Βιβλιο

1923: Όταν ο Φρόυντ χώρισε την ψυχή «σε τρία μέρη»

100 χρόνια φροϋδικό ασυνείδητο: το «εγώ» και το «αυτό»

62222-137653.jpg
A.V. Team
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
O Σίγκμουντ Φρόυντ.
O Σίγκμουντ Φρόυντ. © Wikimedia Commons

Ζίγκμουντ Φρόυντ: 100 χρόνια από την ανάπτυξη της ιδέας ότι μιας ψυχή χωρίζεται σε τρία μέρη, στο «αυτό», το «εγώ» και το «υπερεγώ»

Η ιδέα του «υποσυνειδήτου» δεν ήταν καινούργια όταν άρχισε να την επεξεργάζεται ο Ζίγκμουντ Φρόυντ. Ήδη το 1869, ο νεαρός φιλόσοφος Έντβαρντ φον Χάουπτμαν είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Φιλοσοφία του ασυνειδήτου» το οποίο δεν κατέληγε πουθενά και φαινόταν υπερβολικά επηρεασμένο από τον Σοπενάουερ (π.χ. από το ερώτημα «Μπορώ να θέλω αυτό που θέλω;»). Παρ’ όλ’ αυτά, το έργο αυτό είχε γίνει μπεστ-σέλερ στους κύκλους των γερμανόφωνων διανοουμένων. Όμως, ούτε ο Χάουπτμαν ήταν εκείνος που ανακάλυψε το «υποσυνείδητο». Ο γιατρός και φυσιοδίφης Καρλ Γκούσταβ Κάρους, φίλος του Γκαίτε, είχε ήδη κάνει λόγο για το υποσυνείδητο στο βιβλίο του «Περί της ιστορίας της εξέλιξης της ψυχής», σαν μια περιοχή της καταγωγής των ψυχικών μας κινήσεων.

Αυτό που διέκρινε τον Φρόυντ από τους προγενέστερους ερευνητές ήταν η σοβαρότητα και ο συστηματικός χαρακτήρας της προσπάθειάς του να μελετήσει αυτό το υποσυνείδητο. Είχε μιαν αόριστη ιδέα για το «μέρος» όπου έδραζε το υποσυνείδητο μέσα στον εγκέφαλο: στα υποφλοιώδη κέντρα του ραχιαίου εγκεφάλου και του εγκεφαλικού στελέχους. Τουλάχιστον σε αυτά είχε καταλήξει ο δάσκαλός του ο Τεοντόρ Μέινερτ χάρη στην ανατομία του εγκεφάλου. Αλλά στη δεκαετία του 1890, τα μέσα της νευρολογίας δεν επέτρεπαν την ανίχνευση του υποσυνειδήτου. Πέρασαν κάμποσα χρόνια ώσπου να προχωρήσουν οι ιατρικές τεχνικές και μέθοδοι έρευνας.

Έτσι, το 1923 ο Φρόυντ ανέπτυξε την ιδέα μιας ψυχής σε τρία μέρη: το «αυτό», το «εγώ» και το «υπερεγώ». Ο Φρόυντ πίστευε ότι αυτή η τριμερής διαίρεση ήταν δική του επινόηση, αν και είχε προηγηθεί ο Νίτσε ο οποίος είχε κάνει λόγο γι’ αυτές τις τρεις αντιλήψεις στις αντίστοιχες λειτουργίες. Το «αυτό» αντιστοιχεί εδώ στο ασυνείδητο, στο παρορμητικό στοιχείο της ανθρώπινης ψυχής που ορίζεται από την πείνα, τη σεξουαλική ορμή, την επιθυμία, το μίσος, την εμπιστοσύνη, την αγάπη κτλ.. Απέναντι στο «αυτό» βρίσκεται το «υπερεγώ» που εκπροσωπεί τους κανόνες, τα ιδανικά, τους ρόλους, τις κατευθυντήριες εικόνες και τις αντιλήψεις του κόσμου που αποκτά το άτομο μέσω της παιδείας του. Στη μέση είναι το καημένο το «εγώ», που μοιάζει σαν να πιέζεται από δυο ισχυρούς αντιπάλους. Υπηρέτης τριών αφεντάδων, του «αυτού», του «υπερεγώ» και του κοινωνικού περιβάλλοντος, το «εγώ» προσπαθεί να ρυθμίσει και να καταπραΰνει τους συγκρούσεις που προκαλούν όλες αυτές οι αντιφατικές απαιτήσεις· όμως, είναι σχετικά ανίσχυρο. Γενικά, το «αυτό» κυριαρχεί πάνω του μη αφήνοντας τον έλεγχο στο «εγώ» και διαφεύγοντας της συνείδησης. Οι παρορμήσεις και τα ασυνείδητα αποτυπώματα που μας κληροδοτεί η παιδική ηλικία διακρίνονται δύσκολα, άρα είναι ακόμα δυσκολότερη η εξάλειψή τους.

