Σαρίτα Χαΐμ: Το Happy Hour συμβολίζει τη δεύτερη ευκαιρία στη ζωή

Μπορεί η ζωή να χωρέσει σε ένα μπαρ; Μπορεί ένα σύμπαν να συμπυκνωθεί σε ένα ποτήρι ουίσκι σκέτο ή σε ένα λικέρ μαστίχα που ξεπροβάλλει από την μπάρα; Ένα καλό μπαρ, μια καλή παρέα και ένα καλό ποτό αποτελούν ένα τρίπτυχο που δεν χάνει ποτέ. Ακριβώς σε αυτό το ειδυλλιακό σκηνικό, εκεί που μπλέκονται οι γεύσεις, οι μυρωδιές, οι ρυθμοί και οι άνθρωποι μοιράζονται τις ιστορίες τους που διαποτίζονται από αλήθεια και συναίσθημα, εκτυλίσσεται το νέο μυθιστόρημα της Σαρίτας Χαΐμ με τον τίτλο «Happy Hour» που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από τις εκδόσεις Μίνωας. Για πολλούς το μπαρ αποτελεί μια ιεροτελεστία που τους φέρνει κοντά άλλοτε σε μια πιο γλυκιά και απίστευτα γευστική, φρουτώδη γεύση και άλλοτε σε μια πιο ξινή ή και γλυκόπικρη. Για τη συγγραφέα, πάλι, όταν τη ρωτώ με ποιο ποτό θα συνόδευε το τέταρτο μυθιστόρημά της η απάντηση είναι με ένα ποτήρι Aperol Spritz. Ελαφρώς γλυκό, βοτανικό και πάντα δροσιστικό.

Η Σαρίτα Χαΐμ μεγάλωσε στο κέντρο της Αθήνας, στο Θησείο. Έχει ασχοληθεί με το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση. Έζησε για οχτώ χρόνια στο εξωτερικό, γεγονός που την έβγαλε από τη ζώνη ασφαλείας της και την έκανε να εκτιμά πράγματα που στο παρελθόν προσπερνούσε. Έχει δύο παιδιά που ενηλικιώθηκαν και αυτό της δίνει πλέον τον απαραίτητο χρόνο που χρειάζεται η συγγραφή. Στα βιβλία της μπορεί εύκολα κανείς να διαπιστώσει πως έχει εμμονή με τους χαρακτήρες. Δουλεύει πολύ το ψυχογράφημά τους και επιμένει στην αληθοφάνεια. Θέλει οι ήρωές της να ζουν και να αναπνέουν δίπλα μας. Όσο για το πού προτιμά να γράφει, σίγουρα στο γραφείο της παρέα με ένα φλιτζάνι ποιοτικό καφέ.

Το νέο σας βιβλίο, που μόλις κυκλοφόρησε, έχει τίτλο «Happy Hour». Τι σας ενέπνευσε για να δώσετε αυτόν τον τίτλο; «Happy Hour» στο λεξιλόγιο των μπαρ, είναι εκείνη η ώρα –συνήθως νωρίς το βράδυ– που τα ποτά δίνονται μισοτιμής. Ωστόσο, για το βιβλίο ο τίτλος έχει ουσιαστικό αλλά και συμβολικό χαρακτήρα.
Το «Happy Hour» συμβολίζει τη δεύτερη ευκαιρία στην επαγγελματική αλλά και στην προσωπική ζωή του κεντρικού χαρακτήρα, του Βαγγέλη, που αγωνίζεται να κρατήσει το μαγαζί του ανοιχτό και να αντιμετωπίσει τις καθημερινές προκλήσεις. Η «ώρα της χαράς», σε ελεύθερη μετάφραση, δηλώνει επίσης αυτή τη μυσταγωγική επαφή των ανθρώπων που συναντιούνται σε αυτόν τον χώρο. Οι ήρωες διασταυρώνονται, επικοινωνούν, παλεύουν πολλές φορές με τον ίδιο τους τον εαυτό, πονούν, αγωνιούν, ερωτεύονται, αναγνωρίζουν τη χαρά μέσα στις στιγμές και τέλος ενώνονται δημιουργώντας ένα ανθρώπινο ψηφιδωτό. Ακριβώς όπως και στη ζωή.

