Μαρία Σταυροπούλου: Συνέντευξη με αφορμή την ποιητική της συλλογή «παρΑνοϊκός δολοφόνος λέξεων», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν
Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε; Η ανάγκη μου να εκφραστώ μα και να αποφορτιστώ. Υπάρχουν σκέψεις και συναισθήματα που δυσκολεύομαι να μοιραστώ με τους ανθρώπους οπότε αποτελεί αναγκαιότητα να αποτυπωθούν στο χαρτί για να μην με "πνίξουν". Επίσης, τα όσα συμβαίνουν γύρω μας τα οποία πλέον είναι δυσβάστακτα και ενίοτε μη διαχειρίσιμα από τους πολλούς.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί; Μου είναι πάρα πολύ εύκολο και το κάνω καθημερινά γράφοντας ακόμη και μία λέξη κλειδί ή μία πρόταση που θα μου δώσουν το έναυσμα να τα κάνω κείμενο. Κάνω συνεχώς ιστορίες στο μυαλό μου, όπου και αν βρίσκομαι, παρατηρώντας τους ανθρώπους και τη φύση. Είναι και επίπονο όμως μιας και βιώνω έντονα τις ζωές των ηρώων μου, μπαίνω στο πετσί τους. Σκέφτομαι ακόμη και τον τρόπο που θα κινηθούν στο χώρο, μπαίνω στο χαρακτήρα που έχω πλάσει προσπαθώντας να τον οικειοποιηθώ. Με το τέλος κάθε βιβλίου ή ποιήματος βέβαια επέρχεται η λύτρωση.
Ποιες είναι οι επιρροές σας; Αγαπώ πάρα πολύ τον Ντοστογιέφσκι μιας και είναι ανθρωποκεντρικός και σκιαγραφεί άψογα χαρακτήρες. Όπως επίσης και τον Καζαντζάκη, για τον ίδιο λόγο. Με στιγμάτισαν πάρα πολύ αυτοί οι δύο μεγάλοι συγγραφείς από το Δημοτικό. Πέραν αυτών αγαπώ πολύ τον Σαραμάγκου, τον Καμύ, τον Έσσε, τον Κάφκα, τον Τόμας Μαν, τον Πόε, τον Μπωντλαίρ, τον Φίλιπ Ντικ, τον Μίσσιο, τον Ελύτη, τον Σαχτούρη, τον Καρυωτάκη.
Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας; Ο άνθρωπος σε όλες του τις εκφάνσεις. Ο αγώνας του να γνωρίσει τον εαυτό του, ο οποίος αποτελεί τον μέγα άγνωστο, και να τον αγαπήσει, να φιλιώσει μαζί του. Ο αγώνας του από άνθρωπος να μετουσιωθεί σε Άνθρωπο. Αποτελεί μεγάλη πρόκληση για εμένα ο άνθρωπος και η ψυχοσύνθεσή του. Όλοι είμαστε παντελώς διαφορετικοί και απλά με κάποιους συνταιριάζουμε περισσότερο. Παρατηρώ πάρα πολύ τους ανθρώπους, από τον τρόπο που ντύνονται και στέκονται μέχρι και τον τρόπο που μιλάνε ή κοιτάζουν. Περνώντας τα χρόνια θαρρώ ότι μπορώ να κατανοήσω μα και να ακούσω ακόμη και τη σιωπή τους.
Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας. Πρόκειται για το τρίτο μου ναι μεν βιβλίο αλλά για την πρώτη μου ποιητική συλλογή. Πρόκειται για 54 ποιήματα που έχουν γραφτεί σε ένα διάστημα έξι ετών περίπου. Εγώ βέβαια στο μυαλό μου τα έχω σαν ιστορίες μικρού μήκους. Σαν τις κραυγές ενός ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του και με την κοινωνία. Αυτά τα ποιήματα μιλούν για την επίπονη αναζήτηση του εαυτού μας μέσα από τη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Για τις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο και όλα όσα συμβαίνουν ζώντας μέσα σε αυτό. Είναι μία καταγραφή της πραγματικότητας στην οποία όλα φαντάζουν δύσκολα και απαισιόδοξα. Επί της ουσίας όμως σκοπός του βιβλίου είναι να οδηγηθούμε στο φως, στην λύτρωση. Δεν υπάρχει παραίτηση στα γραπτά μου, αγώνας υπάρχει και άνισες μάχες τις οποίες δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Όσες φορές και αν πέσουμε άλλες τόσες πρέπει να σηκωθούμε και επιβάλλεται να μαθαίνουμε από αυτές μας τις πτώσεις. Το πώς θα το διαχειριστεί ο καθένας από εμάς είναι κάτι εντελώς προσωπικό. Το σκοτάδι και το φως βρίσκονται μέσα μας και εμείς επιλέγουμε τι θα κυριαρχήσει. Εγώ επιλέγω πάντα το φως και στα γραπτά μου και στη ζωή μου.
Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι; Δεν μπορώ να απαντήσω επακριβώς μιας και δεν θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα. Αποτελεί πολύ βαρύ τίτλο για να τον αποδεχτώ. Είμαι απλά ένας άνθρωπος που γράφει και σκαρώνει ιστορίες από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Οπότε μάλλον πιστεύω ότι έτσι γεννιέσαι και στη πορεία εξελίσσεσαι.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό; Δεν θεωρώ ότι είμαι ειδική επί της ουσίας του θέματος. Πηγαίνοντας λίγο πιο πέρα την ερώτηση θα ήθελα να υπάρχουν ίσες ευκαιρίες για όλους τους ανθρώπους που γράφουν και προβολή του έργου τους μιας και σε αυτόν τον τομέα οι γνωριμίες παίζουν σημαντικό ρόλο.
Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια; Όπως προείπα γράφω καθημερινά, ακόμη και στο μυαλό μου, οπότε έχω πολλά σχέδια. Αν θα υλοποιηθούν δεν μπορώ να το ξέρω ακόμη. Είναι πολλοί οι παράγοντες που έχουν να κάνουν με την έκδοση ενός βιβλίου.
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
«Προσπάθησα να γράψω ένα ποίημα που δεν παραιτείται, δεν παραδίδεται, δεν σηκώνει αμαχητί τα χέρια ψηλά, δεν το βάζει στα πόδια μπροστά στην αγριάδα και τη σκληρότητα της ζωής και της εποχής»
Το βιβλίο του, με τον τίτλο «Στον ίδιο δρόμο», είναι από κάθε άποψη ένα γοητευτικό ανάγνωσμα. Τόσο γιατί αφηγείται μια γοητευτική ζωή, όσο και γιατί είναι γοητευτική η γραφή του.
Ο τόμος αριθμεί τον εικοστό τρίτο της σειράς «Ο Κύκλος των Μουσείων», μιας εκδοτικής πρωτοβουλίας η οποία αποτελεί μακρά πολιτιστική συνεισφορά στο πλούσιο αρχαιολογικό απόθεμα της Ελλάδας.
5°
