17 βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας για το καλοκαίρι

Κώστας Καλτσάς, Νικήτρια σκόνη, εκδόσεις Ψυχογιός
Η αφήγηση ακολουθεί τρεις γενιές μιας ελληνικής οικογένειας από το τέλος της Κατοχής και το ξέσπασμα του Εμφυλίου μέχρι τις παραμονές του διχαστικού δημοψηφίσματος του 2015 για τη διάσωση της χώρας. Στην προσπάθειά του να μιλήσει για τη ζωή και τον θάνατο του πατέρα του, ο Μιχάλης Ξενίδης ανασυστήνει την ιστορία μιας ολόκληρης χώρας και εποχής, περιλαμβάνοντας στην αφήγησή του Βρετανούς στρατιωτικούς και Έλληνες συνεργάτες του εχθρού, βασιλόφρονες και κομμουνιστές, πλούσιους και φτωχούς, τους ζωντανούς και τους νεκρούς, ίσως κι ένα ή και δύο φαντάσματα. Δεκαετίες μετά, ο γιος του ο Αντρέας, που κάποτε τόλμησε να θεωρήσει εαυτόν απαλλαγμένο από το βάρος της ιστορίας, πρόκειται να ανακαλύψει πως τα φαντάσματα δε θα σταματήσουν να σε στοιχειώνουν μόνο και μόνο επειδή αρνείσαι να πιστέψεις στην ύπαρξή τους. «Ακούγεται μεγάλο μπέρδεμα. Η φράση αυτή από τη "Νικήτρια Σκόνη" συμπυκνώνει τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. […]» σημειώνει ο ιστορικός, διευθυντής των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας Κωστής Καρπόζηλος, ενώ η συγγραφέας Carole Burns γράφει: «Ο Κώστας Καλτσάς δεν αφηγείται απλώς την ιστορία τριών γενιών μιας ελληνικής οικογένειας αλλά την Iστορία της ίδιας της Ελλάδας. Φιλόδοξο, καταπληκτικό μυθιστόρημα».

Στέφανος Δάνδολος, Τα αηδόνια της σιωπής, εκδόσεις Ψυχογιός
Μέχρι πού θα έφτανε ένας άντρας για να ξαναβρεί τη γυναίκα της ζωής του; Ανάμεσα από πόσες σφαίρες θα μπορούσε να περάσει, πόσους φλογισμένους δρόμους να διαβεί;Φθινόπωρο 1944. Οι Γερμανοί αποχωρούν από την Αθήνα. Η απελευθέρωση φέρνει λύτρωση, αλλά και διχασμό. Εμφύλια πάθη ξυπνούν, η Ελλάδα οδεύει προς τον όλεθρο ξανά.Ο κύριος Αριστείδης, ο μακροβιότερος σερβιτόρος στο Καφενείον Ζαχαράτου της Πλατείας Συντάγματος, ονειρεύεται πάντα την Ευδοξία του, την ευαίσθητη καθαρίστρια που ερωτεύτηκε κάποτε. Καθώς η Αττική παραδίδεται στο χάος, ένα γράμμα θα ζωντανέψει την ελπίδα του να βρεθεί κοντά της. Αλλά ο φοβερός Δεκέμβρης παραμονεύει. Και φαντάζει αδυσώπητος. Αυτή είναι η ιστορία του απελπισμένου ταξιδιού που έκανε ένας άνθρωπος μες στα Δεκεμβριανά, αναζητώντας τη δική του πατρίδα. Γύρω του ένα σωρό άλλες ιστορίες: το θρυλικό καφενείο και οι θαμώνες του, μυστικά και ψέματα, αδελφός να σκοτώνει αδελφό, προδοσίες και σκευωρίες, το χρονικό της ένοπλης σύγκρουσης, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, η Ελένη Παπαδάκη, ο Οδυσσέας Ελύτης, οι απλοί και βασανισμένοι άνθρωποι που διασταυρώνονται με το βίαιο πεπρωμένο της Ελλάδας. Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα για την αξία της αθωότητας μέσα στο πιο βαθύ σκοτάδι.

