Προδημοσίευση: Πριν ξεθωριάσει η μνήμη του Τοσικάζου Καβαγκούτσι

Από τον συγγραφέα των «Πριν κρυώσει ο καφές» και «Πριν αποκαλυφθεί η αλήθεια», Τοσικάζου Καβαγκούτσι, έρχεται το τρίτο βιβλίο της σειράς «Πριν ξεθωριάσει η μνήμη» από τις εκδόσεις Κλειδάριμος. Μία ακόμη τρυφερή ιστορία χαμένων ψυχών που ελπίζουν να ταξιδέψουν στο παρελθόν πίνοντας ένα φλιτζάνι καφέ.

Στη Βόρεια Ιαπωνία, υπάρχει ένα μικρό καφέ που πέρα από την εκθαμβωτική θέα στη θάλασσα προσφέρει μια μοναδική εμπειρία στους πελάτες του – τη δυνατότητα να ταξιδέψουν πίσω στον χρόνο. Όπως ακριβώς το μικρό γοητευτικό καφέ που γνωρίσαμε στο Τόκιο. Εκτός από μερικούς γνώριμους χαρακτήρες, θα συναντήσουμε επίσης μια κόρη που έχει δυσανασχετήσει με τους νεκρούς γονείς της που την άφησαν ορφανή, έναν τον κωμικό που ανησυχεί για την αγαπημένη του και τα κοινά τους όνειρα, μια μικρή αδερφή κυριευμένη από τη θλίψη και έναν νεαρό άνδρα που συνειδητοποιεί την αγάπη του για την παιδική του φίλη πολύ αργά…

Με τη χαρακτηριστική νοσταλγική αφήγηση του Καβαγκούτσι, το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο τρυφερότητα και συναίσθημα, και εξερευνά για ακόμη μία φορά το ερώτημα: Τι θα έκανες εάν μπορούσες να ταξιδέψεις στο παρελθόν;

«Πριν ξεθωριάσει η μνήμη» του Τοσικάζου Καβαγκούτσι, εκδ. Κλειδάριθμος: Διαβάστε ένα απόσπασμα σε προδημοσίευση

«Χαμογέλα, λοιπόν, σε παρακαλώ».

Η φωνή της Γιουκίκα δεν ακουγόταν καθόλου λυπημένη, καθώς αντήχησε στο σκοτάδι του καφέ. Προσπαθούσε να είναι ευδιάθετη, γιατί το μόνο που ήθελε ήταν η ευτυχία της αδερφής της. Η Ρέικο δεν μπορούσενα αγνοήσει αυτή τη φωνή και τα συναισθήματα που έκρυβε.

«Μη μου πεις ότι ήρθες από το παρελθόν για να μουπεις αυτό;»
«Ναι. Μόνο αυτό ήθελα να πω. Τίποτ’ άλλο».
«Γιουκίκα...»

«Θέλω να ζεις με χαμόγελο στο πρόσωπο, ακόμα κιόταν θα έχω πεθάνει! Εγώ θα βλέπω πάντα το χαρούμενο χαμόγελό σου».

Έβαζε τα δυνατά της για να συγκρατήσει τα δάκρυά της, αλλά την άκουγε να ρουφάει τη μύτη της σιγανά.

«Στον μισό μήνα που μου μένει, θα ζήσω κι εγώ χαμογελώντας».
«Γιουκίκα».
«Λοιπόν;»
«Γιουκίκα».
«Θα το κάνεις για μένα;»
«Γιουκίκα».
«Θα μου απαντήσεις;»
«Ε...»
«Ναι;»
«Εντάξει. Ναι».
«Τέλεια!»

Και μόνο ακούγοντας τη φωνή της Γιουκίκα, ακόμα και μες στο απόλυτο σκοτάδι, η Ρέικο μπορούσε να φανταστεί το καλοπροαίρετο, γοητευτικό, φιλικό, καλοσυνάτο, πάντα στοργικό χαμόγελό της.

«Γιουκίκα...»

