- CITY GUIDE
- PODCAST
-
34°
Κόρμακ Μακάρθι: Μικρός αποχαιρετισμός
«Σε προειδοποιώ: εγκατάλειψε κάθε ελπίδα εσύ που εισέρχεσαι στην επικράτειά μου. Εδώ όλα τα φώτα είναι μαύρα και θα ’ναι διαρκώς στραμμένα στα μάτια σου. Εδώ δεν παίζουμε».
![kyriakos_1.jpg kyriakos_1.jpg](/images/120x120/3/jpg/sites/default/files/kyriakos_1.jpg)
![Κόρμακ Μακάρθι: Μικρός αποχαιρετισμός Κόρμακ Μακάρθι: Μικρός αποχαιρετισμός](/images/1074x600/jpg/files/2023-06-17/skitso-thalassa.jpg)
Κόρμακ Μακάρθι: Ο συγγραφέας που δεν κυνήγησε ποτέ την ανάγκη να είναι διαρκώς παρών
1. Είτε αγαπήσει κανείς πολλούς συγγραφείς στη ζωή του, είτε λίγους και καλούς, άπαξ και ανάμεσά τους είναι ο Κόρμακ Μακάρθι, θα τον αγαπήσει με ασίγαστο πάθος, και θα τον έχει διαρκώς μέσα του, σε ένα απομακρυσμένο κομμάτι του μυαλού του. Θα τον αγαπήσει με ασίγαστο πάθος, ναι, αλλά όχι με έναν «αδελφικό» τρόπο. Όχι ζεστά. Όχι με κάποιο αίσθημα συγγένειας, ή φιλίας, κατά τον τρόπο κυρίως που αγαπούμε κάποιους κλασικούς (όπως ο Ντίκενς) ή τους μεγάλους genre συγγραφείς (όπως ο #1 όλων, ο Κινγκ). Θα τον αγαπήσει με τον τρόπο που αγαπά συγγραφείς όπως ο Τόμας Μαν ας πούμε, ήτοι κάπως απόμακρα και με δέος προσκυνητή σε ιερό. Ο Κόρμακ Μακάρθι είχε επιλέξει αυτή τη μη οικειότητα, όπως άλλωστε είχε επιλέξει να μη δίνει συνεντεύξεις, να μη συμμετέχει στο παιχνίδι της αγοράς, να αποφεύγει με πάθος την περιοδικότητα των εμφανίσεών του. Αντίθετα, μέσα στο σιλό που επέλεξε για κατοικία, με ένα σκληρό τζιν παντελόνι και ένα καρό πουκάμισο, χωρίς να ενδιαφέρεται για το πέρασμα του χρόνου, πάλευε με το σμίλευμα των κατάλληλων κάθε φορά λέξεων, με το αργό δέσιμο των προτάσεών του, με την αδυσώπητη ανέγερση των παραγράφων, ή με το κατρακύλισμά τους σε μια πλαγιά γεμάτη σπασμένα βράχια και κροκάλες: μεθοδικά, και μόνο μετά από πολλή μελέτη, έχτιζε καθεδρικούς ανεξέλεγκτου τρόμου και οργανωμένου χάους, καθεδρικούς που, αντεστραμμένοι, χωρούσαν (χωρούν) μέσα στην ψυχή σου. Το ίδιο του το γράψιμο, τη μια πλούσιο, πυρετικό και ορμητικό σαν λάβα, την άλλη τηλεγραφικό και απογυμνωμένο από κάθε στολίδι, σαν πέτρα στο παπούτσι σου και σαν ξασπρισμένο κόκαλο, αιχμηρό σαν κοπίδι, ήταν (είναι) διαρκώς μια παλάμη τεντωμένη προς το πρόσωπο του αναγνώστη: «Σε προειδοποιώ: εγκατάλειψε κάθε ελπίδα εσύ που εισέρχεσαι στην επικράτειά μου. Εδώ όλα τα φώτα είναι μαύρα και θα ’ναι διαρκώς στραμμένα στα μάτια σου. Εδώ δεν παίζουμε».
2. Υπάρχουν βιβλία που σε αλλάζουν με έναν τρόπο σχεδόν μελοδραματικό. Ο «Ματωμένος μεσημβρινός» το έχει κάνει σε πολύ κόσμο. Αυτό το απόλυτο γουέστερν τρόμου, μια καουμπόικη βίβλος, μπορεί να σου αγκυλώσει την καρδιά για πάντα, να τυλιχτεί σαν λαίμαργος κισσός γύρω της και να την κρατά σφιγμένη. Γι’ αυτό γράφτηκε όπως γράφτηκε. Με υλικά του τη σκόνη και το αίμα.
3. Ποιος θα το περίμενε, μετά από τόσα χρόνια σιωπής, να διαβάζαμε τον «Επιβάτη» (και το «Stella Maris») λίγο πριν πεθάνει ο Μακάρθι; Τέτοια έξοδο (από τη ζωή, από το σιλό, από τις ιστορίες, από τη μελέτη της φυσικής) δεν θα μπορούσε να τη φανταστεί κανείς, ποτέ. Ή ίσως μόνο ο ίδιος. Σε δυο βδομάδες θα πάρουμε στα χέρια μας ένα άλλο μνημείο τρόμου. Μια βιβλική μυθολογία του λαμπερού σκότους.