Χρήστος Α. Χωμενίδης, Ξέρει η πάπια πού είναι η λίμνη, εκδόσεις Πατάκη
«Μέσα μου ζει ένας σκάνταλος τύπος, ένας καλικάντζαρος. Θα λαχταρούσε η ζωή μου όλη να είναι πιρουέτες. Να ακροβατώ έξω νου και νόμου, να παραβιάζω ωράρια και να γονιμοποιώ ωάρια, να αδιαφορώ για τις συνέπειες των πράξεών μου – σάμπως αυτοί που τις μετρούν και τις ξαναμετρούν βγάζουν άκρη; Ξεφεύγουν μήπως από το τυχαίο κι από το πρόσκαιρο της ύπαρξης; Να νιώθω τις στιγμές σαν νότες, να υπακούω στον εσωτερικό μου μονάχα ρυθμό… Μέσα μου επιμένει να χοροπηδάει το πιτσιρίκι εκείνο που έκανε διαρκώς ζημιές, που έβγαζε σε όλους γλώσσα, που ο κόσμος του ήταν άγραφο χαρτί, άλλοτε το ζωγράφιζε, άλλοτε το μουτζούρωνε, κάποτε του έβαζε φωτιά... Θαυμάζω όσους ξεκινούν για το περίπτερο και βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου. Τους όπου γης και πατρίς, τους ανθρώπους-πουλιά. Εγώ είμαι δέντρο. Γίνεται δέντρο το πουλί, πουλί το δέντρο; Ως δέντρο τι μπορείς να ελπίζεις; Να δροσίζεις όποιους ξαποσταίνουν στον ίσκιο σου. Να σε προτιμούν τα φτερωτά, για να φτιάχνουν τις φωλιές τους. Να απολαμβάνουν τους καρπούς σου τα σκιούρια και οι αλεπουδίτσες. Κυρίως δε, όταν σηκώνεται άνεμος, να φουσκώνουν οι φυλλωσιές σου σαν πανιά καραβιού κι ας σε κρατούν οι ρίζες σου στο ίδιο μέρος. Να κάνεις τον αέρα μουσική κι η μουσική σου να φτάνει εκεί που εσύ δε θα βρεθείς ποτέ. “Πάλι τραγουδάει το δέντρο…” να λένε». Ο νέος Χωμενίδης είναι σκέτος ταξίδι και χαρά.

Δημήτρης Κατσαντώνης, Μέρες του ’79 στη Θεσσαλονίκη, εκδόσεις Επίκεντρο
Μια πορεία ενηλικίωσης σε μια αναστατωμένη, ανικανοποίητη κοινωνία μιας Ελλάδας που ζει στον απόηχο της Μεταπολίτευσης, εδώ και μισό αιώνα. Εποχή, κατά την οποία η προσωπική περιπέτεια μύησης στον «μεγάλο κόσμο» σπονδυλώνεται σε κομβικά γεγονότα στη χώρα και στον κόσμο, με το παρόν να εξελίσσεται σαν Ιστορία και η Ιστορία να παρίσταται στην καθημερινή ζωή, στις ατομικές επιδιώξεις, στις προσωπικές αγωνίες, στους παράδοξους έρωτες. Ένας νέος άνθρωπος που ψάχνει τον εαυτό του μέσα από κάτι που ν’ αξίζει τον κόπο της αφοσίωσης, χαίρεται γιατί θεωρεί πως «ευνοϊκοί είναι οι καιροί, κατάλληλος ο τόπος». Εκπλήσσεται από την περιήγησή του σε μια πινακοθήκη χαρακτήρων, κάποτε υπαρκτών, σήμερα χαμένων και λησμονημένων, παθιάζεται, διαψεύδεται και αναρωτιέται μέχρι τέλους «ποιοι ήταν όλοι αυτοί που μας έφτασαν μέχρι εμένα;».

