Κατσαρόλες με βιβλία: «Βιβλία εναντίον τσιγάρου» και «Το υποβρύχιο φεγγάρι» του Τζορτζ Όργουελ, χωρίς διάθεση για μαγειρική
Ανάβω, ξανά, τσιγάρο και διαβάζω τι έγραφε στην Tribune στις 8 Φεβρουαρίου 1946 ο Έρικ Άρθρουρ Μπλερ, ευρύτερα γνωστός ως Τζορτζ Όργουελμιλώντας για τη Μ. Βρετανία: «…αν οι υπολογισμοί μου είναι έστω και κατά προσέγγιση σωστοί, τότε δεν πρόκειται για καμία περήφανη επίδοση σε μία χώρα που είναι εγγράμματη κατά εκατό τοις εκατό, και όπου ο μέσος πολίτης ξοδεύει για τσιγάρα περισσότερα χρήματα απ’ όσα διαθέτει σε όλη του τη ζωή ένας Ινδός χωρικός. Και εάν η κατανάλωσή μας σε βιβλία παραμένει τόσο χαμηλή όσο έχει υπάρξει, τουλάχιστον ας παραδεχθούμε ότι αυτό συμβαίνει επειδή για εμάς το διάβασμα είναι μία λιγότερο συναρπαστική διασκέδαση από το να πηγαίνουμε στον κινηματογράφο ή στην παμπ και όχι επειδή τα βιβλία, είτε τα αγοράζουμε είτε τα δανειζόμαστε, είναι υπερβολικά ακριβά».
Επιλέγω να περιπλανηθώ στο «Υποβρύχιο φεγγάρι» του ίδιου συγγραφέα, για να ισορροπήσω ανάμεσα σε καπνό, ποτό και βιβλία:
«Αν σας ρωτούσαν γιατί προτιμάτε ένα συγκεκριμένο ποτοπωλείο, το πιο φυσικό θα ήταν να βάζατε την μπίρα πάνω από όλα, αλλά αυτό που εμένα με έλκει περισσότερο στο Υποβρύχιο Φεγγάρι είναι η κατά κόσμον “ατμόσφαιρα”».
Καταρχάς, η όλη αρχιτεκτονική και ο εξοπλισμός είναι βικτωριανού τύπου. Δεν έχει ούτε γυάλινα τραπέζια, ή άλλες μοντέρνες αθλιότητες, ούτε και ψευδοροφές, παραγώνια ή επιφάνεια με πλαστική επένδυση τάχα βελανιδιάς. Το λαξευμένο ξύλο, οι σκαλιστοί καθρέφτες πίσω από το μπαρ, ο χυτοσίδηρος στο τζάκι, το περίτεχνα διακοσμημένο, ποτισμένο από την κάπνα σκούρο κίτρινο ταβάνι, το βαλσαμωμένο κεφάλι του ταύρου πάνω από το τζάκι – όλα, τόσο αναπαυτικά, συνηγορούν υπέρ της ασχήμιας του 19ου αιώνα.
Και συνεχίζει την ξενάγηση ο Όργουελ σε αυτό το «φανταστικό» μπαρ:
«Τη μεγαλύτερη έκπληξη στο Υποβρύχιο Φεγγάρι προκαλεί ο κήπος του. Διασχίζει ένα στενό δρομάκι που επικοινωνεί με τη σάλα και φτάνεις σε ένα αρκετά μεγάλη κήπο με πλατάνια κάτω από τα οποία βρίσκονται πράσινα τραπέζια με σιδερένιες καρέκλες ολόγυρά τους. Στη μία πλευρά του κήπου έχει κούνιες για παιδιά».
Τι τρώμε «Δεν μπορείς να δειπνήσεις στο Υποβρύχιο Φεγγάρι, αλλά πάντα υπάρχει ο πάγκος με τα μεζεδάκια, όπου μπορεί κανείς να βρει σάντουιτς με συκώτι, μύδια (η σπεσιαλιτέ του καταστήματος), τυρί, πίκλες, και αυτά τα τεράστια μπισκότα με σπόρους κυμίνου τα οποία, απ’ ό,τι φαίνεται, υπάρχουν μόνο στα ποτοπωλεία. Στον επάνω όροφο, έξι ημέρες την εβδομάδα, μπορείς να φας ένα καλό, πλήρες μεσημεριανό – για παράδειγμα ένα κομμάτι κρέας, μερικά λαχανικά και κορμό μαρμελάδας για τρία σελίνια».
Τι πίνουμε «Η ξεχωριστή απόλαυση αυτού του μεσημεριανού είναι ότι μπορείς να το συνοδεύσεις με δυνατή μαύρη βαρελίσια μπίρα, τη γνωστή στάουτ.
Αμφιβάλλω εάν έστω και το 10% των παμπ του Λονδίνου σερβίρουν βαρελίσια στάουτ, το Υποβρύχιο Φεγγάρι όμως σερβίρει. Είναι στάουτ με απαλή και κρεμώδη υφή και πίνεται καλύτερα σε ποτήρι από κασσίτερο».
Τα βιβλία «Το υποβρύχιο φεγγάρι» Τζορτζ Όργουελ, Chickenbacon Press /
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
10°
