Αλλαγές για «προσβλητική» γλώσσα και στα βιβλία της Άγκαθα Κρίστι με τον Πουαρό και την Μις Μαρπλ

Αρκετά από τα μυθιστορήματα της Άγκαθα Κρίστι αναθεωρήθηκαν προκειμένου να αφαιρεθεί πιθανόν προσβλητική γλώσσα, όπως μεταξύ άλλων, οι αναφορές στην εθνικότητα χαρακτήρων.

Στις νέες εκδόσεις του οίκου HarperCollins, οι ιστορίες του Ηρακλή Πουαρό και της Μις Μαρπλ που γράφτηκαν μεταξύ 1920 και 1976, κυκλοφορούν με επαναδιατυπώσεις -ή και χωρίς κάποια αποσπάσματα. Στόχος ήταν να αφαιρεθούν όροι και περιγραφές τις οποίες το σύγχρονο κοινό θεωρεί προσβλητικές.

Η αναθεώρηση αφορά ολόκληρη τη σειρά βιβλίων της Μις Μαρπλ και κάποια από τα μυθιστορήματα με ήρωα τον Πουαρό, που πρόκειται να κυκλοφορήσουν ή έχουν κυκλοφορήσει από το 2020. Οι αλλαγές τις οποίες ανέλαβαν «αναγνώστες ευαισθησίας», είναι ήδη εμφανείς στις νέες ψηφιακές εκδόσεις.

Όσον αφορά τα βιβλία της Άγκαθα Κρίστι αφαιρέθηκαν αναφορές στην εθνικότητα, όπως σημεία στα οποία ένας χαρακτήρας περιγράφεται ως μαύρος, Εβραίος ή Ρομά, ή εκφράσεις όπως ότι το σώμα μια γυναίκας μοιάζει σαν να είναι «από μαύρο μάρμαρο» ή ότι ένας δικαστής έχει «ινδικό ταμπεραμέντο». Επίσης αφαιρέθηκαν όροι, όπως «ανατολίτικος» και «νέγρος» και η λέξη «ιθαγενείς» αντικαταστάθηκε από τη λέξη «ντόπιοι».

 Στη νέα έκδοση του μυθιστορήματος με τη Μις Μαρπλ «Μυστήριο στην Καραϊβική» (A Caribbean Mystery) του 1964, η σκέψη της ερασιτέχνη ντετέκτιβ ότι μια εργαζόμενη σε ξενοδοχείο που της χαμογελά έχει «τόσο υπέροχα λευκά δόντια» έχει αφαιρεθεί.

Αν και είναι η πρώτη φορά που αλλάζει το περιεχόμενο των μυθιστορημάτων της Άγκαθα Κρίστι, το μυθιστόρημά της του 1939 «And Then There Were None», είχε πρωτοκυκλοφορήσει με τίτλο «Ten Little Niggers» -έναν ρατσιστικό όρο, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά το 1977.

Σχετικό Άρθρο

Βιβλιο Μπίνι Κίρσενμπαουμ: Το πιο αιχμηρό εργαλείο σ’ ένα σπίτι είναι ο ίδιος ο γάμος

Άρης Σφακιανάκης 29.03.2023, 18:32

Παρόμοιες αλλαγές έχουν γίνει στα έργα του Ρόαλντ Νταλ, ενός από τους πιο διαβασμένους παιδικούς συγγραφείς (έγραψε το «Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας»), αλλά και του Ίαν Φλέμινγκ, του λογοτεχνικού «πατέρα» του Τζέιμς Μποντ.