Μια μικρή έρευνα για τις καταναλωτικές μας συνήθειες, αναφορικά με τα χρήματα που δίνουμε για smartphone αλλά και για βιβλία
Μας αρέσουν τα κινητά, τα αγαπάμε πολύ. Αν ψάξει λιγάκι κανείς στο ίντερνετ, θα βρει τα παρακάτω στοιχεία:
Στην Ελλάδα, την τελευταία δεκαετία αγοράσαμε συνολικά περίπου 23 εκατομμύρια συσκευές, δαπανώντας —συνολικά— περίπου 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αναλυτικότερα, ισχύουν τα παρακάτω (για το 2023, υποθέσαμε τα ίδια νούμερα με το 2022, αναφορικά με τις πωληθείσες συσκευές και κόστος, καθώς προφανώς δεν υπάρχουν ακόμη στοιχεία — να σημειωθεί επίσης ότι η αξία των τηλεφώνων που αγοράστηκαν, η τιμή τους δηλαδή, αυξήθηκε, οπότε ο συνολικός τζίρος αυξάνει κι ας πουλιούνται λιγότερες συσκευές τα τελευταία 4 χρόνια):
2014: 2,8 εκατ. συσκευές (440 εκατ. ευρώ)
2015: 3,0 εκατ. συσκευές (530 εκατ. ευρώ)
2016: 2,9 εκατ. συσκευές (520 εκατ. ευρώ)
2017: 2,7 εκατ. συσκευές (520 εκατ. ευρώ)
2018: 2,6 εκατ. συσκευές (560 εκατ. ευρώ)
2019: 2,0 εκατ. συσκευές (520 εκατ. ευρώ)
2020: 1,8 εκατ. συσκευές (520 εκατ. ευρώ)
2021: 1,9 εκατ. συσκευές (630 εκατ. ευρώ)
2022: 1,9 εκατ. συσκευές (700 εκατ. ευρώ)
2023: 1,9 εκατ. συσκευές (700 εκατ. ευρώ)
Αυτά κάναμε, λοιπόν, και πολύ καλώς τα κάναμε. Τα smartphone είναι η ίδια η Δημοκρατία στην παλάμη μας.
Από την άλλη, κάθε χρόνο ξοδεύουμε —επίσης όλοι μαζί— περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ για βιβλία (λογοτεχνικά, παιδικά/νεανικά βιβλία, και γενικού ενδιαφέροντος).
Σε αντίθεση όμως με τα κινητά —με τα οποία όλοι είμαστε σχεδόν το ίδιο παθιασμένοι—, το «όλοι μαζί» στα βιβλία δεν λέει βέβαια και πολλή αλήθεια, καθώς ο ένας στους τρεις Έλληνες (το 35%, για την ακρίβεια) δεν ξοδεύει ποτέ κανένα ποσόν για οποιοδήποτε βιβλίο. Κατά τα άλλα, το 19% διαβάζει 1-2 βιβλία τον χρόνο, το 15% διαβάζει 3-4, το 14% διαβάζει 5-9, και μόνο ένα ισχνό, ένα μικρούλι 17% διαβάζει 10+ βιβλία τον χρόνο. (Όλα τα στοιχεία από τη μεγάλη έρευνα του ΟΣΔΕΛ).
Αν δούμε τα παραπάνω με κάπως συντηρητικά γυαλιά, θα διαπιστώσουμε ότι ξοδεύουμε εφτά φορές περισσότερα χρήματα για κινητά από ό,τι για βιβλία.
Θα πει βέβαια κάποιος ότι ξοδεύουμε επίσης πιο πολλά λεφτά για κινητά από όσα ξοδεύουμε για ντομάτες, φέρ’ ειπείν, ή για τηλεσκόπια. Σωστά! Απλώς αυτός ο κάποιος θα ανήκει σε εκείνο το 35% που λέγαμε προηγουμένως: εκείνο το θλιβερό και άτυχο 35%.
Χωρίς να πούμε, εκφράζοντας την οδύνη μας, πόσα χρήματα χάνουμε ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ τα κινητά μας —το ποσό είναι ανυπολόγιστο—, ή πόσο ΧΡΟΝΟ χάνουμε σκρολάροντας άνευ λόγου σε πράγματα που ποσώς μάς ενδιαφέρουν, ας μείνουμε στο εξής: μόνο καλύτερα μπορούμε να τα πάμε.
Η ψυχολόγος - ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια, εκπ. στη Βορειοελλαδική Ψυχαναλυτική Εταιρεία, γίνεται η φωνή των γυναικών που πενθούν για τα δικά τους ωάρια και μιλά για τη δική της διαδικασία εξωσωματικής
Τι συμβαίνει όταν το κράτος μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην οικονομία, στη ζωή, στις επιλογές μας; Πότε η προστασία γίνεται έλεγχος; Και πότε ο έλεγχος γίνεται ανελευθερία;
12°
