Τα δωμάτια των συγγραφέων: Αυγή Λίλλη

Το γραφείο μου είναι ουσιαστικά προέκταση του σαλονιού του σπιτιού στο οποίο μεγάλωσα, από την εφηβεία μου και μετά, και στο οποίο διαμένω πια με τη δική μου οικογένεια. Αν και το ανακαίνισα πριν από χρόνια, το γραφείο μου είναι πιο μικρό και λιγότερο απομονωμένο από όσο θα ήθελα – το γραφείο των ονείρων μου παραμένει ένας χώρος του αόριστου μέλλοντος… Ωστόσο, παραδόξως με έναν μαγικό τρόπο είναι επαρκές και αγαπημένο, αφού βρίσκεται σε μια από τις πιο φωτεινές γωνιές του σπιτιού και είναι πλημμυρισμένο από εικόνες και στιγμές που δεν θέλω να λησμονήσω. 

Η βιβλιοθήκη (που δεν βλέπετε) βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το γραφείο. Μου αρέσει να παρατηρώ τις βιβλιοθήκες ως μια αισθητική σύνθεση ή πρόταση αισθητικής. Με εμπνέουν γενικώς τα βιβλία και ως αντικείμενα που φέρουν λόγο και νόημα μαζί με ό,τι τα συντροφεύει στα ράφια: φωτογραφίες κατοικιδίων, μικρές κεραμικές φιγούρες, vintage παιχνίδια και σουβενίρ από ταξίδια, κάρτες φίλων. Στους τοίχους και στα ράφια πίσω μου απλώνονται φωτογραφικά ενθύμια και έργα καλλιτεχνών που αγαπώ, πίνακες του παππού μου, αφίσες ή καρτ ποστάλ από ταινίες, συναυλίες, φεστιβάλ, συνέδρια, όπως και τα βιβλία της κατηγορίας «Προσεχώς» (που όλο και διευρύνεται…). Στο γραφείο, πάντοτε σπασμένα ή παλιά, περίτεχνα φλιτζάνια αντί για μολυβοθήκες, παραδοσιακά τετράγωνα χαρτάκια για σημειώσεις, post-it, πέτρες και κοχύλια από παραλίες της Κύπρου και της Ελλάδας. Γύρω από τον υπολογιστή βιβλία που με απασχολούν ποικιλοτρόπως –αναγνωστικά, συγγραφικά, φιλολογικά– το τελευταίο (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) διάστημα.

Σε αυτή τη φάση της ζωής μου δεν τηρώ καμιά συγγραφική ρουτίνα.  Ωστόσο, κρατάω ένα τελετουργικό για αυτό τον χώρο απέναντι στις μεγάλες αλλαγές που επέφερε και στα διαθέσιμα τετραγωνικά του σπιτιού η μητρότητα: εδώ κάνω τις τελευταίες αλλαγές στο χαρτί, όταν ολοκληρώνω ένα βιβλίο ή μια μελέτη, μια σύνθεση από ποιήματα ή πεζά.

Γράφω ως επί το πλείστον στο κινητό. Στην αρχή αισθανόμουν ενοχές για αυτή την εξέλιξη, αλλά πλέον έχω αποδεχτεί ότι το μολύβι δεν μπορεί να ακολουθήσει τη σκέψη μου, όσο γρήγορα και αν γράφω. Οπότε, τα σημειωματάρια καταργήθηκαν. Ο υπολογιστής δε, έχει καταληφθεί από μικρά δαχτυλάκια, τα οποία μπορεί να διαγράψουν μεμιάς και για πάντα οτιδήποτε. Επομένως, παραμένει ως επί το πλείστον σβηστός. Έτσι, μετέφερα στην εφαρμογή «Σημειώσεις» του κινητού, κάπως αβίαστα οφείλω να ομολογήσω, μαζί με την οργάνωση της καθημερινότητας και τη συσσώρευση της πληροφορίας, τα πρώτα στάδια της συγγραφής –τις ιδέες, τους τίτλους, τα σχεδιάσματα και τα ποιήματα στην πρώτη τους μορφή– αποδεχόμενη τα καλά/κακά του ψηφιακού κόσμου και νοσταλγώντας πάντοτε την αναλογική εποχή, στην οποία με αναζωογονητικές δόσεις κάποτε ανατρέχω.

Η Αυγή Λίλλη τιμήθηκε με το βραβείο πεζογραφίας 2023 του περιοδικού «Χάρτης» για τη συλλογή διηγημάτων «Ρυζόχαρτο και άλλες μικρο-ιστορίες», εκδ. Ποταμός, 2023