- CITY GUIDE
- PODCAST
-
10°
Ο Διονύσης Σαββόπουλος με καθόρισε: «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα»
Περίμενα με μεγάλη αγωνία το βιβλίο του, και είναι από τα λίγα που αγόρασα την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του
![Ο Διονύσης Σαββόπουλος με καθόρισε: Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα Διονύσης Σαββόπουλος: Διαβάζοντας το βιβλίο του «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη.](/images/1074x600/jpg/files/2025-01-29/dionysis-savvopoulos-giati-ta-xronia-trexoun-xyma.jpg)
Διονύσης Σαββόπουλος: Διαβάζοντας το βιβλίο του «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη.
Περίμενα με μεγάλη αγωνία το βιβλίο του Διονύση Σαββόπουλου. Και είναι από τα λίγα βιβλία –οι δίσκοι είναι αρκετοί– που αγόρασα την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του. Και το «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα» έδειξε ότι δεν αγάπησα τυχαία τον Διονύση Σαββόπουλο.
Διονύσης Σαββόπουλος - «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα»: Τα στοιχεία που μπορείς να βρεις στο βιβλίο του
Ο Διονύσης Σαββόπουλος με καθόρισε. Κι όχι μόνο εμένα αλλά ολόκληρη τη γενιά μου. Και όχι μόνο τα τραγούδια του αλλά και η αφηγηματικότητά του. Ένα είδος προφορικότητας που το εισέπραττες στους στίχους, ακόμη κι όταν τους τραγουδούσε. Το εισέπραττες στις συναυλίες, όταν μοιραζόταν τις ιστορίες του, στο «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι», την τηλεοπτική του εκπομπή όταν συνομιλούσε με τους καλεσμένους του, στα παραμύθια – στα 4 cd της «Μυθολογίας», ακόμη και στον ελάχιστο-μέγιστο «Σταύρο και κυρ-Σταύρο». Το εισπράττεις και στο βιβλίο αυτό που δεν έχει γράψει αλλά έχει υπαγορεύσει, όπως σημειώνει σε κάποιο σημείο.
Ξέρω ότι οι πολιτικές του παρεμβάσεις έχουν ξενερώσει πολλούς από τους ακροατές της γενιάς μου. Στο βιβλίο δεν αναφέρεται πολύ σε τέτοια ζητήματα κι όπου αναφέρεται το κάνει στα ρηχά. Αλλά ποτέ δεν αναγνώρισα τον Διονύση Σαββόπουλο ως πολιτικό καθοδηγητή μου, ως μουσικό τον αγάπησα. Από τα αριστερά μέχρι τα ελληνορθόδοξα κι ύστερα μέχρι τα δεξιά, ο «πολιτικός» Σαββόπουλος πιθανότατα πάντα ρηχός ήταν – κι ας με συγχωρέσουν όσοι τον έπαιρναν σοβαρά είτε παλαιότερα είτε σήμερα.
Προφανώς, ο Δημήτρης Γκιώνης είχε καταλάβει πόσο γρήγορα και πόσο εύκολα άλλαζαν οι οπτικές του Σαββόπουλου και σε μια συνέντευξη του 1975 για το Τετράδιο –που συνεξέδιδε ο Γκιώνης μαζί με τον Φώντα Λάδη από το 1974 μέχρι το 1976–, τον ρωτάει: «Τι αλλαγές παρατηρείς ο ίδιος στον εαυτό σου τα τελευταία χρόνια, από τότε που άρχισες να γίνεσαι γνωστός ως σήμερα;» Και απαντάει ο Νιόνιος, όλο ειλικρίνεια: «Παρατηρώ βέβαια αρκετές αλλαγές, μάλιστα βλέπω τον παλαιό μου εαυτό καμιά φορά στον δρόμο και δεν τον χαιρετάω».
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ακούμε έναν καλλιτέχνη για το έργο του κι όχι για τις ιδέες του, όποιες κι αν είναι αυτές. Όσοι σταμάτησαν να ακούνε Σαββόπουλο όταν έκανε τη δεξιά στροφή, υποθέτω ότι σταμάτησαν να ακούνε και Smiths όταν ο Morrissey άρχισε να φλερτάρει με τις ιδέες του Farage, και Sex Pistols όταν ο Lydon έλεγε τα τρελά του. Όσο για τον τομέα της λογοτεχνίας, δεν διάβασαν ποτέ ούτε Φερντινάντ Σελίν, ούτε Έζρα Πάουντ, ούτε Κνουτ Χάμσουν. Και αναφέρω τρία ονόματα συγγραφέων που δεν έκαναν απλώς δεξιά στροφή. Αγκάλιασαν τον φασισμό!
