Βιβλιο

Ο παρείσακτος: Το φιλοσοφικό έργο του Ζαν-Λικ Νανσί για τη μεταμόσχευση καρδιάς

Ο Γάλλος φιλόσοφος και καθηγητής γράφει για την εξέλιξη της ιατρικής μέσω της τεχνολογίας και πώς αυτή μπορεί να συμβιβαστεί με την κατανόηση της ταυτότητάς μας, όπως έχει διαμορφωθεί μέσα στους αιώνες

Γιώργος Δήμος
Γιώργος Δήμος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Ο παρείσακτος: Το φιλοσοφικό έργο του Ζαν-Λικ Νανσί για τη μεταμόσχευση καρδιάς
Ζαν-Λικ Νανσί © Louis MONIER/Gamma-Rapho via Getty Images

Το βιβλίο «Ο παρείσακτος» του Ζαν-Λικ Νανσί αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα όπου η φιλοσοφία ξεφεύγει από τη θεωρητική σφαίρα και γίνεται βιωματική

«Εγώ (Ποιο «εγώ»; Αυτό ακριβώς είναι το ερώτημα, το παλαιό ερώτημα: Ποιο είναι αυτό το υποκείμενο της εκφώνησης, πάντα ξένο ως προς το υποκείμενο του εκφωνήματός του, για το οποίο είναι κατ’ ανάγκη ένας παρείσακτος και επίσης κατ’ ανάγκη ο παραγωγός, η κινητήρια δύναμη ή η καρδιά) —εγώ, λοιπόν, πριν από σχεδόν δέκα χρόνια, έλαβα την καρδιά ενός άλλου. Μου τη μεταμόσχευσαν. Η δική μου καρδιά (μιας και εδώ, όπως έχουμε καταλάβει, όλο το ζήτημα είναι αυτό το «δικό μου» [...]) —η ίδια μου, λοιπόν, η καρδιά περιερχόταν σε αχρηστία, για έναν λόγο που ουδέποτε διασαφηνίστηκε. Κατά συνέπεια, για να ζήσω έπρεπε να λάβω την καρδιά ενός άλλου».

Ο Γάλλος φιλόσοφος και ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, Ζαν-Λικ Νανσί (1940-2021), μετέτρεψε την οδυνηρή του εμπειρία μετά από τη μεταμόσχευση καρδιάς, στην οποία υποβλήθηκε στα πενήντα δύο του χρόνια, σε μια σύντομη φιλοσοφική πραγματεία, που αφορά την πραγματική φύση του «εγώ» και το πώς μπορεί κάποιος να ζει με ένα «ξένο» όργανο, αποστασιοποιημένος από τις λειτουργίες που αυτό εκτελεί μέσα στον οργανισμό του. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από τη φιλοσοφική σκέψη του Ντεκάρτ ή του Ντεριντά (ο οποίος πέθανε από καρκίνο του παγκρέατος, το οποίο δεν μεταμοσχεύεται), ο Νανσί μιλάει στο έργο του, «Ο παρείσακτος», για την εξέλιξη της ιατρικής μέσω της τεχνολογίας και πώς αυτή μπορεί να συμβιβαστεί με την κατανόηση της ταυτότητάς μας, όπως έχει διαμορφωθεί μέσα στους αιώνες.

Ο παρείσακτος δεν είναι άλλος από εμένα τον ίδιο και τον ίδιο τον άνθρωπο. Δεν είναι άλλος από τον ίδιο που δεν σταματά να γίνεται άλλος, συνάμα αναζωογονημένος και εξαντλημένος, απογυμνωμένος και υπερεξοπλισμένος, παρείσακτος τόσο μέσα στον κόσμο όσο και στον ίδιο τον εαυτό του, ανησυχητική έκφανση του ανοίκειου, conatus ενός εκφύοντος απείρου

Ο Νανσί έγραψε αυτό το σύντομο κείμενο για το περιοδικό Dédale, το 1999, επτά χρόνια δηλαδή αφότου είχε λάβει την καρδιά ενός άλλου ανθρώπου. Παρά τις επιπλοκές από τις οποίες υπέφερε μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, εξαιτίας της φαρμακευτικής αγωγής στην οποία υποβλήθηκε, που τελικά του προκάλεσε καρκίνο, ο Νανσί μιλάει με την απόσταση ενός φιλοσόφου, προσπαθώντας να αναλύσει την εμπειρία του σε υπαρξιακό επίπεδο.

«Ο παρείσακτος» του Ζαν-Λικ Νανσί

Ο Νανσί, τελικά, έζησε μέχρι τα 81 του, δηλαδή κάτι παραπάνω από τριάντα χρόνια μετά τη μεταμόσχευση. «Ο παρείσακτος» κυκλοφόρησε το 2000, όμως στην έκδοση που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Petites-Maisons, σε μετάφραση του Πάνου Αγγελόπουλου (2020), περιλαμβάνονται και μεταγενέστερες υποσημειώσεις του συγγραφέα, με την τελευταία από αυτές να είναι γραμμένη το 2017. Το 2004 η Γαλλίδα σκηνοθέτρια Κλερ Ντενί γύρισε την ταινία «L'intrus», η οποία αποτελεί μεν προϊόν μυθοπλασίας, όμως βασίστηκε στην ιδέα του Νανσί για το πώς ένας άνθρωπος μπορεί να ζει με μια «δανεική» καρδιά. Το 2017 το έργο διασκευάστηκε ως χορευτική παράσταση από την ομάδα «Χορευτές» και παρουσιάστηκε στο Βios. Το βιβλίο αυτό του Νανσί αποτελεί ένα σπάνιο παράδειγμα, όπου η φιλοσοφία ξεφεύγει από τη θεωρητική σφαίρα και γίνεται βιωματική, χωρίς ποτέ να υποπίπτει στο μελόδραμα ή την αυτολύπηση.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Λέσχη Ανάγνωσης Νορβηγικής Λογοτεχνίας: Συζητήσεις γύρω από τη νεότερη και σύγχρονη νορβηγική λογοτεχνία
Λέσχη Ανάγνωσης Νορβηγικής Λογοτεχνίας: Συζητήσεις γύρω από τη νεότερη και σύγχρονη νορβηγική λογοτεχνία

Κάθε τελευταία Τετάρτη του μήνα, στις 7 μ.μ., το Ζάτοπεκ γεμίζει από χρώμα: κόκκινο, μπλε και λευκό ― της αγάπης, της θάλασσας και του χιονιού

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.