Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή ο Αλέξης Πάρνης, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, πολεμικός ανταποκριτής και μυθιστοριογράφος, αλλά και μαχητής του ΕΛΑΣ.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία ενενήντα εννέα ετών ο συγγραφέαςΑλέξης Πάρνης, αφήνοντας ως παρακαταθήκη ένα πρότυπο ζωής και ένα σημαντικό έργο, διεθνώς αναγνωρισμένο.
Ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, πολεμικός ανταποκριτής και μυθιστοριογράφος, αλλά και μαχητής του ΕΛΑΣ στην Εθνική Αντίσταση και του ΔΣΕ στον εμφύλιο πόλεμο, ο Aλέξης Πάρνης (κατά κόσμον Σωτήρης Λεωνιδάκης) γεννήθηκε το 1924 στον Πειραιά.
Το 1942 αποφοίτησε από το Α ́ Γυμνάσιο (Ιωνίδειο Σχολή), όταν η Ελλάδα βρισκόταν κάτω απ’ τη ναζιστική κατοχή. Πριν ακόμα οργανωθεί στην εαμική Aντίσταση, έκρυψε και έσωσε μαζί με τον πατέρα του μια εβραϊκή οικογένεια. Για την πράξη τους αυτή το Ίδρυμα Γιαν Βάνσεν τίμησε και τους δύο μεταγενέστερα με τον τίτλο «Δίκαιος των Eθνών».
Σε ηλικία είκοσι χρόνων, ο Aλέξης Πάρνης πήρε μέρος ως καπετάνιος εφεδρικού ελασίτικου λόχου στην τελευταία μάχη εναντίον των Γερμανών στο Περιστέρι (Γέφυρα Kολοκυνθούς, 12/9/1944). Στα Δεκεμβριανά τραυματίστηκε σοβαρά, πολεμώντας την αγγλική επέμβαση. Την περίοδο 1945-1948 βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στο Ρουμπίκ και στο Μπούλγκες. Στη συνέχεια υπηρέτησε στον Δημοκρατικό Στρατό ως πολεμικός ανταποκριτής.
Από το 1949 ώς το 1962 έζησε στην ΕΣΣΔ. Φοίτησε στο Λογοτεχνικό Ινστιτούτο Μαξίμ Γκόρκι της Μόσχας. Το 1954 δημοσίευσε στο λογοτεχνικό περιοδικό Νόβι Μιρ το μεγάλο επικό ποίημά του Μπελογιάννης, για το οποίο τον επόμενο χρόνο τιμήθηκε με το Α ́ Βραβείο Ποίησης στο Φεστιβάλ Βαρσοβίας. Η κριτική επιτροπή που τον βράβευσε αποτελούνταν από τους:
Πάμπλο Νερούντα (πρόεδρος), Ναζίμ Χικμέτ, Νικόλα Γκιλιέν, Ουόρις Ίβενς κ.ά. Το όνομά του πέρασε στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. Το 1960 ανέβηκε στο «Μάλι Τεάτρ» της Μόσχας το θεατρικό έργο του Το νησί της Αφροδίτης, το οποίο παιζόταν για δύο χρόνια σε 175 θέατρα της ΕΣΣΔ και των υπόλοιπων Λαϊκών Δημοκρατιών.
Το 1963 παρουσιάστηκε και στην Ελλάδα από την Κυβέλη στο ΚΘΒΕ, ενώ το 1969 έγινε ταινία με πρωταγωνίστρια την Κατίνα Παξινού. Το 1966, έχοντας πλέον επαναπατριστεί, ο Αλέξης Πάρνης παρουσίασε το σατιρικό μυθιστόρημα Ο Διορθωτής. Το έργο μεταφράστηκε το 1981 στα αγγλικά και ο κριτικός Τόμας Χάιντ σημείωνε στη Σάντει Τέλεγκραφ: «Ο Διορθωτής πρέπει να γίνει υποχρεωτικό ανάγνωσμα για όλους τους επαναστάτες στη Γη».
Το 1967 ανέβηκε στο Θέατρο Ο’ Νιλ, στο Πλέι Χάουζ της Μασαχουσέτης, το δράμα του Λεωφόρος Πάστερνακ. Οι κρίσεις για το έργο, το σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς ήταν εγκωμιαστικές. «Η Λεωφόρος Πάστερνακ έχει κάτι από τη δύναμη που αλλάζει το πεπρωμένο, τη δύναμη να επηρεάζει τους ανθρώπους με ένα άμεσο σοφό τρόπο». Μερικά χρόνια αργότερα, η Λεωφόρος Πάστερνακ κυκλοφόρησε και σε μυθιστορηματική εκδοχή. Άλλα έργα: Μια Πράγα στον καθένα, Ο Κινηματίας, Ο Μαφιόζος, Η οδύσσεια των διδύμων (μυθιστορήματα), Σπορά Ελπίδας (νουβέλες), Φτερά Ικάρου, Λευκή Κηλίδα, Ανοιχτός Λογαριασμός (θεατρικά) κ.ά.
Βιβλία του και θεατρικά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες: ρωσικά, αγγλικά, κινεζικά, γαλλικά, γερμανικά, πολωνικά, τσεχικά, βουλγαρικά κ.ά. Ο ίδιος έχει ανθολογήσει κι έχει μεταφράσει σημαντικούς Ρώσους ποιητές στον τόμο Ανθολογία ρωσικής ποίησης.
Επίσης, έγραψε τα σενάρια σε τηλεοπτικές σειρές που γνώρισαν τεράστια απήχηση: Λεηλασία μιας ζωής (1978) και Το φως του αυγερινού (1981).
Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν τα βιβλία του: Ο ρυθμός του κόσμου (2018), Ο άλλος εμφύλιος (2014), Γεια χαρά, Νίκος (2011), Η οδύσσεια των διδύμων (2009). Σε e-book κυκλοφορεί ο τόμος με τίτλο «Ρώσικη τριλογία» που περιλαμβάνει τα έργα: Διορθωτής, Λεωφόρος Πάστερνακ και Μια Πράγα στον καθένα.
Θα μπορούσε η εικονική πραγματικότητα να είναι μια μορφή αυθεντικής πραγματικότητας; Μήπως ζούμε ήδη σε μια προσομοίωση που έχει δημιουργηθεί από κάποια τεχνητή νοημοσύνη; Τι μας είπε ο συγγραφέας
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
