Feelgood μυθιστορήματα που μας βάζουν σε χριστουγεννιάτικο mood

Ο μήνας που ξεκινά από αύριο είναι ο πιο πλούσιος σε τίτλους από όλους τους άλλους, και ο πιο εμπορικός. Αγοράζουμε περισσότερα βιβλία για εμάς, και βέβαια για να κάνουμε δώρα σ’ αυτούς που αγαπάμε. Προφανώς, τα μυθιστορήματα που μιλούν για τα Χριστούγεννα ή που διαδραματίζονται την περίοδο των Εορτών έχουν την τιμητική τους — όπως άλλωστε και οι ταινίες. Ιδίως όταν ξυπνούν μέσα μας τη νοσταλγία, την ελπίδα, ή αυτό που λέμε: το Θαύμα. Κυρίως όμως επειδή συνήθως είναι όμορφα οχήματα φυγής από τα προβλήματα της καθημερινότητας —και του πραγματικού κόσμου—, αφενός, και σύνδεσης με το όμορφο αίσθημα που κουβαλά η εποχή έτσι κι αλλιώς, αφετέρου. Από τα (πολλά) βιβλία που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες ημέρες με λιγότερο ή περισσότερο χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα, παρουσιάζουμε σήμερα δύο, γραμμένα από γυναίκες, που μας κέρδισαν ήδη από τον τίτλο τους. Το ένα έχει σαν θέμα του τα βιβλιοπωλεία, που τυχαίνει να αγαπάμε, και το άλλο την αγάπη σε κάθε της μορφή. Πιστεύουμε ότι θα σας αρέσουν.

* * *

Τζένι Κόλγκαν, «Το βιβλιοπωλείο των Χριστουγέννων» (μετάφραση Ρόζα Τραϊκόγλου, 408 σ., Εκδόσεις Ψυχογιός)

Αυτό τον χειμώνα αποδράστε σ’ ένα ζεστό εορταστικό βιβλιοπωλείο και κάντε ένα μαγικό δώρο στον εαυτό σας!

Η ΥΠΟΘΕΣΗ: Η Κάρμεν δούλευε ανέκαθεν στο τοπικό πολυκατάστημα. Έτσι, όταν το υπέροχο παλιό κτίριο έκλεισε τις πόρτες του για πάντα, βρέθηκε ξεκρέμαστη. Μόλις η αδερφή της, η Σοφία, της προτείνει μέσω της μητέρας τους δουλειά σ’ ένα χαριτωμένο μικρό βιβλιοπωλείο στο Εδιμβούργο και διαμονή στο ελεύθερο δωμάτιο του σπιτιού της, η Κάρμεν διστάζει. Ήταν πάντα πολύ επιφυλακτική ως προς το να δεχτεί βοήθεια. Ωστόσο δεν έχει πολλές εναλλακτικές, οπότε θα βρεθεί στη χιονισμένη πόλη έναν μήνα πριν από τα Χριστούγεννα. Αυτό που η Σοφία δεν της είπε για το μικρό βιβλιοπωλείο είναι ότι «ξεψυχάει» οικονομικά και ότι, αν η Κάρμεν δεν καταφέρει να κάνει τη διαφορά πριν από τα Χριστούγεννα, ο ιδιοκτήτης του θα αναγκαστεί να το πουλήσει. Χωρίς να το ομολογεί σε κανέναν, η Σοφία είναι σίγουρη πως θα χρειαστεί ένα θαύμα για να σωθεί το κατάστημα. Αλλά ίσως αυτά τα Χριστούγεννα η Κάρμεν τούς εκπλήξει…

Απόσπασμα από το βιβλίο «Το βιβλιοπωλείο των Χριστουγέννων» (Εκδόσεις Ψυχογιός) της Τζένι Κόλγκαν

Όπως η βιτρίνα, έτσι και το εσωτερικό του καταστήματος έδινε την εντύπωση χώρου στον οποίο μόλις πρόσφατα είχε συμβεί κάποια καταστροφή – σίγουρα όχι το είδος του καταστήματος όπου κάποιος θα ήταν διατεθειμένος να ξοδέψει την ώρα του ή τα χρήματά του.

Το κεντρικό δωμάτιο, σε αντίστοιχη βαθυπράσινη απόχρωση με την πρόσοψη, ήταν πλαισιωμένο με ράφια, επάνω στα οποία τα βιβλία –στην πλειονότητά τους παλιά– ήταν στριμωγμένα σε τέτοιον βαθμό, που ήταν αδύνατο να τραβήξεις ένα.

