- CITY GUIDE
- PODCAST
-
36°
Βίβιαν Στεργίου: «Γράφω στο σπίτι, μαζί με τον σκύλο μου»
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
![Τα δωμάτια των συγγραφέων: Βίβιαν Στεργίου Τα δωμάτια των συγγραφέων: Βίβιαν Στεργίου](/images/1074x600/jpg/files/2024-07-16/ta-domatia-ton-suggrafeon-vivian-stergiou.jpg)
Η Βίβιαν Στεργίου γράφει στη στήλη «Τα δωμάτια των συγγραφέων» για τον χώρο όπου εμπνέεται
Γράφω στο σπίτι, μαζί με τον σκύλο μου. Μου αρκεί ένα ήσυχο δωμάτιο με κλιματισμό/θέρμανση και πολύ φως. Κανείς δεν μ’ ενοχλεί στο δωμάτιό μου, δεν μου απευθύνουν τον λόγο. Ακούγεται, φυσικά, το ραδιόφωνο. Γράφω και, κυρίως, διαβάζω με μουσική από το ραδιόφωνο ή το YouΤube.
Η σιωπή που διακόπτεται μόνο από επιλεγμένες εκπομπές και η μυρωδιά του ζεστού καφέ, χειμώνα-καλοκαίρι, αυτά πλέκουν την τελετουργία μου. Κατά τ’ άλλα δεν με νοιάζει καθόλου ο χώρος μου, η αισθητική, τίποτα. Κυρίως μ’ ενδιαφέρει να μη μου μιλάνε και να μη με διακόπτουν. Κοιτάζω τοίχο για να μην αφαιρούμαι. Βάζω το κινητό σε συρτάρι.
Στη φωτογραφία φαίνονται μόνο βιβλία και εφημερίδες. Έχω φετίχ με το τυπωμένο χαρτί. Έβγαλα φωτογραφία τα βιβλία, γιατί αν πας ν’ αφοσιωθείς στο γράψιμο χωρίς συστηματικό διάβασμα, δεν θα κάνεις σοβαρή δουλειά – όλοι το ξέρουν αυτό.
Μπορώ να γράψω όπου να ’ναι. Σ’ ένα καφέ αεροδρομίου, στο τρένο. Και να διαβάσω παντού μπορώ, κι ας είναι πολύ ποζέρικο π.χ. να διαβάζεις στο κομμωτήριο. Κανονικά, όμως, έχω τη ρουτίνα μου. Ξυπνάω, παίρνω λίγο αέρα στο μπαλκόνι, ανοίγω λάπτοπ, κάνω καφέ και πιάνω κατευθείαν το γράψιμο. Τη σιωπή διακόπτει μόνο το ραδιόφωνο και τίποτα καναρίνια. Δευτέρα με Πέμπτη κάνω αυτό. Παρασκευή με Κυριακή διαβάζω.
Γράφω μόνο στον υπολογιστή ή το κινητό. Οι συνήθειές μου είναι ένας συνδυασμός παρατήρησης του τι λειτουργεί και τι όχι (ξέρω, για παράδειγμα, με σιγουριά ότι αγαπώ τα πρωινά και μισώ τη νύχτα), αλλά και μια επιβαλλόμενη συνθήκη λόγω των διαφόρων συνεργασιών – για παράδειγμα, πρέπει να στέλνω κείμενα στην εφημερίδα που δουλεύω το πρωί ή οι πρόβες στο θέατρο είναι βράδυ, άρα το προσωπικό μου διάβασμα πρέπει να ’χει προηγηθεί.
