Η Ανν Απλμπάουμ αποκλειστικά στο Books’ Journal #139, που κυκλοφορεί, για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ένα χρόνο μετά.
Ένα χρόνο μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, το Books’ Journal συζητά με την Ανν Απλμπάουμ. Στην αποκλειστική συνέντευξη που η σπουδαία ιστορικός και δημοσιογράφος παραχώρησε στον συνεργάτη μας Γιώργο Ναθαναήλ, δίνει εξηγήσεις σε ουσιαστικά ερωτήματα για την εξέλιξη του πολέμου. Μεταξύ άλλων, η Ανν Απλμπάουμ τονίζει:
Για τη βοήθεια της Δύσης στην Ουκρανία: «Η δυτική αλληλεγγύη και η τεράστια αμερικανική βοήθεια οφείλονται στο ότι οι Δυτικοί διέκριναν πως εκείνοι που πολεμούσαν ήταν ενωμένοι και σοβαρά ανήσυχοι γι’ αυτό που είχε συμβεί. Αποδείχθηκε ότι δεν ίσχυε ότι υπήρχαν Ουκρανοί με ανάμεικτα συναισθήματα ή ότι ο πληθυσμός στα ανατολικά ήταν κατά κάποιον τρόπο υπέρ των Ρώσων. Τίποτα απ’ αυτά δεν ήταν αλήθεια, το έθνος ήταν ενωμένο ενάντια στους Ρώσους, και αυτό έκανε την Δύση να αισθάνεται ότι αξίζει να τους βοηθήσει».
Για την καθημερινότητα στη χώρα: «Ο κόσμος θα εκπλαγεί από τον βαθμό που η ζωή είναι ακόμα κανονική σε πολλά μέρη· στο μεγαλύτερο μέρος του κεντρικού και δυτικού τμήματος της χώρας, τα πράγματα φαίνονται φυσιολογικά. Στις περισσότερες μεγάλες πόλεις δεν υπάρχει η καταστροφή του πολέμου. Η ζωή συνεχίζεται με το μόνο έκτακτο πρόβλημα τις διακοπές ρεύματος».
Για τη βαρβαρότητα της ρωσικής πολεμικής μηχανής: «Ληστεύουν μουσεία, καταλαμβάνουν σχολεία στα κατεχόμενα εδάφη, κατά κάποιον τρόπο κάνουν έναν πόλεμο εναντίον όλων των μεταπολεμικών αντιλήψεών μας για τα σύνορα, παραβιάζοντας τους κανόνες του, περιφρονώντας ακόμα και τη σύμβαση εναντίον της γενοκτονίας. Κάνουν εσκεμμένες στοχεύσεις πολιτών και επιθέσεις σε νοσοκομεία, όπως έχουν πράξει και στη Συρία. Προσπαθούν να καταστρέψουν τις υποδομές της χώρας και να εκφοβίσουν τους ανθρώπους προκειμένου να τους αναγκάσουν να υποταχθούν».
Για την πιθανότητα διαπραγμάτευσης για τη λήξη του πολέμου: «Η διαπραγμάτευση έχει νόημα μόνο όταν θα έχει γίνει σαφές στους Ρώσους ότι ο πόλεμος ήταν ένα σφάλμα – είτε επειδή στη Ρωσία θα έχει υπάρξει πολιτική αλλαγή είτε επειδή οι Ρώσοι θα έχουν χάσει αρκετό έδαφος χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να το ανακτήσουν. Κατανοώ ότι ακούγεται αόριστο, αλλά η στιγμή που τελειώνει ο πόλεμος είναι όταν οι Ρώσοι πάψουν πλέον να θέλουν να καταλάβουν και να ελέγξουν την Ουκρανία. Τότε μόνο μπορούν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις».
Ολόκληρη η συνέντευξη στη χάρτινη έκδοση του Books’ Journal, του Περιοδικού του Βιβλίου, που κυκλοφορεί σε ολόκληρη την Ελλάδα, στα περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία.
Στο ίδιο τεύχος, περιλαμβάνονται δυο ακόμα σημαντικά αφιερώματα:
-Αφιέρωμα στον Αναστάσιο Πεπονή, τον άνθρωπο που σφράγισε τους πολιτειακούς θεσμούς, θεσμοθέτησε το ΑΣΕΠ και θωράκισε ενεργειακά τη χώρα γράφουν οι: Νίκος Βασιλάκος, Κώστας Μποτόπουλος, Γιάννης Στουρνάρας, Κωνσταντίνος Τασούλας, Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Γιώργος Ευαγγελόπουλος.
-Αφιέρωμα στον αμερικανό συγγραφέα Κόρμακ Μακάρθι, έναν ακατάτακτο καταγραφέα της βίας στον αμερικανικό Νότο.
Στο ίδιο τεύχος γράφουν ακόμα ο Θεοδόσης Π. Τάσιος, ο Μιχάλης Μακρόπουλος, ο Σωτήρης Βανδώρος, ο Γιώργος Ζώταλης, ο Παντελής Καλαϊτζίδης, ο Παναγιώτης Κ. Ιωακειμίδης, η Βάνα Νικολαΐδου-Κυριανίδου, ο Κώστας Καλφόπουλος, ο Πάνος Αλούπης, ο Δημήτριος Μποσνάκης, ο Σάκης Μουμτζής, ο Αλέξανδρος Μακρής, ο Σάκης Κουρουζίδης, ο Χάρης Πεϊτσίνης, ο Ηλίας Καφάογλου, ο Αντώνης Κωτίδης, ο Νίκος Ψαρρός, ο Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, ο Λάκης Δόλγερας, ο Γιώργος Ζεβελάκης και πολλοί άλλοι.
Τι συμβαίνει όταν το κράτος μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην οικονομία, στη ζωή, στις επιλογές μας; Πότε η προστασία γίνεται έλεγχος; Και πότε ο έλεγχος γίνεται ανελευθερία;
15°