Οι τίτλοι έδειχναν να είναι καταχωρισμένοι φύρδην μίγδην. Στο μπροστινό μέρος υπήρχε μια μεγάλη γυάλινη βιτρίνα, επάνω στην οποία βρισκόταν μια παλιομοδίτικη ταμειακή μηχανή και δυο τρία παλιά βιβλία, άγνωστα στην Κάρμεν, που ήταν φανερό ότι είχε πολύ καιρό να τα αγγίξει χέρι ανθρώπου. Η υπόλοιπη βιτρίνα ήταν σκεπασμένη με ένα συνονθύλευμα από τιμολόγια, χαρτιά, αποδείξεις, διαφημιστικά φυλλάδια και άδειους φακέλους.

«Είναι κανείς εδώ;» φώναξε η Κάρμεν, αλλά δεν πήρε απάντηση.

Μια κρεμαστή σκάλα έφτανε στα πιο ψηλά ράφια, αλλά κι αυτά ήταν κατάφορτα με άτλαντες – για τους οποίους η Κάρμεν έβαζε στοίχημα ότι ήταν τόσο παλιοί, που δε θα έπρεπε να περιέχουν ούτε τα μισά ονόματα από τις καινούργιες χώρες που υπήρχαν πλέον. Ένας τομέας ήταν αφιερωμένος αποκλειστικά στο Εδιμβούργο, με βιβλία που τα είχαν ξεφυλλίσει και τα είχαν διαβάσει τόσες φορές οι τουρίστες, που ήταν πια σε άθλια κατάσταση και σίγουρα ήταν αδύνατο να πουληθούν. Ένας ιστός αράχνης στη γωνία ήταν όμορφος, αλλά η Κάρμεν πίστευε ότι δεν έδινε και την καλύτερη εντύπωση.

«Είναι κανείς εδώωωωω;»

Ακόμη τίποτα. Πώς στην ευχή τα βγάζει πέρα αυτό το μαγαζί; αναρωτήθηκε η Κάρμεν. Πώς είναι δυνατόν να συντηρήσει έναν άνθρωπο – πόσο μάλλον δύο;

Μια ξεχαρβαλωμένη μεταλλική στρογγυλή προθήκη, η οποία ήταν προφανές ότι τοποθετούνταν έξω όσο ήταν ανοιχτό το βιβλιοπωλείο –η ώρα τώρα ήταν δέκα και μισή, επομένως έπρεπε να είναι ήδη ανοιχτό– περιείχε μια συλλογή από τσαλακωμένες, πολύ παλιές και αγρίως ακατάλληλες καρτ ποστάλ. Υπήρχαν πράγματι άνθρωποι που επισκέπτονταν το Εδιμβούργο και ήθελαν να ταχυδρομήσουν καρτ ποστάλ η οποία εικόνιζε τον αρραβώνα του Κάρολου με την Νταϊάνα;

«Εεε… Κύριε ΜακΚρίντι;» Η Κάρμεν χαμήλωσε τα μάτια στο πάτωμα. Κάτι είχε κολλήσει στη σόλα του παπουτσιού της, αλλά δεν ήταν απόλυτα σίγουρη ότι ήθελε να μάθει τι. «Κύριε ΜακΚρίντι;»

Επιτέλους από το πίσω μέρος του μαγαζιού –αν το μπροστινό ήταν σε τέτοια κατάσταση, δεν ήθελε να ξέρει πώς ήταν το πίσω– ακούστηκε ένας συρτός ήχος, σαν κάποιος να προσπαθούσε να ανοίξει δρόμο ανάμεσα από το χαρτομάνι.

Η Κάρμεν κοίταξε προς την κατεύθυνση απ’ όπου ερχόταν ο ήχος και είδε ότι το δωμάτιο στένευε, έφτανε σ’ ένα άνοιγμα και από κει και ύστερα χανόταν στη σκοτεινιά. Δεν είχε τρόπο να μαντέψει το βάθος του. Από το σημείο όπου στεκόταν έδειχνε λες και τρύπωνε κατευθείαν στην καρδιά της αρχαίας λοφοπλαγιάς.

Κι ενώ έκανε αυτές τις σκέψεις, εμφανίστηκε ο κύριος ΜακΚρίντι, που βλεφάριζε μέσα στο αδύναμο φως σαν αποπροσανατολισμένος τυφλοπόντικας.

