ανθρώπινων συνθηκών εργασίας, η διαφορά που αντιλαμβάνεται κανείς από την πρώτη μέρα είναι οι άνθρωποι. Η αγγλοσαξονική ευγένεια, δοσμένη με τη χαλαρότητα του down under, που δεν παίρνει χαμπάρι και δεν νοιάζεται για το αν είσαι ευγενικής καταγωγής, φοράς παπούτσι χιλίων δολαρίων, είσαι ceo ή εργάτης. Στην αρχή μου χαμογελούσε ο κόσμος άνευ λόγου και ήθελα να κλάψω από συγκίνηση. Νόμιζα ότι κάποιος μού έκανε πλάκα, τύπου candid camera.
Το άλλο που προσέχει κανείς είναι οι άνθρωποι με παντός είδους disability παντού γύρω. Τους οποίους πώς ν΄ αντιμετωπίσω με φυσικότητα, όταν ποτέ μέχρι τώρα δεν συνυπήρξα μαζί τους στην Αθήνα, στην Ελλάδα γενικά; Πού να τους συναντήσω άλλωστε, όταν οι άνθρωποι με νοητικές αναπηρίες π.χ. είναι «ανύπαρκτοι» στην ελληνική κοινωνία. Σ΄ αυτό το κομμάτι νιώθω εντελώς βλάχα :-) Αυτού του τύπου τη διαφορετικότητα μόνο στη θεωρία την είχα συναντήσει- και στη θεωρία ήμουν πολύ άνετη και πολιτισμένη.
Αυτά με την «ανταπόκριση» που μού ζήτησες, φτάνει το τραμ μου στο τέλος της διαδρομής. Σ΄ αφήνω με πολλά φιλιά, Τάκη μου. Στείλε κάνα εγγόνι να το σπουδάσουμε, για να έχεις λόγο να έρθεις εδώ :-)
Μαρίνα
πλέον από τους αντίποδες
(Από το ανέκδοτο βιβλίο «Αυτά και οι μετακομίσεις»)
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
14°