Κάθε μέρα πάει κάπως έτσι: πρωινή αφύπνιση, καφές, στρώσιμο στο λάπτοπ. Αφού καλά καλά γράψω το κείμενο της εφημερίδας, μετά θα καθίσω να διαβάσω ή θ’ ανοίξω τα προσωπικά μου αρχεία για να δουλέψω το καινούργιο βιβλίο που γράφω και θέλω να είναι έτοιμο ως το ’25. Συνεχίζω έτσι περίπου ως το μεσημέρι, οπότε ξεκινάει η πτώση των δυνάμεων, το απόγευμα ξανασυγκεντρώνομαι και διαβάζω ή βγαίνω για τρέξιμο ή για μπίρες. Υπάρχουν μέρες που δεν γράφω, αλλά καμία χωρίς διάβασμα και σημειώσεις. Μερικές φορές το πρόγραμμα τσουλάει σαν να ’χω φτερά κι άλλες σαν να κουβαλάω βράχο, όμως προσπαθώ να κάνω το ίδιο πάντα, διάβασμα/γράψιμο, για όσο πιο πολλές ώρες γίνεται και όσο πιο σωστά γίνεται. Δεν τα καταφέρνω συνέχεια. Όμως, από μικρή αντλώ απίστευτη ικανοποίηση από τις μέρες καλής συγκέντρωσης. Δεν υπάρχει πιο ωραία αίσθηση απ’ αυτήν: να νιώθεις πως τα ’χεις καταφέρει, έγραψες κάτι που ίσως την παλεύει –τουλάχιστον για τα μέτρα σου, για τις ικανότητές σου–, δεν το ’χει δει κανείς, το έχεις φτιάξει, αλλά το ξέρεις μόνο εσύ και πας βόλτα να πάρεις αέρα και να κινήσεις το σώμα σου, να τρέξεις και να κάνεις διατάσεις, και σκέφτεσαι τι ωραία που ήταν εκεί μέσα, σ’ αυτό που έγραφες, και πως αύριο θα ξυπνήσεις και θα γράψεις κι άλλο ή θα διαβάσεις κι άλλο. Σκέτη ευτυχία!
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Τι τη συγκινεί, τι τη θυμώνει, τι νοσταλγεί στην καθημερινή της ζωή και τι της λείπει από το παρελθόν; Μιλήσαμε μαζί της με αφορμή το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα
Πώς η επιμονή, η αφοσίωση στη δημιουργική σου φωνή και μια σειρά από ευφάνταστα σωματικά τελετουργικά μπορούν να δώσουν φτερά στην καλλιτεχνική δημιουργία
Tι μας ενδιαφέρει η πεισιθάνατη αναζήτηση ενός μετανάστη Ιρανού που μέσα σε όλα τα άλλα είναι και ορφανός από μητέρα, ενώ ο πατέρας του δουλεύει σε εκτροφείο ορνίθων;
Μια συζήτηση για το βιβλίο της «Πρόσωπα του μύθου, του θρύλου, της μουσικής» και το πώς οι μύθοι και οι θρύλοι εικονογραφούν ένα είδος πρωτόγονης ψυχολογίας
Μιλήσαμε με αφορμή το νέο της βιβλίο «Η φωνή στα χέρια της» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος
«Η ζωή με το δικό σου φως» του Abdellah Taïa είναι μια γοητευτική καταβύθιση σ’ έναν κόσμο άγνωστο, σκληρό και ανθρώπινο, όπου οι κατηγοριοποιήσεις και οι κανόνες της Δύσης δεν χωρούν
Μια συζήτηση με τους συγγραφείς για τον ρόλο του επιχειρείν στη δημοκρατία
Ο υδράργυρος ανεβαίνει και τα συναισθήματα στις σελίδες κορυφώνονται
Τα βιβλία που θα προσθέσουμε στις καλοκαιρινές μας αναγνώσεις
Σπουδή εφηβικής αφύπνισης, παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία του 20ού αιώνα
«Το τρίτο στεφάνι», οι περιπέτειες του λογοτέχνη με τον νόμο στην Αυστραλία και η οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα καταγράφονται στο βιβλίο «Το Τέρας και ο Κολοσσός»
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Διαβάζουμε δοκίμια, βιογραφίες, μαρτυρίες, επιστημονικά και βιβλία προσωπικής ανάπτυξης
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Πώς βρίσκεις ένα δολοφόνο όταν σε περιβάλλει η τρέλα; Ή: Πώς το απόλυτο Κακό γεννιέται, μεγαλώνει, και πνίγει τις πόλεις και τις κοινωνίες των ανθρώπων
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.