«Οι ιστορίες του Οράτιου»: Οι μεγάλοι θεατράνθρωποι εξομολογούνται
Ένα αναγκαίο βιβλίο για όσους και όσες παρακολουθούν τα θεατρικά δρώμενα από τον Ζωρζ Μπανού
![telis-samantas.jpg telis-samantas.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/telis-samantas.jpg)
![«Οι ιστορίες του Οράτιου»: Οι μεγάλοι θεατράνθρωποι εξομολογούνται «Οι ιστορίες του Οράτιου»: Οι μεγάλοι θεατράνθρωποι εξομολογούνται](/images/1074x600/1/jpg/files/2024-01-30/georges-banu.jpg)
«Οι ιστορίες του Οράτιου»: Το βιβλίο του κριτικού Ζωρζ Μπανού με τις σκέψεις και τους τρόπους των σπουδαιότερων δημιουργών του σύγχρονου θεάτρο (Εκδόσεις Καστανιώτη)
Ανάμεσα στις όχι ιδιαίτερα πολλές -ομολογώ- εμπειρίες μέθεξης μου σε θεατρικές παραστάσεις, ανάμεσά τους θα τοποθετούσα ασφαλώς το κλείσιμο της παράστασης της «Ορέστειας» από τον Πέτερ Στάιν, στο Θέατρο Πέτρας, το μακρινό 1985. Μεταφέρω, ό,τι έχει απομείνει στη μνήμη, πιθανώς και με τις αλλοιώσεις της: Η Αθηνά και ο Απόλλων συγκρούονται για την τύχη του Ορέστη. Όρθιοι, επάνω σε κάποιο βάθρο εμπρός στα τείχη της πόλης. Μοιάζουν γιγάντιοι, μέχρι που καταλήγουν, μη βρίσκοντας πεδίο συνεννόησης να απευθυνθούν στο Δήμο για να αποφασίσει. Και τότε το σκηνικό πέφτει και πίσω από τους δύο θεούς απλώνεται ολόκληρη η Αθήνα, όπως φαίνεται από τους βράχους της Πετρούπολης. Και βλέπεις -και αισθάνεσαι ταυτόχρονα- τους δύο θεούς να «μικραίνουν», μπροστά στο θέαμα της πόλης, της δύναμης, συμβολικά, του Δήμου, του πληθυσμού της πόλης. Το ρίγος ήταν όντως συγκλονιστικό.
Ξαναθυμήθηκα τη σκηνή διαβάζοντας μια περικοπή από το εξαιρετικό βιβλίο του Ζωρζ Μπανού, του διάσημου Γαλλορουμάνου θεατρολόγου και κριτικού, που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό σε μετάφραση του -και μαθητή του- σκηνοθέτη, Βίκτωρα Αρδίττη.
«Οι ιστορίες του Οράτιου»: Το βιβλίο του Γαλλορουμάνου κριτικού Ζωρζ Μπανού
Γράφει, λοιπόν, σχετικά, ο Μπανού: «Αν κάποιους τους απασχολεί περισσότερο η «πρώτη φράση», το ξεκίνημα, ο Στάιν ομολογεί πως παθιάζεται με την «τελευταία εικόνα», αυτήν που θα μείνει χαραγμένη στο μάτι του θεατή. Σαν τελική ομολογία, σαν συμπέρασμα…». Και ακολουθούν παραδείγματα από αυτές τις «τελευταίες εικόνες» του Στάιν.
![«Οι ιστορίες του Οράτιου»: Οι μεγάλοι θεατράνθρωποι εξομολογούνται «Οι ιστορίες του Οράτιου»: Οι μεγάλοι θεατράνθρωποι εξομολογούνται](/images/w250/3/jpg/files/2024-01-30/istories-oratiou.jpg)
Δεν είναι όμως μόνο ο Πέτερ Στάιν που αναλύεται στο βιβλίο του Μπανού. Αναφέρω, εν τάχει: Γιέρζυ Γκροτόφκι, Πήτερ Μπρουκ, Αντουάν Βιτέζ, Εουτζένιο Μπάρμπα, Ταντέους Καντόρ, Τζόρτζιο Στρέλερ, Πατρίς Σερώ, Κλάους Μίχαελ Γκρύμπερ, Αριάν Μνουσκίν, Ανατόλι Βασίλιεφ, Ρόμπερτ Ουίλσον, Πίππο Ντελμπόνο, Κριστόφ Βαρλικόφσκι.
Και δεν είναι μόνο θεωρητικές οι αναλύσεις που επιχειρεί ο Μπανού σ’ αυτό το βιβλίο του. Αυτό που έχει ίσως τη μεγαλύτερη αξία είναι η σύνδεση -και ταυτοχρόνως η σύνθεση- των εμπειριών που είχε ο κριτικός από τις παρακολουθήσεις των έργων σε συνδυασμό με τις συναντήσεις του και τις προσωπικές εμπειρίες από τις επαφές του με τα «ιερά» αυτά «τέρατα» της παγκόσμιας θεατρικής σκηνής. Σε κείμενα όπου συνυπάρχει η κριτική στάση με την προσωπική αίσθηση, η θεωρητική σκευή με την ανθρώπινη αντίδραση.
