«Όλη μου η ζωή έχει να κάνει με τη δημιουργικότητα, είτε μέσω της μουσικής, είτε μέσω της ζωγραφικής, ή με το να γράφω ιστορίες. Στην αρχή ανέβαζα τα βίντεο του μικρού στο προσωπικό μου προφίλ για τους φίλους μου. Κάποια στιγμή θέλησα να τα έχω όλα μαζεμένα κάπου, οπότε αποφάσισα να του φτιάξω μια σελίδα, η οποία, έπειτα από παρότρυνση φίλων, εξελίχθηκε στα “Kupo TV” TikTok και YouTube που ξέρετε σήμερα. Λίγο καιρό μετά, ξεκίνησα να ακούω στον δρόμο πιτσιρίκια να ψιθυρίζουν το όνομά του, πράγμα το οποίο μου φαινόταν απίστευτο (ακόμα και τώρα μου φαίνεται). Μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα, μήνα με τον μήνα κατάλαβα ότι όλο και περισσότερα παιδάκια μάς βλέπουν. Ενώ το περιεχόμενο του καναλιού δεν προορίζεται αποκλειστικά για παιδιά, άρπαξα την ευκαιρία ένα ποσοστό των ιστοριών του Κούπο να έχουν έναν πιο τρυφερό χαρακτήρα, έτσι ώστε να παίρνουν τα παιδάκια κάποια όμορφα μηνύματα. Θεώρησα ότι μπορούμε να βοηθήσουμε αρκετά παιδιά να ξεπεράσουν κάποια προβλήματα που δεν μπορούν να μοιραστούν και να συζητήσουν εύκολα, να τα βοηθήσουμε σε κάποια δύσκολη στιγμή που αισθάνονται μόνα τους και να περάσουμε το πιο σημαντικό μήνυμα: ότι η καλοσύνη είναι δωρεάν», εξηγεί η συγγραφέας και διευκρινίζει πως ο Κούπο στο βιβλίο δεν είναι ένας «τέλειος» χαρακτήρας, ώστε να μπορέσουν να ταυτιστούν μαζί του και να περνάνε τις μέρες τους όσο πιο ανώδυνα μπορούν τα παιδιά ή να θεραπεύσουν τα τραύματα και τις πληγές της παιδικής τους ηλικίας οι ενήλικες.
«Κάνει σκανταλιές, πού και πού πετάει καμιά κακιά λεξούλα, λουφάρει στα μαθήματά του μερικές φορές, και κάνει πράγματα με τα οποία αρκετά παιδάκια ρεαλιστικά μπορούν να ταυτιστούν μαζί του. Όμως δεν κοροϊδεύει, δεν κάνει κακό, δεν κατακρίνει, δεν έχει προκαταλήψεις. Μέσα από τις ιστορίες του παρουσιάζουμε το πώς νιώθει στην καθημερινότητά του ως θύμα bullying και δείχνουμε τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να καταλάβει τον λόγο που γίνεται όλο αυτό, πώς σιγά σιγά το ξεπερνάει και πώς μαθαίνει να βοηθάει κι άλλα θύματα, ακόμα κι αυτούς που τον κοροϊδεύουν. Έτσι λοιπόν, γνωρίζοντας ότι αρκετά παιδάκια στις μικρές ηλικίες δεν έχουν πρόσβαση σε κινητά και σε social media, σκέφτηκα ότι με το βιβλίο θα μπορούμε να προσεγγίσουμε περισσότερα παιδιά και ίσως και να τα… προλάβουμε από το να πληγωθούν ή να πληγώσουν».
Mέσα από τα social media και το feedback από τους ακολούθους, τι αφουγκράζεστε ότι έχουν ανάγκη οι άνθρωποι; «Η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο μυαλό χωρίς σκέψη: γέλιο. Νομίζω ότι το “KupoTV” είναι το ακριβώς αντίθετο από τα ειδησεγραφικά προγράμματα στην τηλεόραση. Γιατί αυτό είναι σημαντικό για μένα; Επειδή, ενώ δεν αντιπαθώ την ενημέρωση, αντιπαθώ έντονα τον τρόπο που παρουσιάζουν τις ειδήσεις στα κανάλια. Το μεγαλύτερο σκέλος της ενημέρωσης μάς αναφέρει τραγικά και κακά νέα, με δραματικό τρόπο. Δεν είναι έτσι η ζωή. Σίγουρα γίνονται και άσχημα πράγματα στον κόσμο, για τα οποία πρέπει να είμαστε ενήμεροι. Έχω αναρωτηθεί όμως πολλές φορές αν ο λόγος που πολύς κόσμος παραμένει μίζερος είναι ότι, εξαιτίας αυτού του βομβαρδισμού απαισιοδοξίας, δεν μπορεί να φανταστεί οτιδήποτε όμορφο και θετικό στην καθημερινότητά του.
»Όταν βλέπω κάτω από τα βίντεό μας να σχολιάζουν ότι τους φτιάχνουμε τη μέρα, ότι ο Κούπο είναι το φάρμακο για τη μιζέρια, ότι κοιμούνται καλύτερα όταν ακούν τη φωνούλα του το βράδυ… όσες φορές και να τα διαβάσω, δεν θα τα χορτάσω ποτέ. Κάποιος περιμένει να βγάλουμε βίντεο γιατί έχει να γελάσει μέρες. Πιστεύω ότι το να είμαι αυτό το κομμάτι της ημέρας των ανθρώπων είναι η καλύτερη ανταμοιβή που μπορώ να έχω εγώ ως… “δίποδο”».
Τις περιπέτειες του Κούπο μπορεί να τις δει κανείς να ζωντανεύουν και στο κανάλι του στο You Tube «Kupo ΤV». Το «Ένα κουτάβι που το έλεγαν Κούπο» της Katt Sway, σε εικονογράφηση της Amandines Art, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πάπυρος.
12°
