Άνθια Θεοφίλου Χριστοδούλου, τι συμβαίνει «Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού»;

Συνέντευξη στον Γιάννη Παπαδόπουλο

Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;
Η επιθυμία μου να παραμείνω δημιουργική. Η ανάγκη για ενεργή συμμετοχή σε μια νέα περιπέτεια, εξωπραγματική, χωρίς να απειλείται καθόλου η ισορροπία της πραγματικότητας μου, τα πάντα συμβαίνουν στους ήρωες κι όχι σε μένα. Γράφω αντί να παρακολουθήσω μια ταινία, αυτό μου παρέχει τη δυνατότητα να συμμετέχω στην πλοκή επηρεάζοντάς την, ν’ αποφασίζω για την εξέλιξή της και για την μοίρα των πρωταγωνιστών. Βέβαια από ένα σημείο και μετά o κόσμος αυτός, ο παράλληλος, μοιάζει να ζωντανεύει, είναι λες και οι χαρακτήρες της ιστορίας αποκτούν ζωή δική τους, μου δείχνουν τον δρόμο κι εγώ απλά ακολουθώ την πορεία τους. Η δημιουργική γραφή αποτελεί για μένα ασφαλή τόπο, ένα άσυλο στο οποίο καταφεύγω, με ξεκουράζει, με συναρπάζει και με αναζωογονεί. Είναι μια θετική εσωτερική πηγή από την οποία αντλώ δυνάμεις.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς είναι να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;
Προσωπικά το βρίσκω πιο εύκολο να εκφράζομαι γραπτώς, υπάρχει περισσότερος χώρος και χρόνος για επεξεργασία και όσο περνάει ο καιρός μου φαίνεται ακόμη ευκολότερο, ίσως γιατί εξασκούμαι αρκετά σ’ αυτό.

Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Δεν έχω καθορισμένες επιρροές από το χώρο της λογοτεχνίας τουλάχιστον συνειδητά. Θαυμάζω πολλούς συγγραφείς Έλληνες και ξένους, και κατά την πολυετή εξάσκηση μου στην δημιουργική γραφή έχω μελετήσει αρκετά λογοτεχνικά ρεύματα, είδη, ύφη κειμένου κι έχω εξασκηθεί και στην ποίηση κατά καιρούς. Αισθάνομαι ότι από όλα έχω κερδίσει κάτι. Θα έλεγα ότι κυρίως με επηρεάζει η ίδια η ζωή και η εμπειρία της, το εύθραυστο της ανθρώπινης ύπαρξης, η ομορφιά του εσωτερικού κόσμου και το δυναμικό υλικό ανθρώπων που γνωρίζω μέσα από το επάγγελμα της ψυχολόγου-ψυχοθεραπεύτριας. Οι άνθρωποι μπορεί να κρύβουν αμύθητο εσωτερικό πλούτο φτάνει να σου επιτρέψουν να πάρεις μια μικρή γεύση από τα απύθμενα βάθη της ψυχής τους. Περισσότερο από όλα μ’ εμπνέει και με κατευθύνει ο αγώνας των ανθρώπων για επιβίωση με όποια μέσα διαθέτουν, σ’ ένα κόσμο διαρκώς μεταβλητό που οι κανόνες και οι συνθήκες ενδέχεται να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή.

Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;
Η αγάπη, κυρίως η δίψα του ανθρώπου για την αγάπη άνευ όρων. Ο έρωτας ως ψυχική κατάσταση και ως κοινωνικά αποδεχτή ψυχική «ασθένεια». Το μικρό παιδί μέσα στον κάθε ενήλικα, το εσωτερικό παιδί. Το ψυχικό τραύμα, ό,τι έχει αφήσει ουλή ή αποτύπωμα στη ψυχή. Η ανάγκη του ανθρώπου να αποσείσει επίκτητους εαυτούς για χάριν του αυθεντικού και η φυσική ροπή του προς την ολοκλήρωση και την αυτοπραγμάτωση. Ο σεξισμός και άλλα κοινωνικά προβλήματα. 

Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.
Το μυθιστόρημα «Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού» (εκδ. Βακχικόν) δεν είναι βιβλίο που θα διαβάσει κανείς στο πόδι. Είναι ένα βιβλίο που απαιτεί συγκέντρωση και σκέψη, αν και ο λόγος του δεν είναι πυκνός, η θεματολογία του είναι σύνθετη. Από σχόλια που έχουν φτάσει στ’ αυτιά μου γνωρίζω ότι εκ πρώτης όψεως ελκύει η περίεργη ερωτική περιπέτεια που υπονοείται στην περίληψη στο οπισθόφυλλο. Αυτό βέβαια αφορά κυρίως στην εξωτερική δράση. Υπάρχει αρκετή εσωτερική δράση, και προχωρώντας με την ανάγνωση του βιβλίου, ανακαλύπτουμε όσα εξελίσσονται εντός της πρωταγωνίστριας. Το μυθιστόρημα είναι κυρίως ψυχοκοινωνικό. Οι χαρακτήρες του αντισυμβατικοί έως αντιπαθητικοί αν απομονωθούν από την πλοκή. Αυτό ήταν η πρόκληση που έθεσα στον εαυτό μου, να φτιάξω έναν χαρακτήρα όπως τον καταζητούμενο φετιχιστή λαφυρο-συλλέκτη, που ενώ η πρώτη αντίδραση είναι να τον επικρίνουμε ως άνθρωπο, να τον θεωρήσουμε έναν αποκρουστικό ψυχάκια εξαιτίας της έκδηλης ψυχοπαθολογίας του, τελικά να προκληθεί στον αναγνώστη η ενσυναίσθηση ακόμη και για αυτό το κατά τα άλλα απόβρασμα της κοινωνίας. Η ιστορία πραγματεύεται κυρίως την φυσική ανάγκη του ανθρώπου για να αγαπήσει και να αγαπηθεί με την άνευ όρων αγάπη ανάμεσα σε άλλα θέματα όπως τη ναρκισσιστική γονική αγάπη, την υπερπροστασία, το παιδικό τραύμα, τα ψέματα που λέμε στα παιδιά για το θάνατο, τον σεξισμό, τον υπερκαταναλωτισμό, τις δυσκολίες στον έρωτα. Ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να είναι κάποιος από τους ήρωες της ιστορίας, πρωταγωνιστής ή δευτερεύον χαρακτήρας.

Σχετικό Άρθρο

Βιβλιο Τέκνο του Θεού: Σκοτάδι από τον Κόρμακ Μακάρθι

Άρης Σφακιανάκης 20.09.2023, 18:09

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Γεννιέσαι με μια έμφυτη τάση για δημιουργική έκφραση φθάνει να γεννηθείς σ’ ένα περιβάλλον με τα απαραίτητα ερεθίσματα για περαιτέρω καλλιέργεια αυτής της τάσης. Το να γίνεις βέβαια συγγραφέας προϋποθέτει πολύ περισσότερα, απαιτείται πάθος για το γραπτό λόγο, ένθερμη εξερεύνηση της γλώσσας, αποφασιστικότητα, σκληρή δουλειά, δέσμευση, υπομονή, επιμονή, θέληση για συνεχή εξέλιξη και μάθηση. Σε γενικές γραμμές είναι το αποτέλεσμα της σύγκλισης διάφορων παραγόντων αλλά χωρίς προσωπική δέσμευση και πειθαρχεία δεν φτάνει κανείς σ’ αυτό. Από την άλλη θέλοντας να είμαι ταπεινή, θα έλεγα ότι ο τίτλος του «συγγραφέα» οφείλει να σου αποδίδεται από τους άλλους. Το να γράψει κανείς ένα βιβλίο, για παράδειγμα, είναι συγγραφέας αυτού του ενός βιβλίου, δεν αποκτά αυτόματα την ιδιότητα του συγγραφέα. Για να αποκαλείται κανείς «συγγραφέας» χρειάζεται να έχει χαράξει μακριά πορεία στη συγγραφή.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;
Δεν αισθάνομαι ότι χρειάζονται αλλαγές σ’ ότι αφορά τη λογοτεχνία. Όπως υπάρχουν προϊόντα για όλα τα βαλάντια και για όλα τα γούστα, θα πρέπει να υπάρχουν και βιβλία για όλα τα μυαλά και για όλες τις προτιμήσεις. Υπάρχουν βιβλία πολύ εμπορικά και βιβλία που απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό. Η λογοτεχνία όπως και η μουσική και όλες οι τέχνες ως πεδία πνευματικής ελευθερίας και αναζήτησης είναι απαραίτητο να καλύπτουν όλες τις ανάγκες και να μην κάνουν διακρίσεις.

Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Έχω δύο δουλειές στα σκαριά, ένα μυθιστόρημα που ξεκίνησα να γράφω όσο βρισκόμουν σε καραντίνα κατά τη διάρκεια της πανδημίας και μία ποιητική συλλογή με θέμα την αυτογνωσία. Επόμενος στόχος είναι η ολοκλήρωση αυτών των δύο έργων. Έχω ορισμένες σκέψεις και για το μακρινό μέλλον. Φλερτάρω με την ιδέα μιας συλλογής αλληγορικών παραμυθιών για μεγάλους. Κάποια στιγμή, όταν ωριμάσει μέσα μου η ανάγκη, θα ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα με θέμα τις διατροφικές διαταραχές εμπνευσμένο από την προσωπική μάχη που έδωσα καθώς περνούσα μία ταραχώδη εφηβεία. Πιστεύω όλα αυτά θα με κρατήσουν απασχολημένη για αρκετά χρόνια. Θα είμαι πολύ ικανοποιημένη αν υλοποιήσω έστω και τα μισά από τα σχέδιά μου.