Όπως άλλωστε σημειώνει ο ίδιος: «Η πολλαπλότητα των ονομάτων και των ιστοριών δικαιολογείται από την έλξη μου για την ποικιλία των ομιλιών και των πρακτικών. Ποτέ δεν άντεξα το βάρος ενός και μόνο καλλιτέχνη. Μου ήταν αδύνατο να συνδεθώ με ένα και μόνο πρότυπο, να του δώσω παραδειγματική αξία και να το αναγορεύσω σε ιδεώδες του θεάτρου που ονειρευόμουν. Αυτό εξηγείται από την τάση μου προς μια κάποια σχετικότητα: βρέθηκα κοντά σε καλλιτέχνες που το μόνο κοινό σημείο τους ήταν η επιθυμία να προσδώσουν στο θέατρο μια αξία άλλη από αυτή της απλής διασκέδασης. Μόνο αυτό τους ενώνει … ένας σύνδεσμος υπόγειος και κοινός. Γοητεύτηκα αλλά δεν αιχμαλωτίστηκα … γι’ αυτό έψαξα παντού, αυτόν τον ενδοιασμό μαρτυρούν οι αφηγήσεις που έχουν συγκεντρωθεί εδώ. Δεν έγινα ποτέ ένας οπαδός προσήλυτος, προτίμησα να δοθώ σε διαδοχικούς έρωτες».
Όπως άλλωστε σημειώνει και ο κριτικός του Telerama Φ. Πασκώ: «Με όλη τη στοργή του για τους πολυάριθμους φίλους που περπάτησε πλάι τους, αυτός ο εραστής της σκηνής μας προσφέρει μια μαρτυρία άλλοτε γεμάτη φως κι άλλοτε στα χρώματα του δειλινού. Ζωηρή όσο και συγκινητική».
Με λίγα λόγια, ένα αναγκαίο βιβλίο για όσους και όσες παρακολουθούν τα θεατρικά δρώμενα, που θα εμπλουτίσει τους τρόπους που αντιμετωπίζουν τις παραστάσεις, αλλά και όλους και όλες που ασχολούνται με την ίδια τη θεατρική πράξη από όποια θέση και αν βρίσκονται. Γιατί όπως έλεγε και ο Εμίλ Σιοράν: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εξομολόγηση απ’ όταν μιλάς για τους άλλους».
Ζωρζ Μπανού, «ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΟΡΑΤΙΟΥ -Πορτραίτα και εξομολογήσεις μεγάλων Ευρωπαίων σκηνοθετών», μετάφραση Βίκτωρ Αρδίττης, Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Μάθε απο το παρελθόν σου, αγάπησε τον εαυτό σου, ζήσε τη ζωή που σου αξίζει
Γράφοντας για αυτά που έχουν σημασία, με τον πιο συναρπαστικό τρόπο
Μιλήσαμε με αφορμή το νέο της βιβλίο «Η φωνή στα χέρια της» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Τι τη συγκινεί, τι τη θυμώνει, τι νοσταλγεί στην καθημερινή της ζωή και τι της λείπει από το παρελθόν; Μιλήσαμε μαζί της με αφορμή το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα
Πώς η επιμονή, η αφοσίωση στη δημιουργική σου φωνή και μια σειρά από ευφάνταστα σωματικά τελετουργικά μπορούν να δώσουν φτερά στην καλλιτεχνική δημιουργία
Διαβάστε δύο ποιήματα από τη νέα συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Η ψυχαναλύτρια Galit Atlas φωτίζει τη σκοτεινή επικράτεια του ασυνείδητου, αυτή που μας στοιχειώνει εν αγνοία μας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Tι μας ενδιαφέρει η πεισιθάνατη αναζήτηση ενός μετανάστη Ιρανού που μέσα σε όλα τα άλλα είναι και ορφανός από μητέρα, ενώ ο πατέρας του δουλεύει σε εκτροφείο ορνίθων;
Μια συζήτηση για το βιβλίο της «Πρόσωπα του μύθου, του θρύλου, της μουσικής» και το πώς οι μύθοι και οι θρύλοι εικονογραφούν ένα είδος πρωτόγονης ψυχολογίας
«Η ζωή με το δικό σου φως» του Abdellah Taïa είναι μια γοητευτική καταβύθιση σ’ έναν κόσμο άγνωστο, σκληρό και ανθρώπινο, όπου οι κατηγοριοποιήσεις και οι κανόνες της Δύσης δεν χωρούν
Μια συζήτηση με τους συγγραφείς για τον ρόλο του επιχειρείν στη δημοκρατία
Ο υδράργυρος ανεβαίνει και τα συναισθήματα στις σελίδες κορυφώνονται
Τα βιβλία που θα προσθέσουμε στις καλοκαιρινές μας αναγνώσεις
Σπουδή εφηβικής αφύπνισης, παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία του 20ού αιώνα
«Το τρίτο στεφάνι», οι περιπέτειες του λογοτέχνη με τον νόμο στην Αυστραλία και η οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα καταγράφονται στο βιβλίο «Το Τέρας και ο Κολοσσός»
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.