Πάνος Παντελούκας, Μυστήριο στην Παλμαρόλα, εκδόσεις Βακχικόν
Μια νουβέλα, κράμα αστυνομικού μυστηρίου με προεκτάσεις στον χώρο της Ιστορίας, της ιταλικής κουλτούρας και του πάντα γοητευτικού ζητήματος της κληρονομιάς τεράστιων περιουσιών, μας ταξιδεύει στο αρχιπέλαγος των Ποντίων Νήσων του Λάτσιο, στο κέντρο της Ιταλίας απέναντι από τη Σαρδηνία. Πρωταγωνιστής είναι και πάλι ο καθηγητής εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης Οράτσιο Σπινέλλι, σταθερά αρωγός της ιταλικής αστυνομίας στην εξιχνίαση μυστηρίων. Ο μεθοδικός και έμπειρος καθηγητής, πιστός σύντροφος, γεμάτος ευαισθησίες και λάτρης της καλής κουζίνας αναχωρεί για διακοπές με ιστιοπλοϊκό στην εξωτική νήσο Παλμαρόλα προκειμένου να χαλαρώσει και να απολαύσει τη θάλασσα και την τοπική κουζίνα. Γρήγορα όμως βρίσκεται στο επίκεντρο μιας νέας υπόθεσης που διαδραματίζεται ακριβώς εκεί και καλείται να συνδράμει το Εγκληματολογικό της Ρώμης στο έργο της εξιχνίασης μιας δολοφονίας που προκαλεί το ενδιαφέρον του Τύπου παγκοσμίως. Θύμα ένας Αμερικανός μεγιστάνας από την Καλιφόρνια με ιταλικές ρίζες, σε μια υπόθεση που διαδραματίζεται ταυτόχρονα σε δύο χώρες, Αμερική και Ιταλία.

Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Κατερίνα Σφόρτσα - Η λύκαινα της Ρωμανίας, εκδόσεις Αρμός
Με πρωταγωνίστρια την πλέον θρυλική γυναικεία φυσιογνωμία της μεσαιωνικής Ιταλίας και μέσα από τα μάτια μιας βασανισμένης Κυθήριας νησιωτοπούλας, ο αναγνώστης θα βρεθεί καταμεσής ενός ανεμοστρόβιλου εξελίξεων, τη βιαιότητα των παθών και τον φονικό κυνισμό των προσωπικοτήτων που σημάδεψαν μια κρίσιμη εποχή και χάραξαν τη μελλοντική πορεία της Ευρώπης. Ένα ιστορικό μωσαϊκό με ταχύτητα γραφής και με ήρωες γνωστά ιστορικά πρόσωπα –που αποκτούν όμως σάρκα και οστά– ξεδιπλώνοντας ολοζώντανα τη σύνθετη ιστορική πραγματικότητα της ευρωπαϊκής Αναγέννησης.

Ειρήνη Νικολάκη-Καλαμάρη, Η καρδιά του κόσμου, εκδόσεις Κέδρος
Ένα ανοιξιάτικο σούρουπο του 1609, ο Ιταλός ζωγράφος Φραντσέσκο Αλμπάνι φτάνει στο μαγευτικό νησί του Αρχιπελάγους, τη Χίο. Κατά τη διάρκεια της διαμονής του στον τουρκοκρατούμενο τόπο ανακαλύπτει στο μοναστήρι της Παναγίας Σικελιάς ένα χειρόγραφο που φέρνει στο φως μια συγκλονιστική ιστορία των μεσαιωνικών χρόνων του νησιού: τον φλογερό έρωτα του Ευγένιου και της Ζακελίνας. Οι δύο τους μετά τον οδυνηρό χωρισμό παρασύρθηκαν μακριά από τη Χίο καταλήγοντας στους ταραχώδεις δρόμους της ετοιμοπόλεμης Κωνσταντινούπολης. Η τυχαία συνάντησή τους με τον ξακουστό Χιωτογενοβέζο πολεμιστή Ιωάννη Ιουστινιάνη Λόγγο θα σφραγίσει το πεπρωμένο τους, αφού μαζί θα βαδίσουν στα χνάρια του μύθου, καθώς ο Ιωάννης –τραγικός υπερασπιστής της πολιορκημένης Βασιλεύουσας– διαβαίνει το κατώφλι της Ιστορίας. Έλληνες και Τούρκοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, Ενετοί και Γενουάτες εγκλωβισμένοι σ’ έναν αγώνα ζωής και θανάτου, ενώ συντελείται η καταστροφή της μυθικής Κωνσταντινούπολης.