Τζένι Κόλγκαν - Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Τζένι Κόλγκαν γεννήθηκε στη Σκοτία κι έζησε στο Λονδίνο, στην Ολλανδία, στις ΗΠΑ και στη Γαλλία. Εντέλει εγκαταστάθηκε στο πιο υγρό μέρος από όλα και πλέον ζει στα βόρεια του Εδιμβούργου με τον σύζυγό της, Άντριου, τον σκύλο τους και τα τρία τους παιδιά. Έχει γράψει πολλές ρομαντικές κομεντί που έγιναν μπεστ σέλερ αλλά και έργα επιστημονικής φαντασίας. Τα βιβλία της ξεπερνούν σε πωλήσεις τα εννιά εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.

* * *

Μπέκα Φρίμαν, «Το κλαμπ των Χριστουγέννων» (μετάφραση Νέλλα Γιατράκου, 376 σ., Εκδόσεις Διόπτρα)

Ένα χριστουγεννιάτικο feelgood μυθιστόρημα για την αγάπη σε κάθε της μορφή

Η ΥΠΟΘΕΣΗ: Η Χάνα και ο Φιν περνούν μαζί τα Χριστούγεννα από τότε που γνωρίστηκαν στο κολέγιο. Όλα αυτά τα χρόνια δεν είχαν πουθενά αλλού να πάνε, αφού οι γονείς της Χάνα πέθαναν και τον Φιν τον αποκήρυξε ο πατέρας του, όταν αποκάλυψε στην οικογένειά του ότι είναι γκέι. Όταν οι δύο φίλοι ξεκίνησαν την ενήλικη ζωή τους στη Νέα Υόρκη, πρόσθεσαν στην παρέα τη στιλάτη Πρία και τον μυστηριώδη Θίο, δημιουργώντας έτσι μια δική τους οικογένεια και απολαμβάνοντας την αίσθηση του ανήκειν που πάντα λαχταρούσαν. Όμως αυτά τα Χριστούγεννα μπορεί να είναι τα τελευταία που γιορτάζουν όλοι μαζί, γιατί ο Φιν ανακοινώνει ότι μετακομίζει στο Λος Άντζελες. Η Χάνα φοβάται μήπως χάσει την οικογένεια που έχει φτιάξει και δεν χαίρεται ακόμη κι όταν το αγόρι της, ο Ντέιβιντ, της προτείνει να δουν πιο σοβαρά τη σχέση τους. Ο Φιν από την άλλη παλεύει με τα ανέκφραστα συναισθήματά του για τον Θίο. Άραγε είναι απαραίτητο να χωρίζεις από τους φίλους που αγαπάς επειδή μεγαλώνεις; Αυτά τα Χριστούγεννα οι αλλαγές που φοβούνται οι φίλοι μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που χρειάζονται...

Απόσπασμα από το βιβλίο «Το κλαμπ των Χριστουγέννων» (Εκδόσεις Διόπτρα) της Μπέκα Φρίμαν

Το ασανσέρ βγαίνει κατευθείαν στο διαμέρισμα του Θίο. Γαμώ το. Νόμιζα ότι αυτό συμβαίνει μόνο στις ταινίες.

Γυρίζω προς την Πρία και βλέπω τη σοκαρισμένη έκφρασή μου να καθρεφτίζεται στο πρόσωπό της. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου ακούσαμε τον Φιν να αφηγείται την επίσκεψή του στο σπίτι του Θίο σε σημείο αηδίας, με το διαμέρισμα να γίνεται όλο και πιο όμορφο με κάθε διήγηση. Υπέθεσα ότι υπερβάλλει, αλλά συνειδητοποιώ ότι του οφείλω μια συγγνώμη. Η Πρία και εγώ στεκόμαστε κοκαλωμένες μπροστά στο ασανσέρ και κοιτάζουμε άναυδες το τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο, που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του φουαγιέ. Μοιάζει σαν να το πήραν από βιτρίνα πολυκαταστήματος. Το δέντρο είναι τυλιγμένο με πολύχρωμα φωτάκια και διακοσμημένο με ιδιαίτερα στολίδια σε χρώματα καραμέλας. Ένα κομμάτι βούτυρο, ένα αερόστατο, ένα αστραφτερό ροζ πατίνι. Τα κλαδιά είναι στολισμένα με ασημένια βροχή, από εκείνη που αρνιόταν να πάρει η μητέρα μου λόγω της ακαταστασίας που θα δημιουργούσε.

