Η Άντρια Νικολάου και ο Βασίλης Κομίνης μας συστήνονται

→ Συνέντευξη στον Γιάννη Παπαδόπουλο

Άντρια Νικολάου και Βασίλης Κομίνης μιλούν για τα βιβλία τους που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν. Η ποιήτρια Άντρια Νικολάου («Άναστρες νύχτες») και ο ποιητής Βασίλης Κομίνης («Ίχνη που έπονται») συστήνονται στους αναγνώστες και συστήνουν τα βιβλία τους.

Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;

Άντρια Νικολάου: Είναι μια εσωτερική ανάγκη για κάθαρση που επέρχεται διαμέσου της γραφής που ταυτοχρόνως συναντάει τις πνευματικές μου αναζητήσεις. Η γραφή, όπως άλλωστε και κάθε μορφή τέχνης είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πνευματικότητα. Η στιγμή που γεννιέται και έπειτα πλάθεται ένα ποίημα, ένα κείμενο, ένα έργο τέχνης αποτελεί ιεροτελεστία. Είναι η ξεχασμένη σύνδεση του ανθρώπινου είδους με τη θεϊκή του υπόσταση.

Βασίλης Κομίνης: Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να απαντηθεί εύκολα γιατί οι απαντήσεις στο συγκεκριμένο ερώτημα πολλές φορές αποκλίνουν από την ουσία του αποκτώντας ένα χαρακτήρα κοινοτυπίας. Θα έλεγα πως η ανάγκη της γραφής είναι μία κοινή ορμή που γεννιέται βαθιά στη σχέση του υποκειμένου με το περιβάλλον του και είναι μια σχέση που σφυρηλατείται από το χρόνο για την ωρίμανσή της μέχρι το επόμενο βήμα που είναι η πράξη, δηλαδή η γραφή.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς είναι να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;

ΑΝΤ. Ν: Άλλοτε έρχεται φυσικά και αβίαστα και άλλοτε με πολλές σκισμένες σελίδες μέχρι να κουμπώσουν οι λέξεις με τις σκέψεις.

Β.Κ: Είναι και εύκολο και δύσκολο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου γράφοντας μπορεί να βγει κάτι που έχει αρκετό ενδιαφέρον μέσα σε λίγες μόνο αναπνοές, υπάρχουν όμως περιπτώσεις που ενώ έχω τη βεβαιότητα των βημάτων, τα ολοκληρώνω και αφού τελειώνοντας στρέψω το κεφάλι μου να κοιτάξω, δεν βλέπω τίποτα.

Ποιες είναι οι επιρροές σας;

ΑΝΤ. Ν: Οι πρώτες μου επιρροές συναντιούνται στα Ομηρικά Έπη, στον Πλάτωνα και έπειτα στην Κλασική Λογοτεχνία. Όντας σκηνοθέτης που είναι η δεύτερη μου ταυτότητα καθετί που ερεθίζει τη φαντασία μου ή προκαλεί μια τρικυμία στον εσωτερικό μου κόσμο αυτόματα γεννάει και ένα εικονικό καρούλι στο μυαλό μου που έπειτα μετουσιώνεται σε λέξεις ή εικόνες.

Β.Κ: Βασικές μου επιρροές είναι τα πρόσωπα, αγαπημένα και μη, οι μνήμες, τα τραύματα, οι ευτυχισμένες μέρες και νύχτες, είναι οι προσδοκίες, οι απογοητεύσεις, οι συγγραφείς και οι ποιητές, είναι ο κινηματογράφος. Με λίγα λόγια είναι η σφυρηλάτηση της αναπνοής πάνω σε αυτό το αόρατο αμώνι που είναι καμωμένο από χρόνο.

Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;

ΑΝΤ. Ν: Πρωταγωνιστούν ο έρωτας, ο θάνατος, οι κοινωνικές ανισότητες, οι εσωτερικές αναζητήσεις, οι μάχες του ανθρώπου και ένας κρητικός διάλογος με τη θρησκεία.