Νίκος Μάντζιος, Η λίμπιντο των αγγέλων, εκδόσεις Γραφή
Η Κορίνα καλείται να διαχειριστεί έναν εφιάλτη μετά από ένα περίεργο όσο και σπάνιο ατύχημα, που την καθηλώνει σε αναπηρικό αμαξίδιο. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να προσαρμόσει τη δικιά της κανονικότητα σ’ αυτή των «κανονικών» ανθρώπων και να πείσει ότι παραμένει μια κοπέλα που εξακολουθεί να έχει λίμπιντο, να κάνει όνειρα και να έχει τις ίδιες ανάγκες με τις συνομήλικές της. Χτυπάει τη γροθιά στο μαχαίρι, κάνει λάθος επιλογές, υποδύεται κόντρα ρόλους, μέχρι να καταλήξει στη μοναδική επιλογή, αυτήν που είχε από την αρχή και που έχουμε όλοι μας: τη ζωή. Ο συγγραφέας, αξιοποιώντας την πολύχρονη εμπειρία του στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση, σπάει τα ταμπού και προτείνει να δούμε μέσα από τα μάτια της νεαρής κοπέλας τον αγώνα που δίνουν αυτά τα άτομα προκειμένου να πείσουν ότι δεν είναι ασεξουαλικοί άγγελοι, αλλά αντίθετα, παραμένουν ενεργά στο φλερτ και το ερωτικό παιχνίδι. Μία από τις ελάχιστες λογοτεχνικές απόπειρες στην ελληνική βιβλιογραφία που αναδεικνύει ένα ζήτημα, το οποίο θεωρείται ταμπού παγκοσμίως: αυτό της σεξουαλικότητας στην αναπηρία.

Θόδωρος Σούμας, Παράλογοι συνήθεις πόθοι, εκδόσεις Βακχικόν
Η συλλογή περιλαμβάνει διηγήματα που άλλοτε αναδεικνύουν τον τρελό κι εξωφρενικό χαρακτήρα ιστοριών έρωτα και σεξ των προσώπων κι άλλοτε την απελπισμένη, εφιαλτική και γελοία πλευρά τους. Διαβάζοντας αλλόκοτες, μερικές φορές συνειδητά πορνογραφικές, ερωτικές ιστορίες, διαπιστώνουμε πως όλα τα πρόσωπα έχουν μια ροπή κι ευαισθησία έναντι του ερωτισμού και της σεξουαλικότητας, πιθανόν γιατί αναζητούν τον έρωτα και την ερωτική ευτυχία· επειδή δεν τα βρίσκουν, αρκούνται στην αναζήτηση κάποιου υποκατάστατού τους, δηλαδή του σεξ. Αυτός είναι κι ο λόγος, που κατά τον συγγραφέα, ορισμένα σκοτεινά και τολμηρά διηγήματα μοιάζουν με νατουραλιστικά και πορνογραφικά πεζογραφήματα: Το ότι αρκετοί χαρακτήρες φέρονται ως ερωτύλοι ή ως ερωτιδείς, αποτελεί μάλλον μια υπαρξιακή, ασυνείδητη ροπή τους για την αναζήτηση της ευτυχίας, της αγάπης και της ψυχοσωματικής επικοινωνίας. «Στο πλαίσιο αυτής της διαδρομής και της απεγνωσμένης έρευνάς τους, μερικές φορές φτάνουν στα άκρα, ίσως επειδή ο ερωτισμός είναι η αποδοχή της ζωής ως τα ακραία όριά της, ως τον θάνατο, ως τη διακινδύνευση της ισορροπημένης, συμβατικής και κανονικής ζωής».

