- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Γιάννης Γαβράς: Εμείς δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς
Ένα βιβλίο για αγόρια που δεν συμβιβάζονται, αλλά αγαπούν τα μπαρ, τα ποτά και τα ξενύχτια. Αντίστοιχα κορίτσια θα το εκτιμήσουν επίσης…
Γιάννης Γαβράς - Εμείς δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς: Παρουσίαση του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ραδάμανθυς
Το βιβλίο είναι μικρούλι, 98 σελίδες, έχει τίτλο «Εμείς δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς» και είναι ένα γοητευτικό οδοιπορικό σε μπαράκια… καλά, όχι ακριβώς, εκτός που είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό: είναι οι διαδρομές ενός νέου που βγαίνει, τα τσούζει, ενώ δεν συμβιβάζεται, δεν θέλει να γίνει «σαν κι αυτούς», αναρωτιέται, ψάχνεται, επικοινωνεί και διασκεδάζει ακόμα κι όταν όλα είναι εναντίον του. Ο συγγραφέας Γιάννης Γαβράς έχει την τύχη και μαζί την ατυχία να είναι ανιψιός του διάσημου, βραβευμένου σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά. Η τύχη είναι το πασίγνωστο όνομα, η ατυχία είναι ότι τον πλησιάζουμε και λέμε «ξέρω τον θείο σου», λες και αυτό σημαίνει κάτι για έναν συγγραφέα. Αν κάποιος μου έλεγε σε μια βιβλιοπαρουσίαση «ξέρω τον θείο σου, τον Σωκράτη», θα χαιρόμουν βέβαια, μια και είναι αγαπημένος μου θείος, αλλά δεν θα καταλάβαινα τι σχέση έχει η γνωριμία με το βιβλίο.
Ωστόσο, έκανα κι εγώ το ίδιο: στην παρουσίαση του «Εμείς δεν θα γίνουμε σαν κι αυτούς» είπα στον Γιάννη Γαβρά ότι κάποτε πήρα συνέντευξη από τον θείο του για τον «Ταχυδρόμο» (περιοδικό, παλιό, μη δίνετε σημασία) και κάποιος είχε βάλει τίτλο «Η καριέρα μου σαν χορευτής», επειδή μέσα στη συνέντευξη έλεγε, αστειευόμενος, ότι ξεκίνησε την καριέρα του σαν χορευτής με τη Δώρα Στράτου. Τέλος πάντων, ήταν για να σπάσει ο πάγος, δεν είχα ιδέα πώς γράφει το άτομο Γιάννης Γαβράς, απέκτησα ιδέα όταν άρχισα να διαβάζω το βιβλίο. Και γράφει ωραία, στρωτά, με ρυθμό, με εσωτερικότητα εκεί που δεν την περιμένεις, με αληθινά πρόσωπα να τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους μέσα από τις σελίδες. Γράφει έξυπνα, με χιούμορ και με την ελαφριά στεναχώρια που κουκουλώνεται τόσο αριστοτεχνικά με το χιούμορ, και το βιβλίο διαβάζεται με μιαν ανάσα, σε μια καθισιά. Έχει γράψει και άλλα (η νουβέλα του «Σαμποτάζ» είναι η επόμενη στη λίστα) και γράφει συνέχεια, αν και μάλλον έχει σταματήσει να πίνει, ή το έχει μαζέψει. Γιατί αν κάποιος πίνει όσο ο ήρωάς του, δε πα’ να’ ναι κι ο Μπουκόφσκι, δύσκολα κάθεται να γράψει πρόζα.
Το βιβλίο λοιπόν είναι διαβαστερό, κι αν είστε αγόρι/άντρας που δεν θέλει να μεγαλώσει με τίποτα, που δεν θα γίνει «σαν κι αυτούς», που αγαπάει τα μπαρ, τα ποτά και τα ξενύχτια, θα το εκτιμήσετε ακόμα περισσότερο. Αν δεν ανήκετε στην παραπάνω κατηγορία, θα το διαβάσετε έτσι κι αλλιώς επειδή είναι δύσκολο να το παρατήσει κανείς στη μέση, πίνει-δεν πίνει…