Ποιος ή τι σας ενέπνευσε για να γράψετε τις ιστορίες του νέου σας βιβλίου;
Το βιβλίο αυτό είναι «παιδί» της βαθιάς καραντίνας. Απομονωμένη κι εγώ, όπως όλοι, είχα μια τεράστια λαχτάρα για επαφή και επικοινωνία. Μιας και δεν μπορούσα να τα βιώσω, λοιπόν, στην πραγματική ζωή, είχα την πολυτέλεια να τα δημιουργήσω σαν συγγραφέας. Αν και δούλευα πάνω σε ένα άλλο βιβλίο εκείνη την περίοδο, αναγκάστηκα να υποχωρήσω μπροστά στη θελκτική εμφάνιση των χαρακτήρων του «Happy Hour» και των ιστοριών τους που έκαναν κυριολεκτικά κατάληψη στη σκέψη μου. Ομολογώ πως πέρασα υπέροχα μαζί τους.

Οι ιστορίες του βιβλίου σας πραγματεύονται σκηνές και βιώματα της εποχής μας. Αποδοχή, απώλεια, έρωτας κ.ά. Πώς επιδιώξατε να τις αποτυπώσετε; 
Με τον πιο αληθινό τρόπο. Οι ιστορίες τους είναι οι δικές μας ιστορίες. Το μπαρ του Βαγγέλη είναι ο χώρος που φιλοξενεί όλους εμάς. Τα όνειρα, τις προσδοκίες, τις απογοητεύσεις, την αληθινή φιλία, τους έρωτες, τις ακροβασίες, την κωμικοτραγική μας φύση, με λίγα λόγια την ίδια μας τη ζωή.

Το Happy Hour αποτελεί ένα ζωντανό ανθρώπινο ψηφιδωτό, με αναγνωρίσιμους ήρωες που βρίσκουν απρόσκοπτα τον δρόμο που οδηγεί στην καρδιά μας. Μιλήστε μας γι’ αυτό το μικρό, αυτοτελές σύμπαν σύγχρονων χαρακτήρων. Πώς αναπτύσσετε νέους χαρακτήρες, πώς τους δίνετε ζωή και πώς αποφεύγετε να επαναλαμβάνεστε;
Πράγματι στο βιβλίο συναντά κανείς ένα αυτοτελές σύμπαν σύγχρονων χαρακτήρων. Το μπαρ, ωστόσο, δεν επιλέχτηκε ως τόπος διασκέδασης, αλλά ως εκείνο το περιβάλλον όπου οι άνθρωποι, συντροφιά με ένα ποτό, επικοινωνούν και μοιράζονται τη ζωή τους. Ομολογώ πως δεν με ταλαιπώρησε κανένας τους. Ήρθαν και με βρήκαν έτοιμοι να μου διηγηθούν την ιστορία τους. Ήταν από εκείνες τις σπάνιες στιγμές που οι ήρωες μου δόθηκαν με γενναιοδωρία. Τώρα, όσον αφορά την επανάληψη, είναι πράγματι μια παγίδα. Ωστόσο, με βγάζουν από τη δύσκολη θέση οι ιστορίες που καταπιάνομαι. Δεν είναι ποτέ οι ίδιες.