Β.Κ: Εκείνο που κυριαρχεί στην ποίησή μου είναι η πάλη του σώματος μέσα από την εσωτερική του ορμή για την κατάκτηση της συνέχειας. Η πάλη του σώματος να υπερπηδήσει τα κενά του και η μνήμη που φέρει, η οποία απλώνεται από το μακρινό του παρελθόν ως το αθέατο μπροστά μέλλον.

Πείτε µας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.

ΑΝΤ. Ν: Οι Άναστρες Νύχτες, είναι μια ποιητική συλλογή αποτελούμενη από 22 ποιήματα. Οι λέξεις ακροβατούν από το φως στο σκοτάδι και από την ελπίδα στο χάος, προσπαθώντας να βρούνε τη συλλογική λύτρωση και έπειτα την κάθαρση του ανθρώπινου είδους. Είναι βαθύτατα επηρεασμένη από τα τεκταινόμενα της εποχής μας. Θα έλεγα ότι σηµατοδοτεί το τέλος του ροµαντισµού µε την έννοια που γνωρίζαµε και ανοίγουν τον δρόµο σ’ ένα ψυχρό ρεαλιστικό ροµαντισµό που διαφαίνεται στον ορίζοντα των επερχόµενων χρόνων.

Β.Κ: Είναι μία ποιητική συλλογή η οποία αποτελείται από πενήντα ποιήματα τα οποία με μια πρώτη θα έλεγα ανάγνωση, δείχνουν ασύνδετα ως προς τη θεματολογία τους, την αρχιτεκτονική τους δομή ή το ύφος της γλώσσας. Υπάρχουν ποιήματα που επιχειρούν διερεύνηση σε θέματα όπως αυτό του χρόνου, της πάλης, του θανάτου, ποιήματα που αναφέρονται σε πραγματικά πρόσωπα της ζωής μου και ποιήματα με έντονο αυτοσαρκαστικό χαρακτήρα, προσπαθώντας να αποδομηθεί η επιφανειακή σοβαροφάνεια που κάποιες φορές δίνει την εντύπωση πως επιχειρεί να κυριαρχήσει.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

ΑΝΤ. Ν: Συγγραφέας γεννιέσαι, καλός συγγραφέας όμως γίνεσαι στην πορεία. Αυτό προϋποθέτει μελέτη, τριβή, συνεχές ανάγνωση και μεγάλη πειθαρχία.

Β.Κ: Όπως σε όλα τα πράγματα της ζωής ισχύουν και τα δύο μαζί, όπου μάλλον χρειάζεται ένας πολύ καλός συγχρονισμός τους για να αποδοθεί στη συνέχεια η απαιτούμενη ενέργεια,  όμως τις περισσότερες φορές έχω την αίσθηση ότι το ένα υπερισχύει του άλλου.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;

ΑΝΤ. Ν: Αρχικά θα ήταν η καλλιέργεια του αναγνωστικού κοινού από μικρή ηλικία και η εμφύτευση των κατάλληλων εσωτερικών μηχανισμών για να μπορούν να αναγνωρίζουν τα ερεθίσματα που οδηγούν στο μονοπάτι των τεχνών. Όσο αφορά την εκδοτική διάσταση ενδεχομένως θα ήθελα μια πιο προσεκτική επιλογή των όσων εκδίδονται.

Β.Κ: Αν μπορούσα; Λοιπόν αν μπορούσα να αλλάξω κάτι, θα προωθούσα εκείνα μόνο τα έργα τα οποία προσφέρουν στον αναγνώστη τους τη δυνατότητα να ανέβει λίγο ψηλότερα.

Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;

ΑΝΤ. Ν: Ναι, στο παρόν στάδιο ετοιμάζω την επόμενη ποιητική μου συλλογή που σκιαγραφεί τα Ελληνικά νησιά από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα. Ένας ύμνος που εξυμνεί την ομορφιά αλλά και τη μοναξιά που κρύβουν οι μικροί αυτοί Παράδεισοι της Ελλάδας όταν τα φώτα σβήνουν. Ταυτόχρονα συγγράφω το πρώτο μου μυθιστόρημα που έχει μια ιστορική χροιά παντρεμένη με μια καρμική ιστορία.

Β.Κ: Δεν το γνωρίζω.