Αναστασία Χρυσαφίδου-Καλφέλη, Πιο πέρα από το πέρα, εκδόσεις Μπαρμπουνάκης
«Το 1941, όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην πόλη, ήμουν σχεδόν εξήντα χρονώ. “Μάνα” μου είπε η νύφη μου, η Κατίνα, “έλα να μείνεις μαζί μας. Θα έρθουν δύσκολες μέρες”. Τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από το να ζεις χωρίς ελπίδα, με μιαν ανάμνηση ξεθωριασμένη. Αυτό ήταν που με πονούσε περισσότερο. Ότι σιγά σιγά χανόταν η μορφή του Δημητρού μου. Έμενε μόνο η αίσθηση της παρουσίας του, της κοινής μας ζωής. Μας έβλεπα από το παρόν που βίωνα, σαν να ήμασταν δυο άλλοι. Πρόσωπα πολύ οικεία και αγαπημένα, που έζησαν ελάχιστα μαζί και που χώρισαν βίαια, μέσα στη λαίλαπα του πολέμου και του ξεριζωμού, χάνοντας την ταυτότητά τους κάπου εκεί στα μέρη που γεννήθηκαν». Ποια είναι η διαδικασία κάθαρσης μετά τις αλλαγές της προηγμένης τεχνολογίας και ποιες οι συνθήκες διαβίωσης στον άυλο κόσμο; Με έναν ρέοντα λόγο, ενίοτε συγκινησιακά φορτισμένο, και αρκετή δόση χιούμορ, η αφηγήτρια περιγράφει την εμπειρία της από τις μεταμεσονύκτιες συναντήσεις της στον άυλο κόσμο με τις ψυχές παλιών της γειτόνων και συγγενών, οι οποίοι, στο πρότυπο μιας ομαδικής ψυχοθεραπείας, της μιλούν για πράγματα που δεν πρόλαβαν ή δεν τόλμησαν να μιλήσουν όσο ζούσαν.

Κώστας Κρομμύδας, Κρασί από τα χείλη σου, εκδόσεις Διόπτρα
Από το δελτίο τύπου: «Η ζωή μετράει στιγμές. Στιγμές που περιμένεις, που προσμένεις. Στιγμές που φοβάσαι, που θυμάσαι. Στιγμές που φυλάς, κι άλλες που θέλεις να ξεχάσεις. Στιγμές που διαρκώς αλλάζουν και σε αλλάζουν. Στιγμές που πρέπει να αρπάξεις για να μη χαθούν στην αδυσώπητη δίνη του χρόνου. Γιατί αν έρθει εκείνη η στιγμή, η δική σου, και τη χάσεις, τη χάνεις για πάντα. Επειδή είναι βέβαιο πως δεν θα επιστρέψει. “Το βράδυ στις 11 θα είμαι στο κελάρι μας. Θέλω να σε δω μετά από τόσα χρόνια έστω και για λίγο…” Ένας έρωτας νεανικός ευδοκιμεί μέσα στην τρέλα των συναισθημάτων και της νιότης κόντρα σε μια οικογενειακή διαμάχη. Ένα άσβεστο μίσος που καλλιεργείται χρόνια τώρα, αφήνοντας το σημάδι του από γενιά σε γενιά, έρχεται αντιμέτωπο με τα θέλω και τα πρέπει. Σχέσεις που δοκιμάζονται, δεσμοί αίματος που κλονίζονται. Μυστικά και γεγονότα που επηρεάζουν το σήμερα. Το παρελθόν έχει απλώσει τις ρίζες του βαθιά σε συνείδηση και πράξεις, όπως το αμπέλι απλώνει τις δικές του στο εύφορο έδαφος. Αλλά υπάρχουν δύο πράγματα που μεθούν τους ανθρώπους και αλλάζουν ριζικά τη ζωή τους: ο έρωτας και το κρασί...»

Έφη Βατανίδου, Αγάπη συν πλην, εκδόσεις Αρμός
Αγάπη που μάχεται ανάμεσα στα συν και τα πλην, πάθος και προδοσία, τυφλή αφοσίωση και ψυχική αναπηρία: Αυτό το σπονδυλωτό μυθιστόρημα στηρίζεται στους δυο πόλους της ανθρώπινης φύσης έχοντας για καμβά ιστορικά γεγονότα. Οι ηρωίδες του, θεατρίνες και δημοσιογράφοι, θα βρεθούν σε θεατρικές σκηνές και γραφεία εφημερίδων, και κάποια μεγαλειώδη στιγμή της ζωής τους θα περπατήσουν φορώντας το ίδιο ζευγάρι σομόν γόβες, το κειμήλιο που συνδέει διαφορετικές γενιές, από το 1920 έως το 1949 και από το 1976. Ονομάζονται Μαρίνα, Μόρφω, Μυρσίνη και Εύα και ανάμεσά τους θα ριζώσει η Ελένη, με τις απέλπιδες προσπάθειές της να επιβιώσει σε ένα τυραννικό περιβάλλον.

