Γιώργος Βέλτσος: Δύο ποιήματα από τη νέα συλλογή «Ροή αέρα. Τετράδια χειρωνακτικής γραφής», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Βοκαλισμός για έναν Άγγελο
Αφήνω όλο και λιγότερο λευκό
ξετυλίγοντας χιλιόμετρα γαλβανισμένο συρματόπλεγμα
να ξεγελάσω τη σκουριά
κι η φορητή γεννήτρια να μ’ ηλεκτρίσει
Το ρεύμα τα πηνία διαπερνά
Τα γράμματα να εξαχνωθούν
να κεραυνοβοληθώ
Η απόδραση έμεινε στα χαρτιά
ενώ τα εκτοπλάσματα στον ουρανό
δείχνει απ’ το φυλάκιο ο προβολέας
Απ’ τα ηχεία ειδοποιούνε τα σκυλιά
Δραπετεύουμε όλο και λιγότερο
εγκαταλελειμμένοι
Καθόμαστε γύρω γύρω
Τίποτα να μη μείνει στα κρεματόρια της ανάγνωσης Απ’ το παράθυρο του τρένου ψάχνει για τίποτα ο ποιητής Και το «ανθρώπινο υλικό» περνάει στον Άδη
Η καρδιά μου ξεγυμνωμένη
Μια κοινωνία που αναθέτει στο διαδίκτυο και όχι στον Μποντλαίρ
την επιβίωσή της γυμνώνει την καρδιά της στις παράγκες και τα
γυάλινα της Συγγρού και προσκυνά μεγαλοπρεπώς στα κυριακάτικα
φύλλα τους αναλυτές της. Αλλά η τσαρίνα, εκεί, θα επιμένει:
η αιμοφιλική Δημοκρατία πρέπει πάση θυσία να σωθεί.
Γύρεψα στην απογύμνωση της ευθυκρισία. Δεν αναζήτησα στη
σοβαροφάνεια προσόντα, ακόμα και τότε που διετέλεσα καθηγητής.
Αισθάνομαι ωστόσο ντροπή εκ των υστέρων για τις «παραχωρήσεις»
που απαιτούσε η θέση μου. Όχι βέβαια «την ντροπή του να είσαι άνθρωπος»,
αλλά την ντροπή του να είσαι τίτλος. Και επειδή το ευφυολόγημα δεν έχει, όπως λένε, αναδρομική ισχύ ούτε ηχητικό αντίστοιχο, κάνω πως ακούω τον Horowitz το πρωί,
και μου αρκεί.
Αυτός –έστω ο Mallarmé–, όταν «σκιτσάριζε στο θέατρο» («crayonné au théâtre», όπως τιτλοφορεί τα «ελαφρά» του κείμενα, ίσης όμως σημασίας με τα ποιήματά του), μήπως
δεν έκανε το ίδιο; Εκεί δεν μας διαβεβαίωνε πως «η κριτική δεν έχει καμία σημασία»; Σημασία έχει ν’ αγαπάς. Και δεν είναι τυχαίο ότι παρ’ όλα αυτά αισθάνομαι πληρότητα, αφού ούτε το έργο ούτε την αναγνώριση υπολογίζω. Το γεγονός μόνο του μέσου όρου
θνησιμότητας και ότι με παρέκαμψε. Τώρα γιατί να μη δοκιμάζω το θέατρο και την επιθεώρηση; Βιράρω τις άγκυρες.
Γιώργος Βέλτσος - Σύντομο βιογραφικό
Ο Γιώργος Βέλτσος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1944. Σπούδασε νομικά στη Θεσσαλονίκη και κοινωνιολογία στο Παρίσι όπου και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή υπό τη διεύθυνση του Νίκου Πουλαντζά στο Πανεπιστήμιο Paris VIII-Vincennes. Δίδαξε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από το 1975 έως το 2011 και σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής. Έχει συγγράψει 53 βιβλία (δοκίμιο, θέατρο, ποίηση). Θεατρικά έργα του ανέβηκαν στο Ιλίσια Στούντιο, στο ΚΒΘΕ, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, στο Εθνικό, στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων, στη Στέγη (Φεστιβάλ Αθηνών), στο θέατρο Αργώ και σε άλλες Σκηνές. Έχουν σκηνοθετήσει έργα του οι: Μιχαήλ Μαρμαρινός, Κωστής Καπελώνης, Ρούλα Πατεράκη, Άντζελα Μπρούσκου, Γιάννης Λεοντάρης, Λουίζα Βάιολετ, Χρύσα Καψούλη.
Επίσης, το 2008, το έργο του Πομπές ακούστηκε από τον ίδιο στο πλαίσιο του θεσμού "Αναλόγιο 2008" υπό τη διεύθυνση της Σίσσυς Παπαθανασίου. Τον Ιούλιο 2020, η Λυρική Σκηνή με πρωταγωνίστρια τη Ρένη Πιττακή, ενέταξε στο πρόγραμμά της το τελευταίο του έργο Ημερολόγιο ενός αθέατου εγκλεισμού (εκδόσεις Περισπωμένη) στο πλαίσιο του θεσμού "Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός" το οποίο "ανέβηκε" στη Ρωμαϊκή Αγορά.
Το έργο του Γιώργου Βέλτσου έχει μεταφραστεί στα γαλλικά, στα αγγλικά και τα γερμανικά. Στο περιοδικό PO&SIE, το 2014, δημοσιεύτηκε μεταφρασμένος ο μακρύς μονόλογος Ρημάζει που ακούστηκε στο διεθνές "Φεστιβάλ Ποίησης" στην πόλη Σετ της νότιας Γαλλίας. Ο Ζακ Ντερριντά έχει προλογίσει τα θεατρικά του έργα Camera degli Sposi και Τα χώματα (εκδόσεις Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών). Ο Γιώργος Βέλτσος τιμήθηκε για την προσφορά του στα γράμματα και τη μεταφορά της γαλλικής σκέψης στην Ελλάδα, με τις διακρίσεις του "Τάγματος των Ακαδημαϊκών Φοινίκων" και του "Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών".
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
21°