Κάθε κεφάλαιο έχει ως τίτλο το όνομα του ήρωα και του ποτού που πίνει, κάτι που δεν συμβαίνει στα κεφάλαια της Ελένης και της Άννας. Γιατί αυτό;
Ο κάθε ήρωας έχει το δικό του ποτό, ως μία συμπληρωματική πινελιά του χαρακτήρα και της ψυχοσύνθεσής του. Τώρα γιατί δεν πίνουν όλοι… αυτό συμβαίνει γιατί οι χαρακτήρες είναι ελεύθεροι. Αποφεύγω να τους βάζω σε καλούπια. Θα ήταν μονότονη η επανάληψη. Άλλωστε δεν θα σας είχα εξάψει την περιέργεια να με ρωτήσετε, αν ακολουθούσα πιστά τη νόρμα.

Πόσο καιρό χρειάστηκε να ολοκληρωθεί το νέο σας μυθιστόρημα; Έχετε αναφέρει στο παρελθόν ότι όταν ξεκινάτε να γράψετε ένα βιβλίο έχετε πάντα ολοκληρωμένη την ιστορία στο μυαλό σας. 
Το «Happy Hour» ολοκληρώθηκε περίπου σε εννέα μήνες. Σχετικά σύντομα για τα δικά μου δεδομένα και τη σχολαστικότητα που συχνά με καταδυναστεύει. Σε αυτό βέβαια έπαιξε ρόλο και η καραντίνα. Είναι αλήθεια πως έχω έναν σκελετό στο μυαλό μου, όταν ξεκινώ το γράψιμο. Τελευταία, ωστόσο, οι χαρακτήρες παίρνουν το πάνω χέρι και με βγάζουν από τον δρόμο μου. Τα δικά τους σχέδια συχνά είναι πιο δημιουργικά και ευφάνταστα από την αρχική μου σκέψη.

Δανειστήκατε κάτι από τα προηγούμενα βιβλία σας «Placebo» και «Η αδελφή μου» στο «Happy Hour»;
Το «Happy Hour» είναι ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα με διαφορετική φόρμα. Σίγουρα υπάρχει το ύφος της γραφής μου. Ωστόσο, σε κάθε βιβλίο μου προσπαθώ να μην επαναλαμβάνω το ίδιο μοτίβο. Είναι πιο προκλητικό για μένα, συγγραφικά, να προσφέρω κάθε φορά κάτι διαφορετικό.

Ποιον ήρωα αγαπήσατε περισσότερο στο νέο σας μυθιστόρημα και γιατί;
Αν και το σωστό θα ήταν να πω πως αγαπώ όλους τους ήρωές μου το ίδιο, δεν μπορώ να κρύψω πως έχω αδυναμία στον κεντρικό χαρακτήρα, τον Βαγγέλη. Είναι ένας ήρωας δίκαιος, που έχει αποδεχτεί τα λάθη του, αναγνωρίζει τα τρωτά του, τρέφει βαθιά αισθήματα χωρίς ενοχές και λειτουργεί τις περισσότερες φορές σαν από μηχανής θεός για τους υπόλοιπους. Είναι, με λίγα λόγια, ένας χρήσιμος άνθρωπος.

Τι πιστεύετε πως κάνει τελικά σήμερα στη ζωή του ο Βαγγέλης, μετά το τέλος που του δώσατε;
Αυτό θα το αφήσω να το αποφασίσουν οι αναγνώστες. Τους έδωσα την ελευθερία να γράψουν μόνοι τους το πιο ακριβοδίκαιο για αυτούς τέλος. Άλλωστε κάθε τέλος φέρνει μαζί του μια νέα αρχή. 

Τι ποτό θα προτείνατε στους αναγνώστες που θα το διαβάσουν;
Τα γούστα είναι προσωπικά. Εγώ θα έπινα ένα Aperol Spritz.

Μελλοντικά σχέδια και στόχοι; Τι να περιμένουμε από εσάς;
Στον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή υπάρχει ήδη το επόμενο βιβλίο σε εξέλιξη. Ωστόσο, το ταξίδι του «Happy Hour» μόλις ξεκίνησε και σκοπεύω να το απολαύσω. Εύχομαι το ίδιο και οι αναγνώστες που θα το διαβάσουν.