«Ουίσκυ Τάνγκο Φόξτροτ» του Ντέιβιντ Σέιφερ

Πριν ένα χρόνο περίπου, έχοντας απηυδήσει από την πανδημία, σκεφτόμουν να κάνω ένα ταξίδι κάπου στην Άπω Ανατολή. Έτυχε να διαβάζω εκείνο τον καιρό το μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ «Μέρες της Βιρμανίας». Σαγηνευμένος από τις περιγραφές της εξωτικής αυτής χώρας (που σήμερα ακούει στο διόλου εξωτικό όνομα Μιανμάρ – σαν μια γάτα να νιαουρίζει στο διπλανό δωμάτιο), αποφάσισα να κάνω το ταξίδι. (Τέτοιες είναι οι επενέργειες της λογοτεχνίας σε μια τρυφερή ψυχή.) Μπήκα λοιπόν στο Δίκτυο κι άρχισα να ψάχνω για αεροπορικές εταιρείες. Δυστυχώς, όπως με ενημέρωσαν οι αρμόδιες ιστοσελίδες, είχε μόλις γίνει στρατιωτικό πραξικόπημα στην Μανταλέι κι έτσι τα ταξίδια στην πρώην Βιρμανία είχαν επ’ αόριστον ανασταλεί. Η χώρα είχε μπει στον γύψο. Γουότ δε φακ! μονολόγησα κι έκλεισα τον υπολογιστή.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τη χαρά μου όταν έπιασα να διαβάζω το άρτι εκδοθέν στα ελληνικά –στην πολύ καλή μετάφραση του Λευτέρη Καλοσπύρου– βιβλίο του Αμερικάνου Ντέιβιντ Σέιφερ. Τον περίεργο τίτλο: «Ουίσκυ Τάνγκο Φόξτροτ» απέδωσα σε κάποιες χορευτικές δεινότητες του συγγραφέα σε συνδυασμό με αποστάγματα σικάλεως. Η χαρά μου οφειλόταν στο γεγονός ότι η ηρωίδα του μυθιστορήματος βρισκόταν από τις πρώτες κιόλας σελίδες στη Βιρμανία!

Η νεαρή γυναίκα εργάζεται σε μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση και τυχαίνει να βρεθεί στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ο αναγνώστης στροβιλίζεται μαζί της σε έναν κυκεώνα μυστικών υπηρεσιών, διεθνών χάκερ και απόρρητων σχεδίων, εν μέσω μιας συνωμοσίας που μπροστά της οι Σοφοί της Σιών μοιάζουν με σκιώδεις εκφάνσεις του Γκόλεμ. Ο συγγραφέας αποδομεί με χιούμορ συνυφασμένο με τρομακτική γνώση τη δυστοπία που περιμένει το ανθρώπινο είδος στην περίπτωση που κάποιοι πλούσιοι μεγιστάνες πραγματοποιήσουν τα γριφώδη οράματά τους.

Τα ενσωματωμένα μέσω εμβολίων τσιπάκια G5 είναι σαν μολυβένια στρατιωτάκια μπροστά στον Αρμαγεδώνα που ετοιμάζεται σε κάποιους απόμερους κι απαραβίαστους τόπους – όπως για παράδειγμά κάποιο τάνκερ στα ανοιχτά της Κινέζικης Θάλασσας.

Η ηρωίδα θα πρέπει να αποφασίσει με ποια πλευρά θα ταχθεί. Των απεργαζομένων το δύστηνο μέλλον της φυλής ή τις στρατιές των φωτεινών δυνάμεων του καλού; Ως γνωστόν, μια γυναίκα διαλέγει πάντα το μέρος του καλού. Οι συμπαραστάτες της είναι εξίσου ενδιαφέροντες, φτάνει να πω ότι ο ένας από αυτούς είναι συγγραφέας βιβλίων αυτοβελτίωσης.

Ο Ντέιβιντ Σέιφερ μάς δίνει ένα μυθιστόρημα αναζήτησης. Κάτι σαν την αναζήτηση του Αγίου Δισκοπότηρου από τους ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης. Θα έλεγα ότι το βιβλίο του είναι το Γκράαλ των απανταχού συνωμοσιολόγων. Το βιτριολικό χιούμο του συγγραφέα απογειώνει το κείμενο.

Όσο για τον τίτλο, παρόλο που ο συγγραφέας αποδίδει το Ουίσκυ Τάνγκο Φόξτροτ σε κωδικές ονομασίες των ηρώων του, δεν παύει να σημαίνει –στην ορολογία που χρησιμοποιούν οι πιλότοι, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας και οι ταξιδιωτικοί πράκτορες– τα εξής τρία γράμματα: W (ουίσκυ), Τ (τάνγκο), F (φόξτροτ).

Κοντολογίς, What the f…

Κι έτσι ακριβώς είναι, αν αυτό που περιγράφει το βιβλίο είναι αυτό που περιμένει την ανθρωπότητα.