Ένας αιώνας Τρούμαν Καπότε: Ο συγγραφέας των «Εν ψυχρώ» και «Πρόγευμα στο Τίφφανυς» γεννήθηκε σαν σήμερα, 30 Σεπτεμβρίου 1924.
Μείζων μυθιστοριογράφος και διακεκριμένος συγγραφέας διηγημάτων, ο Τρούμαν Καπότε γεννήθηκε σαν σήμερα στις 30 Σεπτεμβρίου 1924.
Το έργο του Τρούμαν Καπότε απασχόλησε την αμερικανική λογοτεχνία του εικοστού αιώνα όσο κανενός άλλου, με εξαίρεση τον Έρνεστ Χέμινγουεϊ, ενώ η τραγική τροχιά του βίου του εξακολουθεί να τροφοδοτεί τη συλλογική φαντασία με ολοένα γαργαλιστικότερα επεισόδια.
Ο μικροκαμωμένος άνθρωπος ο οποίος κατέκτησε τη φήμη από τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του, ενώ αργότερα, υπό το βάρος της φρενήρους, έκλυτης κοινωνικής του δραστηριότητας έγινε ο δημόσιος παλιάτσος που υπήρξε στο τέλος της ζωής του, κατέθεσε υλικό διαχρονικής αξίας, ώστε ο ίδιος να στέκει τώρα, εκατό χρόνια από τη γέννησή του, πολύ ψηλότερος από όσο θα μάντευε κανείς από το ισχνό και περιφρονημένο του σώμα.
Τρούμαν Καπότε: Μια αμερικανική λογοτεχνική εκατονταετηρίδα
«Άρχισα να γράφω στα οχτώ μου, στα καλά καθούμενα, χωρίς να παρακινηθώ από κάποιο πρότυπο», έλεγε ο ίδιος ο Καπότε. «Δεν είχα γνωρίσει ποτέ κάποιον που να έγραφε και, για την ακρίβεια, γνώριζα ελάχιστους που διάβαζαν. Αλλά ήταν γεγονός πως τα μόνα τέσσερα πράγματα που με ενδιέφεραν ήταν να διαβάζω βιβλία, να πηγαίνω σινεμά, να χορεύω κλακέτες και να ζωγραφίζω».
«Όπως κάποιοι νέοι εξασκούνται στο πιάνο ή στο βιολί τέσσερις πέντε ώρες τη μέρα, το ίδιο έκανα κι εγώ με το γράψιμο. Ωστόσο, δεν το κουβέντιαζα ποτέ με κανέναν, και αν κάποιος με ρωτούσε τι έκανα όλες αυτές τις ώρες, του έλεγα ότι μελετούσα για το σχολείο. Στην πραγματικότητα, δεν μελετούσα ποτέ για το σχολείο. Η λογοτεχνική μου μαθητεία με απασχολούσε πλήρως, η επίμοχθη κατάκτηση της τεχνικής, της τέχνης…».
Φιλέρευνος και διψασμένος να καταχωρήσει στο αφηγηματικό του οπλοστάσιο από πρώτο χέρι τις εξιστορήσεις των ανθρώπων, «τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα που έγραψα εκείνη την εποχή ήταν οι απλές καθημερινές παρατηρήσεις που κατέγραφα στο ημερολόγιό μου. Η περιγραφή ενός γείτονα. Μακριές καταγραφές επί λέξει συζητήσεων που πήρε το αυτί μου. Κουτσομπολιά. Ένα ρεπορτάζ κατά κάποιον τρόπο, ένας τρόπος να βλέπω και να ακούω που αργότερα θα με επηρέαζε πολύ, αν και τότε το αγνοούσα».
