Αναγνώστης με αιτία: Ο Άρης Σφακιανάκης γράφει για το βιβλίο «Ρεζέρβα» του Πρίγκιπα Χάρι, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πεδίο.
Διάβασα μόλις την αυτοβιογραφία του πρίγκιπα Χάρι, κάποτε δεύτερου διαδόχου στη σειρά του αγγλικού θρόνου, τώρα αρκετά μακριά – έως και καθόλου. Δεν σκόπευα να τη διαβάσω –όσο κι αν μου αρέσουν οι αυτοβιογραφίες– επειδή ο πρίγκιπας Χάρι δεν μου έλεγε κάτι ως ιστορικό πρόσωπο. (Η αλήθεια είναι πάντως ότι κατόπιν προτροπής άρχισα να βλέπω το ντοκιμαντέρ στο Netflix, το οποίο γύρισαν με τη γυναίκα του Μέγκαν, αλλά το παράτησα στο πρώτο κιόλας επεισόδιο).
Έτυχε όμως να μου κάνουν δώρο γενεθλίων αυτό το βιβλίο με τον κακόηχο τίτλο «Ρεζέρβα» κι είπα να του ρίξω μια ματιά. Λάθος μου. Λάθος μου επειδή το πόνημα αυτό σε αγκιστρώνει από την πρώτη κιόλας σελίδα του κι ύστερα είναι αδύνατο να το αφήσεις από τα χέρια σου διαβάζοντας τις τραυματικές περιπέτειες ενός αγοριού που χάνει νωρίς τη μητέρα του, έχει να αντιμετωπίσει έναν αδιάφορο έως ψυχρό πατέρα, κι έναν μεγαλύτερο αδελφό που έχει πάρει πολύ στα σοβαρά τον ρόλο του ως πρώτου διαδόχου μετά τον Κάρολο – τον νυν βασιλέα της Αγγλίας.
Ο Χάρι υποφέρει. Είναι βέβαια πρίγκιψ και μένει σε λογής λογής παλάτια αλλά πάντα σε κακοφωτισμένα και παγερά δωμάτια που υποδηλώνουν τον ρόλο του στη βασιλική δυναστεία. Ο Χάρι είναι η ρεζέρβα. Είναι ο αντικαταστάτης του αδελφού του, Γουίλιαμ. Είναι ο αναπληρωματικός που κάθεται στον πάγκο και περιμένει. Είναι το νούμερο δύο, ένα σώμα από το οποίο –αν χρειαστεί– θα πάρουν κάποιο όργανο να το θέσουν στην υπηρεσία του αδελφού του – ένα νεφρό, για παράδειγμα, ή και την καρδιά του ακόμα.
Ο Χάρι το έχει αποδεχτεί αυτό γιατί έτσι τον έμαθαν εξ απαλών ονύχων. Αυτό που δεν μπόρεσε να αποδεχτεί ήταν ο θάνατος της μητέρας του, της πανέμορφης Νταϊάνα. Μάλιστα, για χρόνια πίστευε ότι εκείνη δεν είχε πεθάνει, ότι είχε σκηνοθετήσει το ατύχημα στη σήραγγα του Παρισιού κι ότι πλέον παρακολουθούσε τα παιδιά της από μακριά κι ευτυχισμένη. Ο πρίγκιψ Χάρι χρειάστηκε ψυχαναλυτή για να μπορέσει να το ξεπεράσει.
Στο μεταξύ, διάγει βίο καταβυθισμένο στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά –όπως περιγράφει ο ίδιος–, συνάπτει σχέσεις με κοπέλες που αναγκάζεται να εγκαταλείψει λόγω του αφόρητου κυνηγητού που υφίσταται από τους παπαράτσι οι οποίοι δεν τον αφήνουν σε χλωρό κλαδί – αναγκάζεται να μεταμφιέζεται για να πάει μέχρι και στο σούπερ μάρκετ. Ώσπου κάποια στιγμή κατατάσσεται στον στρατό και, αφού περνάει μια εξουθενωτική εκπαίδευση, τον στέλνουν να πολεμήσει στο Αφγανιστάν. Η ειδικότητα που λαμβάνει είναι κάτι που τον κάνει στα μάτια μου εξόχως συμπαθή. Γίνεται ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας! Να πάρει! Ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας είμαι κι εγώ! Έχουμε την ίδια ειδικότητα με τον πρίγκιπα! (Ξέρω, τόσα θαυμαστικά στη σειρά αποτελούν όνειδος για τον συγγραφέα).
Παρά την εύλογη ωστόσο αίσθηση συντροφικότητας που νιώθει κάποιος προς συνάδελφο, δεν προτείνω το βιβλίο του πρίγκιπα Χάρι λόγω αυτού. Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο, χωρίς φιοριτούρες, με μπόλικη αλήθεια και αυτοσαρκασμό (ιδιαίτερα όταν ο πρίγκιψ ομολογεί ότι έπαθε κρυοπαγήματα στο πέος του στην Αρκτική κι έτσι του ετοιμάζουν ειδικό ισοθερμικό για τα απόκρυφά του όταν πετάει για τον Νότιο Πόλο).
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
13°