Ίρις Καλβά, Γυάλινο νυφικό, εκδόσεις Bell
Αντλώντας στοιχεία από πραγματικά γεγονότα, η ιστορία δύο γυναικών σε δύο διαφορετικές εποχές, που αντιμετωπίζουν ωστόσο τον ίδιο κίνδυνο. 1945: Η Ανδριανή παντρεύεται στα δεκάξι της από μεγάλο έρωτα. Πόσο αληθινά θα βγουν τα όνειρά της; 2000: Η Άντρια βρίσκεται μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής της. Να ακολουθήσει τον έρωτά της ή να συνεχίσει μια ανεπιθύμητη για εκείνον εγκυμοσύνη; Ένα παλαιό μεγαλόπρεπο αρχοντικό στις Οινούσσες γεμάτο μυστικά, τι σχέση έχει με τις δυο και γιατί μιλάνε όλοι για την «κυρά του αρχοντικού»; Μολονότι σήμερα οι γυναίκες σπουδάζουν, εργάζονται, έχουν κατακτήσει την ανεξαρτησία τους και δεν χρειάζονται έναν σύζυγο για να επιβιώσουν, το νυφικό παραμένει ακόμα για πολλές κρυφό ή φανερό όνειρο. Είναι αυτό το κλειδί της ασφάλειας και της ευτυχίας; Ή, μήπως, κάποιες φορές το νυφικό γίνεται «γυάλινο», έτοιμο να θρυμματιστεί στην πρώτη δυσκολία και τα σπασμένα γυαλιά-μαχαίρια του κομματιάζουν τις νύφες σιγά σιγά;

Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Λουτρό αίματος στο Νότο, εκδόσεις Αρμός
Φονικές μάχες, άγριες εκτελέσεις, αλησμόνητοι πολέμαρχοι κι ευγενικοί ιππότες, αλλά και διπρόσωποι μονάρχες, τολμηρές δέσποινες κι αδίστακτοι εκκλησιαστικοί ηγέτες συνθέτουν το πάνθεον των πρωταγωνιστών της μοναδικής αυτής ιστορίας. Ιστορικό μυθιστόρημα κατά τα δύο τρίτα και συναρπαστικό ιστορικό και ταξιδιωτικό αφήγημα κατά το υπόλοιπο, το βιβλίο αυτό θα ταράξει τα τελματωμένα νερά της αντίληψής μας για το παρελθόν, τα καλά κρυμμένα μυστικά και τον χαρακτήρα της Χριστιανικής Εκκλησίας. Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος προσεγγίζει με μυθιστορηματικό τρόπο τις πολιτικές συγκρούσεις στη Νότια Γαλλία στις αρχές του Μεσαίωνα. Είναι η πρώτη φορά που ο συγγραφέας δοκιμάζει ένα άλλο είδος γραφής επιχειρώντας να διεισδύσει σ’ ένα διαφορετικό αναγνωστικό κοινό, διευρύνοντας ταυτόχρονα το κοινό που χρόνια τώρα είχε ταυτιστεί με τις «αιρετικές» φιλελεύθερες σκέψεις του.