Αλλόκοτο αγόρι και ολοκληρωμένος συγγραφέας ετών δεκαεπτά
Όταν η μητέρα του, Λίλι Μέι, τελικά ξαναπαντρεύτηκε και κάλεσε τον έφηβο Τρούμαν στα σπίτια της στο Κονέκτικατ και στη Νέα Υόρκη, του άλλαξε το επίθετο, από Πάρσονς, σε εκείνο του δεύτερου συζύγου της, Τζο Καπότε, ενός Κουβανού με αρκετή γοητεία αλλά ελάχιστη αφοσίωση.
Το σωματικά αλλόκοτο αγόρι, που η καταφανέστατη θηλυπρέπειά του στη φωνή και στους τρόπους στενοχωρούσε πολύ τη μητέρα του, πήγε σε καλά βόρεια σχολεία, όπου οι βαθμοί του ήταν χαμηλοί ουσιαστικά σε όλα τα μαθήματα εκτός από την ανάγνωση και τη γραφή.
«Όταν ήμουν πια δεκαεφτά ετών, ήμουν ολοκληρωμένος συγγραφέας. Αν ήμουν πιανίστας, θα ήταν η στιγμή για την πρώτη μου συναυλία. Όπως είχαν τα πράγματα, αποφάσισα ότι ήμουν έτοιμος να δημοσιεύσω κάτι».
«Ήθελα να δημιουργήσω ένα δημοσιογραφικό μυθιστόρημα, κάτι σε μεγάλη κλίμακα, που θα είχε την αξιοπιστία του αληθινού γεγονότος, την αμεσότητα του φιλμ το βάθος και την ελευθερία της πεζογραφίας και την ακρίβεια της ποίησης. Ήταν 1959 πια, όταν ένα μυστηριώδες ένστικτο με οδήγησε στο θέμα, μια άγνωστη στο ευρύ κοινό υπόθεση φόνων σε μια απομονωμένη γενιά του Κάνσας».
Το «Εν ψυχρώ», κορυφαίο αριστούργημα του Καπότε εκδόθηκε το 1965 και χάρισε σαρωτική επιτυχία στον συγγραφέα που είχε μόλις πατήσει τα σαράντα.
Στη συνέχεια ανακοίνωσε την πρόθεσή του να εκδώσει ένα μεγάλο μυθιστόρημα όπου θα ανέτεμνε την κοινωνία της πλούσιας Αμερικής, εγχείρημα το οποίο τον βρήκε από τη μία μέρα στην άλλη εγκαταλειμμένο από όλους τους επιφανείς φίλους του και κατέφυγε σε ένα εφιαλτικό τούνελ ναρκωτικών, αλκοόλ και σωματικά ολέθριων σεξουαλικών σχέσεων.
Παρά τις αναρίθμητες απόπειρές του να συνέλθει, οι έξεις του απλώς βάθαιναν, και όταν πέθανε σε ηλικία 59 ετών το 1984, δυστυχισμένος και κάθε άλλο παρά πλήρης ημερών, άφησε πίσω του μόλις μερικές σελίδες από την παχιά στοίβα που ισχυριζόταν ότι είχε γράψει.
(Με πληροφορίες: Τρούμαν Καπότε, «Όλα τα διηγήματα» και «Μουσική για χαμαιλέοντες», εκδόσεις Καστανιώτη, μετάφραση Μιχάλης Μακρόπουλος)
Στο βιβλίο του «Αντιπαθητικές λέξεις» ο συγγραφέας πετάει μέσα σε ένα καλάθι λέξεις που περιέγραψαν ιδέες κατά τα έτη 2015-2019, την περίοδο της μεγάλης διαπραγμάτευσης.
Διαβάστε ένα κεφάλαιο που υπογράφει ο Omar El Akkad από το βιβλίο «Ο κόσμος όπως τον ξέραμε: Αναφορές από ένα κλίμα που αλλάζει», σε επιμέλεια των Amy Brady και Tajja Isen
Η νέα στήλη της Athens Voice παρουσιάζει τα λημέρια των συγγραφέων μας – πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
18°