Ο Φιν εμφανίζεται πίσω από το δέντρο με βλέμμα γεμάτο έξαψη και μέσα στη βιασύνη του σχεδόν ρίχνει με τον αγκώνα του ένα στολίδι χοτ ντογκ. Με αρπάζει από το χέρι.

«Δεν θα μαντέψεις ποτέ ποιος είναι εδώ!»

«Εντάξει, τότε πες μας», λέω.

«Θα ήταν πολύ καλύτερα αν μαντεύατε. Αλλά ακούστε αυτό, είναι εδώ η Κλεμεντίν Ντελ!» Χοροπηδάει στις μύτες των ποδιών του περιμένοντας την αντίδρασή μας.

«Η τραγουδίστρια;» ρωτάει μπερδεμένη η Πρία.

«Ναι, η τραγουδίστρια! Εδώ! Στο σαλόνι! Είναι ακόμα πιο όμορφη από κοντά. Ο Θίο την ξέρει!» λέει με περηφάνια.

Μόνο μια γνήσια διασημότητα θα μπορούσε να επισκιάσει τον ενθουσιασμό του Φιν για τη συνάντηση με τον Θίο. Ευτυχώς που δεν προσπαθήσαμε να μαντέψουμε, αλλιώς θα στεκόμαστε στο φουαγιέ όλη τη νύχτα. Η μουσική της είναι πολύ ροζ για τα γούστα μου –στο πιο αξιομνημόνευτο βιντεοκλίπ της φοράει, χωρίς καυστική διάθεση, ένα ροζ τούλινο φόρεμα μέσα σε ένα αντίγραφο του Σπιτιού της Μπάρμπι σε φυσικό μέγεθος–, αλλά παρ’ όλα αυτά εντυπωσιάζομαι από την παρουσία της εδώ. Μας οδηγεί στον διάδρομο και από εκεί στο σαλόνι, όπου, όπως ακριβώς είπε ο Φιν, ο Θίο και η Κλεμεντίν Ντελ πίνουν κοκτέιλ σε έναν βελούδινο καναπέ στο χρώμα του κοβαλτίου, ενώ ο Νατ Κινγκ Κόουλ ακούγεται από ένα πικάπ στη γωνία. Η Κλεμεντίν, ντυμένη με ασπρόμαυρο πουά παντελόνι παλάτσο και ένα κοντό κίτρινο πουλόβερ, δείχνει να αισθάνεται άνετα εδώ. Τα πανύψηλα τακούνια πλατφόρμες είναι πεταμένα στην άκρη, κάτω από το τραπεζάκι του σαλονιού, και τα πλατινέ μαλλιά της είναι μαζεμένα σε έναν ακατάστατο κότσο, που τον συγκρατεί ένα στιλό. Όταν μπαίνουμε μέσα, της ξεφεύγει ένα βραχνό γέλιο, σαν να της είπε μόλις ο Θίο ένα ιδιαίτερα πρόστυχο αστείο. Τον αρπάζει από το χέρι καθώς γελάει δυνατά.

Μόλις μας βλέπει, ο Θίο πετάγεται από τον καναπέ, δείχνοντας τόσο ενθουσιασμένος που θα μιλήσει μαζί μας όσο και με μία πραγματική ποπ σταρ. «Ήρθατε!» Μας φιλάει και τις δύο σταυρωτά, ενώ ο Φιν βολεύεται πάλι σε μια πολυθρόνα απέναντι από τον καναπέ. Παρά τις περιστασιακές σέλφι που μοιράζεται μαζί μας ο Φιν, η εικόνα του Θίο στο μυαλό μου ξεθώριασε τον τελευταίο χρόνο, ή ίσως η φωτογραφική μηχανή να αμβλύνει τα σμιλεμένα χαρακτηριστικά του. Τα μαλλιά του έχουν μακρύνει και οι άκρες τους σγουραίνουν γύρω από τα αφτιά του, όπως του ενός από τους αδελφούς Σταρκ στο Παιχνίδι του Στέμματος.

Becca Freeman - Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Becca Freeman είναι μία από τις παρουσιάστριες του δημοφιλούς podcast με θέμα τα βιβλία και το lifestyle, Bad on Paper, και συνδημιουργός του RomComPods. Είναι απόφοιτος του Boston College. Ζει στο Μπρούκλιν, όπου γιορτάζει κάθε χρόνο με ενθουσιασμό τα Χριστούγεννα.