Το εγώ και το αυτό.

Ο Φρόυντ παρουσίασε αυτό το μοντέλο στο βιβλίο του «Το ’’εγώ’’ και το ’’αυτό’’» (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δαμιανός) αρκετά καθυστερημένα —το 1923 ήταν ήδη 67 ετών: έτσι, η θεωρία του για την τριμερή ψυχή δεν αποτελεί τη βάση όσων έγραψε. Ωστόσο, η βασική του ιδέα ήταν ότι το πρωταρχικό κίνητρο της ανθρώπινης συμπεριφοράς γεννιέται από τον ασυνείδητο αγώνα μεταξύ των ενστικτωδών παρορμήσεων και της νόησης. Η παρατήρηση αυτή δεν αφορά μόνον το άτομο αλλά και την κοινωνία στο σύνολό της. «Το ’’εγώ’’ και το ’’αυτό’’ γράφτηκε σε συνθήκες σωματικού πόνου: ο Φρόυντ έπασχε από καρκίνο της γνάθου που περιόριζε την κινητικότητά του. Ωστόσο, η δεκαετία του 1920 ήταν εξαιρετικά παραγωγική: επεξεργάστηκε το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, εξέδωσε το «Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του εγώ» (1921), το εν λόγω «Das Ich und das Es» (1923), καθώς και δύο ακόμα θεμελιώδη δοκίμια: «Το μέλλον μιας αυταπάτης» γύρω από το ζήτημα της θρησκείας (1927) «Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας» (1929). Η επόμενη δεκαετία ήταν πάρα πολύ δύσκολη τόσο εξαιτίας της ασθένειάς του όσο και των πολιτικοκοινωνικών εξελίξεων στον γερμανόφωνο κόσμο.

Τι έχει απομείνει σήμερα από τις θεωρίες του Φρόυντ; Η μεγάλη αξία του έγκειται προπάντων στο ότι τοποθέτησε στο κέντρο των συλλογισμών του τη σπουδαιότητα των συναισθημάτων του ανθρώπου, τις ψυχικές συγκρούσεις του και το ασυνείδητο. Σε ό,τι αφορά την επιστημονική του συμβολή στην έρευνα της ψυχής, μπορούμε να πούμε ότι ο Φρόυντ είχε μεγάλη οξυδέρκεια και διαίσθηση κι ότι διέτρεχε την ψυχή των ασθενών του σαν τον χαρτογράφος που εξερευνά χωρίς πλοίο μιαν άγνωστη ήπειρο. Αυτή η ήπειρος ήταν το ασυνείδητο και ο Φρόυντ ήταν πρωτοπόρος του ασυνειδήτου.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Λέσχη Ανάγνωσης Νορβηγικής Λογοτεχνίας: Συζητήσεις γύρω από τη νεότερη και σύγχρονη νορβηγική λογοτεχνία
Λέσχη Ανάγνωσης Νορβηγικής Λογοτεχνίας: Συζητήσεις γύρω από τη νεότερη και σύγχρονη νορβηγική λογοτεχνία

Κάθε τελευταία Τετάρτη του μήνα, στις 7 μ.μ., το Ζάτοπεκ γεμίζει από χρώμα: κόκκινο, μπλε και λευκό ― της αγάπης, της θάλασσας και του χιονιού

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.