Δεν περιμένω από έναν καλλιτέχνη καθοδήγηση στις διανοητικές μου διεργασίες. Περιμένω όμως έντονα συναισθήματα. Περιμένω μια «Αισθηματική αγωγή», για να αναφέρω τον τίτλο που βάζει ο Γκιστάβ Φλωμπέρ στο βιβλίο του. Και ο Σαββόπουλος το έκανε. Με οδήγησε συναισθηματικά από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο του δίσκο. Μέχρι την τελευταία του συναυλία, εκείνη στο Μέγαρο. Μέχρι το βιβλίο αυτό που καταβρόχθισα και που είναι η πιο πρόσφατη κυκλοφορία του. Να τι γράφει απευθυνόμενος στην Άσπα, ύστερα από μια κρίση στη σχέση τους, μια σχέση που κρατάει σχεδόν 60 χρόνια: «Και ξαφνικά ξυπνώ ένα πρωί και μου έλειπες φρικτά! Μου έλειπαν τα μάτια σου, μου έλειπε η φωνή σου. Ήσουν στο Πήλιο. Άρπαξα ένα ταξί μπροστά απ’ την πλατεία κι ήρθα κατευθείαν επάνω. Τα είπαμε, τα ξομολογηθήκαμε, τρομάξαμε με τα ίδια μας τα λόγια, σπάσαμε ποτήρια, σπάσαμε πιάτα, σπάσαμε κι εμείς οι ίδιοι, κι ανοίξαμε τις ψυχές μας επιτέλους μαζί με τις μελανιές τους. Κι ύστερα, όπως απότομα τελειώνει η καταιγίδα, και η θάλασσα που τόση ώρα μαινόταν, βγάζει τώρα προβατάκια και ηρεμεί σιγά-σιγά, έτσι κι εμείς χαμηλώσαμε τα κεφαλάκια μας κι αμίλητοι και χαζούληδες πια γυρίσαμε στην Αθήνα». Γι’ αυτό και μόνο χρειάζομαι τον καλλιτέχνη: για να βρίσκει τον τρόπο να με συγκινεί για άλλη μια φορά με μια απλή παράγραφο. Την παράγραφο της προσωπικής του αλήθειας.
![Διονυσης Σαββοπουλος, Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα, εκδόσεις Πατάκη Διονυσης Σαββοπουλος, Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα, εκδόσεις Πατάκη](/images/w250/3/jpg/files/2025-01-24/dionysis-savvopoulos-giati-ta-chronia-trechoun-chyma.jpg)
Στο «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα» μπορείς να βρεις πληροφορίες για κάποιους δίσκους και για κάποια τραγούδια. Μπορείς να βρεις στοιχεία που δεν γνώριζες. Μπορείς να βρεις τις σημερινές σαββοπουλικές απόψεις για μερικούς ομότεχνούς του. Απόψεις για τις συναυλίες του, από το Ολυμπιακό Στάδιο μέχρι σήμερα. Μπορείς να βρεις στοιχεία για την παιδική του ηλικία και τον προσωπικό του κόσμο, όπως διαμορφωνόταν μέσα στα χρόνια. Και τέλος, μπορείς να βρεις τους λόγους για τους οποίους δάκρυσες –κι ας διαφωνούσες με κάθε πολιτική άποψή του– ακούγοντας το «Γεννήθηκα στη Σαλονίκη» στην τελευταία του συναυλία. Τους λόγους για τους οποίους «ξέρεις απ’ έξω τη διαδρομή» μέσα σε ολόκληρη τη δισκογραφία του…
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Η πόρτα άνοιγε προς τα μέσα αλλά οι περισσότεροι την έσπρωχναν»
Μια συζήτηση με τον καθηγητή με αφορμή το νέο του βιβλίο «Όταν η γνώση είναι ζωή», μια πραγματεία για την παιδεία, την οικογένεια και τους νέους
Μια ευφάνταστη ιστορία που περιπαίζει με χιούμορ τη γραφειοκρατία του σοβιετικού καθεστώτος, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει τα αποτελέσματα της λογοτεχνίας στην ψυχοσύνθεση ενός αναγνώστη
Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι η όποια δικαίωση των Παλαιστινίων έχει ως προϋπόθεση την ολοκληρωτική συντριβή των σκοταδιστικών καθεστώτων και οργανώσεων
Δέχθηκα να είμαι στην παρουσίαση του βιβλίου του Νιρ Αβισάι Κοέν επειδή αγαπώ τους ειρηνόφιλους εβραίους και μουσουλμάνους της Παλαιστίνης
Το νέο τους βιβλίο παρουσιάζεται την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου στις 19:00 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Ένα rom-com για την ημέρα της αγάπης
Ένα μεσημέρι με τους θεματοφύλακες της ελληνικής γλώσσας στην Ουκρανία
Κωνσταντίνα Ρουσσίδη, Μαριάντζελα Κατσιαβριά, Μένια Παπαδοπούλου μιλούν για τα βιβλία τους που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν
Στο νέο του βιβλίο µελετά το φαινόµενο του µοντερνισµού και µεταµοντερνισµού, όπως και το αντίκτυπό τους στη σύγχρονη λογοτεχνία
Περιπλάνηση στον σκοτεινό εσωτερικό λαβύρινθο με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του «Εσωτερικό ταξίδι μετ’ εμποδίων»
Βιβλία για την πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις, για τα μυθιστορήματα και δοκίμια προστίθενται στα αναγνώσματά μας
Σώθηκε τελευταία στιγμή από τα σκουπίδια
Τα βιβλία του, «Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν» και «Ο Τρυποκάρυδος», συνεχίζουν να πουλιούνται
Οι σχέσεις με τον Υψηλάντη και η μονομαχία που τον οδήγησε στον θάνατο
Μια νέα μετάφραση μας εισάγει στη μαγεία της ποιήσης ενός από τους σημαντικότερους γερμανούς ποιητές
Το φαινόμενο της αυτοκτονίας, από τον Ροδόλφο των Αψβούργων, μέχρι τον Όσκαρ Ουάιλντ, τον Τσέζαρε Παβέζε, τον Άντι Γουόρχολ και τον Κερτ Κομπέιν
Μια εξερεύνηση των σύγχρονων κοινωνικών προβληματισμών φιλτραρισμένη μέσα από έναν καθρέφτη μαγικού ρεαλισμού
Η ιστορία που θα περιβάλλει για πάντα τον μεγάλο λογοτέχνη
Στην πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ποιήματα-Μπροσούρες 2015-2019» στηλιτεύει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.