Σεραφείμ Μπακολουκάς, Στο ψαχνό, εκδόσεις Βακχικόν
Ένας επίτροπος στην εκκλησία του χωριού που εκτρέφει περιστέρια για τη γιορτή των Θεοφανείων, ένας βοσκός που τα βάζει με έναν λύκο, μια γυναίκα που υπερασπίζεται την αυτοδιάθεση του σώματός της σε μια συνέλευση αναρχικών, ένας άνδρας που προσπαθεί μετά μανίας να σκοτώσει την κατσαρίδα που εισέβαλε στο σπίτι του, είναι λίγοι μόνο από τους πρωταγωνιστές των διηγημάτων που απαρτίζουν αυτήν τη συλλογή. Ιστορίες που κινούνται μεταξύ του αστικού τοπίου και οικισμών της περιφέρειας αποτυπώνοντας την παρέκκλιση των ηρώων, τόσο από το πάγιο ήθος των συμπολιτών τους όσο και από το προσωπικό τους. Στην πρώτη του συλλογή διηγημάτων, ο Μπακολουκάς αποτυπώνει με καθαρότητα την ουσιακή βαρύτητα καταστάσεων, οι οποίες άλλοτε εξαγνίζουν και άλλοτε οδηγούν στον όλεθρο.

Γιώργος Πολυμενάκος, Σκοτεινό φως, εκδόσεις Γραφή
Η «Νέα Τάξη» επιχειρεί να επικρατήσει σε ολόκληρη τη χώρα. Σε κάποιες περιοχές έχει καταλάβει ήδη την εξουσία. Πρώτιστο μέλημα η κάθαρση του κοινωνικού ιστού. Οι κάθε λογής έγχρωμοι, οι σωματικά ανάπηροι, οι ψυχικά ασθενείς, αντιμετωπίζονται ως μολύνσεις που πρέπει να απομακρυνθούν. Το δεύτερο βιβλίο της «Τριλογίας των Φάρων» καταγράφει την ιστορία μιας ομάδας ανδρών και γυναικών που προσπαθούν να επιβιώσουν δίνοντας εξετάσεις υπακοής, ή αντίστασης, ανάμεσα στα σωριασμένα ερείπια των μύθων του παρελθόντος. Ακόμα και σ’ αυτόν τον ζοφερό κόσμο, μπορεί να υπάρξει μια ρωγμή στο σκοτάδι. «…Το συρματόπλεγμα εκτείνεται σε όλο το μήκος του νησιού. Μέσα από το συρματόπλεγμα, βρίσκονται τα άθλια παραπήγματα των προσφύγων. Ένοπλοι φρουροί επιτηρούν τη ρακένδυτη μάζα των μεταναστών που είναι στοιβαγμένοι πίσω από τον ψηλό αγκαθωτό φράχτη...Το πρόσωπό της είναι στραμμένο προς τον Νότο, προς τα κει που ξέρει ότι βρίσκεται μια πατρίδα προς την οποία δεν υπάρχει επιστροφή. Το δικό του είναι στραμμένο προς το μέρος της, προς την αγαπημένη του, προς τη μοναδική χώρα που του απέμεινε για να ζήσει».

Τρύφων Ζαχαριάδης, Ιερεμίας υποδεκανέας, εκδόσεις Αρμός
Ο συγγραφέας Ιερεμίας Ερμογένης, που είναι υιοθετημένος, εντοπίζει στο διαδίκτυο μια ανάρτηση από στρατιωτικά αρχεία ενός συνονόματου και συνεπώνυμου 19χρονου υποδεκανέα, ο οποίος φονεύθηκε το ’49 στην τελευταία μάχη του Εμφύλιου. Η σπανιότητα των στοιχείων της ταυτότητας και των δύο τού προκαλεί περιέργεια, κι έτσι αναζητά υλικό από τη ζωή του άγνωστου νεαρού, καθώς η ιδέα ενός νέου μυθιστορήματος έχει γεννηθεί. Όμως, μετά τη συγγραφή και την κυκλοφορία της έκδοσης, απρόσμενα γεγονότα ανατρέπουν την καθημερινότητα του συγγραφέα και το πραγματικό τέλος του βιβλίου του. «Γεννήθηκα το ’30 σ’ ένα ορεινό χωριό. Είναι κτισμένο περίπου στα επτακόσια μέτρα. Η θέα του απλώνεται σ’ έναν ποταμό. Λίγοι κάτοικοι, κλειστή ομάδα ψυχών, στέρεα σκυθρωπές φιγούρες. Ο τόπος μου διαθέτει ρεματιές. Πάντα έκρυβε πόθους και πάθη. Μοσχοβολούσε κατά καιρούς και συχνά βρόμαγε. Εκεί μεγάλωσα».