4. Ξεχωρίζει από τους περισσότερους (όλοι οι πραγματικά μεγάλοι ξεχωρίζουν για κάτι τέτοια) γιατί —το ’παμε— ποτέ δεν κυνήγησε την επικαιρότητα, την ανάγκη να είναι διαρκώς παρών, την απαίτηση να εκδίδει κάθε χρόνο, ή έστω κάθε δύο, για να μη χαθεί και να μην ξεχαστεί. Είναι καλό που το έκανε αυτό; Ναι: για τον ίδιο, και για το έργο του. Είναι καλό που ΔΕΝ το κάνουν οι άλλοι; Ναι, για όλους μας. Όπως δεν μπορεί να υπάρξει λογοτεχνία μόνο με πολλούς Μακάρθι (ή με πολλούς Φόκνερ, Τζόις, ή Πίντσον, ή Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ή [συμπληρώστε]), έτσι δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτούς τους πεζογράφους, να τους κατανοήσουμε, να τους απολαύσουμε —και να κλείσουμε με ωραίο πόνο τα μάτια απέναντι στο αγγελικό και μαύρο φως που ακτινοβολούν— χωρίς την φλογοβόλο ύπαρξη των υπολοίπων, των ταπεινών και αγοραίων, των σπουδαίων και των μετρίων. Η λογοτεχνία είναι ΕΝΑ οικοδόμημα. Είναι ένα μοτέλ στη διαπολιτειακή οδό που δεν θα καταφέρουμε ποτέ να διασχίσουμε ώς το τέλος. Μένουμε από βενζίνη και δυνάμεις. Σταματάμε στο πάρκινγκ του. Βγαίνουμε από το αμάξι. Στρώνουμε το παντελόνι μας. Κοιτάζουμε τη νέον ταμπέλα του που αναβοσβήνει τσιτσιρίζοντας. Και μπαίνουμε μέσα. Δεν υπάρχει ξενοδόχος στη ρεσεψιόν, εμείς είμαστε ο ξενοδόχος και ο ρεσεψιονίστ. Παίρνουμε το κλειδί, και βουτάμε στο δωμάτιο.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
![](/images/w400/3/jpg/files/2024-02-02/final-voice-choice4.jpg)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Για το βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα του Χουάν Βιγιόρο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Carnívora (μετάφραση Χριστίνα Φιλήμονος)
Διαβάστε το ποίημα από τη συλλογή «Κλαγγή των όπλων», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Μάθε απο το παρελθόν σου, αγάπησε τον εαυτό σου, ζήσε τη ζωή που σου αξίζει
Γράφοντας για αυτά που έχουν σημασία, με τον πιο συναρπαστικό τρόπο
Μιλήσαμε με αφορμή το νέο της βιβλίο «Η φωνή στα χέρια της» που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ίκαρος
Βιβλία για ένα μακρύ, καυτό και διαβαστερό καλοκαίρι!
Τι τη συγκινεί, τι τη θυμώνει, τι νοσταλγεί στην καθημερινή της ζωή και τι της λείπει από το παρελθόν; Μιλήσαμε μαζί της με αφορμή το πρώτο της βιβλίο με ποιήματα
Πώς η επιμονή, η αφοσίωση στη δημιουργική σου φωνή και μια σειρά από ευφάνταστα σωματικά τελετουργικά μπορούν να δώσουν φτερά στην καλλιτεχνική δημιουργία
Διαβάστε δύο ποιήματα από τη νέα συλλογή που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Η ψυχαναλύτρια Galit Atlas φωτίζει τη σκοτεινή επικράτεια του ασυνείδητου, αυτή που μας στοιχειώνει εν αγνοία μας
Τα λημέρια των συγγραφέων - πεζογράφων, ποιητών, δοκιμιογράφων. Γιατί γράφουν εκεί που γράφουν; Τι φετίχ έχουν; Πώς εμπνέονται σ’ αυτόν τον χώρο;
Tι μας ενδιαφέρει η πεισιθάνατη αναζήτηση ενός μετανάστη Ιρανού που μέσα σε όλα τα άλλα είναι και ορφανός από μητέρα, ενώ ο πατέρας του δουλεύει σε εκτροφείο ορνίθων;
Μια συζήτηση για το βιβλίο της «Πρόσωπα του μύθου, του θρύλου, της μουσικής» και το πώς οι μύθοι και οι θρύλοι εικονογραφούν ένα είδος πρωτόγονης ψυχολογίας
«Η ζωή με το δικό σου φως» του Abdellah Taïa είναι μια γοητευτική καταβύθιση σ’ έναν κόσμο άγνωστο, σκληρό και ανθρώπινο, όπου οι κατηγοριοποιήσεις και οι κανόνες της Δύσης δεν χωρούν
Μια συζήτηση με τους συγγραφείς για τον ρόλο του επιχειρείν στη δημοκρατία
Ο υδράργυρος ανεβαίνει και τα συναισθήματα στις σελίδες κορυφώνονται
Τα βιβλία που θα προσθέσουμε στις καλοκαιρινές μας αναγνώσεις
Σπουδή εφηβικής αφύπνισης, παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία του 20ού αιώνα
«Το τρίτο στεφάνι», οι περιπέτειες του λογοτέχνη με τον νόμο στην Αυστραλία και η οριστική επιστροφή του στην Ελλάδα καταγράφονται στο βιβλίο «Το Τέρας και ο Κολοσσός»
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.