Τότε η Ρέικο συνειδητοποίησε...

Έκανα λάθος.

Αν τα πράγματα ήταν αντίστροφα...

Εγώ δεν θα φοβόμουν να πεθάνω, αλλά σίγουρα δεν θα ήθελα να υποφέρει η Γιουκίκα εξαιτίας του θανάτου μου.

Η Ρέικο συνειδητοποίησε ότι έτσι ακριβώς ένιωθε και η Γιουκίκα.

Δεν μπορώ να αλλάξω το γεγονός ότι η Γιουκίκα πέθανε...

Αλλά μπορώ να ζήσω με τρόπο που δεν θα της προκαλέσει λύπη!

Ένα χοντρό δάκρυ κύλησε από το μάτι της Ρέικο.

Αδερφές που αισθάνονταν το ίδιο.

Τότε η Ρέικο κατάλαβε.

Αν τα πράγματα ήταν αντίστροφα;

Αν είχα πεθάνει εγώ και η Γιουκίκα πενθούσε τον θάνατό μου, τότε η απελπισμένη θα ήμουν εγώ. Δεν έπρεπε να διαλύσω τον αρραβώνα μου με τον Μαμόρου, που είχε κάνει τη Γιουκίκα πολύ χαρούμενη… Για χάρη της Γιουκίκα, δεν πρέπει να είμαι δυστυχισμένη...

Η Ρέικο έκλεισε σφιχτά τα μάτια σαν να κατάπινε αυτά που ένιωθε για τη Γιουκίκα. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε τα δάκρυα.

Η Ρέικο προσπάθησε απεγνωσμένα να τα σκουπίσει.

Δεν μπορώ να αφήσω τη Γιουκίκα να με δει έτσι.

Θα έπρεπε να ζω με χαμόγελο, όπως θέλει. Δεν πρέπει να κλαίω. Όταν ανάψουν τα φώτα, πρέπει να χαμογελάω σαν να είναι όλα μια χαρά! Εκείνη τη στιγμή,

ΚΛΙΝΚ...

Μες στο σκοτάδι, εκεί που καθόταν η Γιουκίκα, ακούστηκε ο ήχος ενός φλιτζανιού πάνω στο πιατάκι.

Η Ρέικο αμέσως κατάλαβε τι σήμαινε αυτό: Η Γιουκίκα πρέπει να είχε τελειώσει τον καφέ της.

Τελείωσε κιόλας;

«Γιουκίκα!»

Η μικρή μου αδερφή...

«Ρέικο».

Η γλυκιά, αξιολάτρευτη, καλοσυνάτη αδερφή μου...

«Γιουκίκα...»

«Σ’ αγαπώ, Ρέικο. Σ’ αγαπώ».

Λυπάμαι που ανησυχούσες για μένα...

«Πρέπει, οπωσδήποτε...»

Η πάντα χαμογελαστή αδερφή μου...

«...να γίνεις ευτυχισμένη, εντάξει;»

Γιουκίκα...

«Μπορείς να μου το υποσχεθείς;»
«Ναι, το υπόσχομαι», απάντησε η Ρέικο, χαμογελώντας όσο πιο πλατιά μπορούσε.

Τοσικάζου Καβαγκούτσι – Σύντομο βογραφικό

Ο Τοσικάζου Καβαγκούτσι γεννήθηκε στην Οσάκα της Ιαπωνίας το 1971. Έχει υπάρξει παραγωγός, σκηνοθέτης και συγγραφέας για τον θίασο Sonic Snail. Ως θεατρικός συγγραφέας έχει γράψει μεταξύ άλλων τα COUPLE, Sunset song και Family Time. Το μυθιστόρημα Πριν κρυώσει ο καφές είναι προσαρμογή έργου της 1110 Productions του Καβαγκούτσι, που τιμήθηκε με το μεγάλο βραβείο του 10ου Suginami Drama Festival και αποτελεί το πρώτο βιβλίο της σειράς «Πριν κρυώσει ο καφές».