Αναγνώστης με αιτία: Ο Άρης Σφακιανάκης γράφει για το βιβλίο «Εξαίσιο πτώμα» της Αγκουστίνα Μπαστερρίκα, που κυκλοφορεί από τις εκδ. Πατάκη
Αν σκέφτεστε να γίνετε χορτοφάγοι, αλλά δεν το έχετε πάρει ακόμα απόφαση, αν η διατροφολόγος σας επιμένει να εγκαταλείψετε τα ζωικά λίπη, αν ο αγαπημένος σας είναι βίγκαν, έκοψε το κάπνισμα και ζητά από εσάς να τον ακολουθήσετε στον νέο τρόπο ζωής, αν μετεωρίζεστε με το πιρούνι πάνω από μια ζουμερή μπριζόλα Αργεντινής ενώ βασανίζεστε από τύψεις γιατί με την επιλογή σας αυτή επιβραβεύετε τη βιομηχανική κτηνοτροφία, τότε το ιδανικό ανάγνωσμα που έχω να σας προτείνω έχει τίτλο: «Εξαίσιο πτώμα» και το έχει γράψει μια ευτραφής κάτοικος του Μπουένος Άιρες που ακούει στο όνομα Αγκουστίνα Μπαστερρίκα.
Όμως μη φανταστείτε πως πρόκειται για κάποια καινούργια δίαιτα ή για κάποιο εγχειρίδιο υγιεινής διατροφής. Τουναντίον, είναι ένα μυθιστόρημα 250 σελίδων που ο αναγνώστης αδυνατεί να το αφήσει από τα χέρια του έτσι κι αρχίσει να το διαβάζει.
Ιδού η πρώτη παράγραφος του μυθιστορήματος αυτού που αρπάζει εξαρχής το μυαλό του αναγνώστη και τον οδηγεί χωρίς ανάσα ως την τελευταία αράδα – που είναι όλα τα λεφτά, αλλά που δεν πρόκειται να αποκαλύψω εδώ. Το βιβλίο, λοιπόν, ξεκινάει ως εξής: «Σφάγιο κομμένο στη μέση. Υπεύθυνος αναισθητοποίησης. Γραμμή σφαγής. Καταιονισμός. Αυτές οι λέξεις τού έρχονται στο μυαλό και τον χτυπούν. Τον συντρίβουν. Όμως δεν είναι μόνο οι λέξεις. Είναι το αίμα, η βαριά μυρωδιά, η αυτοματοποίηση, η απουσία σκέψης. Εμφανίζονται άξαφνα τη νύχτα και τον πιάνουν απροετοίμαστο. Ξυπνά με όλο του το σώμα κάθιδρο επειδή ξέρει πως τον περιμένει άλλη μια μέρα σφαγιασμού ανθρώπων».
Μάλιστα. Ο τύπος δεν δουλεύει σε κάποιο κρεματόριο ναζιστικής τεχνοτροπίας, δεν έχει βρεθεί ανάμεσα σε επιζώντες αεροπορικού δυστυχήματος στις Άνδεις όπου αναγκάζεται εκ των συνθηκών να δειπνήσει από τη σάρκα των νεκρών συνεπιβατών του, όχι! Ο ήρωάς μας, ο ήρωας της συγγραφέως μας για την ακρίβεια, είναι ένας νομοταγής πολίτης που έχει κληρονομήσει την τεχνογνωσία της σφαγής από τον χασάπη πατέρα του, μόνο που στην εποχή του πλέον δεν σφαγιάζονται ζώα. Τα ζώα έχουν εξολοθρευτεί από τον πλανήτη Γη επειδή υπήρξαν φορείς πανδημιών που παρολίγο να εξαφανίσουν το ανθρώπινο είδος (το οποίο εντέλει αποδεικνύεται μακροβιότερο της κατσαρίδας).
Καθώς πλέον στον τόπο δεν υπάρχουν ζώα προς κατανάλωση, κι αφού οι οπαδοί της χορτοφαγίας δεν κατάφεραν να επικρατήσουν των κρεατολάγνων αντιπάλων τους, οι κυβερνήσεις του κόσμου αποφάσισαν να εκθρέψουν προς κατανάλωση ένα εκλεκτό είδος πρωτεΐνης, την ανθρώπινη σάρκα. Τα νέα γελάδια έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, απλώς μεγαλώνουν σε μονάδες παραγωγής, σταυλισμένα όπως κάποτε τα γουρούνια, ώσπου να έρθει η στιγμή που θα παραδοθούν στα σφαγεία για να θανατωθούν και στη συνέχεια να υποστούν την κατάλληλη επεξεργασία ώστε να εμφανιστούν στο τραπέζι κάθε εστιατορίου που σέβεται τον εαυτό του και κάθε οικογένειας που έχει να πληρώσει ακριβά για μια τέτοια λιχουδιά.
Αχ, τη λάτρεψα αυτήν την Αργεντίνα συγγραφέα, ποτέ δεν θα μπορέσω να φτάσω τη μισανθρωπία της. Δεν θα φανερώσω τίποτε άλλο, η ιστορία είναι εντόνως ελκυστική – όπως και η μετάφραση της Χριστίνας Θεοδωροπούλου. Υπάρχει πάντα ένα γειτονικό βιβλιοπωλείο κοντά σας για πνευματική τροφή.
Η ψυχολόγος - ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια, εκπ. στη Βορειοελλαδική Ψυχαναλυτική Εταιρεία, γίνεται η φωνή των γυναικών που πενθούν για τα δικά τους ωάρια και μιλά για τη δική της διαδικασία εξωσωματικής
Τι συμβαίνει όταν το κράτος μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην οικονομία, στη ζωή, στις επιλογές μας; Πότε η προστασία γίνεται έλεγχος; Και πότε ο έλεγχος γίνεται ανελευθερία;
