Το βιβλίο «Things to Look Forward To» της Sophie Blackall μας υπενθυμίζει να μην παραμελούμε τις μικρές χαρές της καθημερινότητας
Στις 12 Μαΐου κυκλοφόρησε το βιβλίο «Things to Look Forward to» της Sophie Blackall. Είναι μία σειρά από πανέμορφες εικόνες τις οποίες έχει ζωγραφίσει η ίδια, και οι οποίες συνοδεύονται από ένα μικρό κείμενο.Η κάθε απεικόνιση αντιπροσωπεύει ένα πράγμα το οποίο προσμένει η συγγραφέας και εικονογράφος Sophie Blackall. Η ιδέα για το βιβλίο αυτό ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της πανδημίας όπου, μέσα από αυτό το σκοτεινό πέπλο πίσω από το οποίο όλοι μας είχαμε «κρυφτεί», η Blackall ξεκίνησε να κάνει μια νοητή λίστα από καθημερινά απλά πράγματα στα οποία πρόσβλεπε. Χρησιμοποίησε αρχικά τον λογαριασμό της στο Instagram για να δημοσιεύσει τη λίστα αυτή, γιατί είχε ανάγκη από μία θετική προσέγγιση και από κάτι που θα την έκανε να αισθάνεται λιγότερο απελπισμένη και μόνη. Οι ακόλουθοί της, με τη σειρά τους, δημοσίευσαν τις δικές τους λίστες.
Μπορεί να αναγνωρίσετε τις εικονογραφήσεις της Blackall από τα πολυάριθμα εικονογραφημένα βιβλία της, ιδίως τη σειρά "Ivy & Bean". Έχει κερδίσει δύο μετάλλια Caldecott, μια ετήσια διάκριση για εικονογράφους παιδικών βιβλίων, μία φορά το 2016 για το "Finding Winnie: The True Story of the World’s Most Famous Bear", και ξανά το 2019 για το "Hello Lighthouse". Το 2011, το έργο της "Missed Connections" συμπεριλήφθηκε στο Arts for Transit του προγράμματος MTA Arts & Design το οποίο είναι ένα πρόγραμμα στη Νέα Υόρκη που δημιουργήθηκε για να επιβλέπει την επιλογή καλλιτεχνών και την εγκατάσταση μόνιμων έργων τέχνης σε σιδηροδρομικούς σταθμούς μετρό και προαστιακού. Το Arts & Design δημιουργεί ουσιαστικές συνδέσεις μεταξύ σταθμών, γειτονιών και της ποικιλόμορφης επιβατικής δραστηριότητας μέσα από ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, όπως μόνιμη τέχνη, γραφικές τέχνες, φωτογραφικές εγκαταστάσεις, ψηφιακή τέχνη, ζωντανές μουσικές παραστάσεις, το πρόγραμμα Poetry in Motion και ειδικές εκδηλώσεις.
Τα πράγματα στα οποία προσβλέπει η Blackall είναι πολλά, από απλές απολαύσεις όπως το να εντοπίσεις ένα ουράνιο τόξο ή ένα κοπάδι πουλιών μέχρι δραστηριότητες όπως η εκμάθηση μιας νέας λέξης ή η επιδιόρθωση μιας τρύπας σε ένα ρούχο. Κάθε σελίδα του βιβλίου υπενθυμίζει στους αναγνώστες ότι όσο σκοτεινός ή δυσάρεστος κι αν φαίνεται ο κόσμος μερικές φορές, υπάρχει πάντα το αύριο. Έναν αιώνα αφότου ο Hermann Hesse εξύμνησε τις «μικρές χαρές» ως την πιο σημαντική συνήθεια για μια απόλυτα παρούσα ζωή, η λίστα της Sophie δεν έγινε έμβλημα προσδοκίας αλλά πρόσκληση παρουσίας — όχι μια αναβολή της ζωής, αλλά μια γιορτή της, των μυριάδων θαυμάτων που ζωντανεύουν μόλις γίνουμε λίγο πιο προσεκτικοί, λίγο πιο ευγνώμονες, λίγο πιο ζωντανοί από τη δική μας στοιχειώδη φύση ως «άτομα με συνείδηση» και «ύλη με περιέργεια».
Σε ένα απόσπασμα, γράφει τα ακόλουθα: «Συχνά έχω πιάσει τον εαυτό μου να ρομαντικοποιεί το "Before Times" (την εποχή πριν την πανδημία), όταν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε στον κόσμο, να αγκαλιάσουμε τους φίλους μας και να σφίξουμε τα χέρια αγνώστων, αλλά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτερο να κοιτάξουμε μπροστά: να συγκεντρώσουμε τα πράγματα που μάθαμε και να χρησιμοποιήσουμε την υπομονή, την επιμονή, το θάρρος και την ενσυναίσθησή μας να φροντίσουμε ο ένας τον άλλον και να εργαστούμε για ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους ανθρώπους. Να προσβλέπουμε σε πράγματα όπως η μακροπρόθεσμη προστασία του περιβάλλοντος και η φυλετική δικαιοσύνη, για ίσα δικαιώματα και μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς, δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και δίκαιη εκπαίδευση. Μπορούμε όμως επίσης να προσβλέπουμε σε καθημερινά πράγματα που θα τονώσουν το πνεύμα μας και θα μας κάνουν να γελάμε και να μας βοηθούν να νιώθουμε ζωντανοί και που θα φέρουν στους άλλους παρηγοριά και ελπίδα»
Κάποια από αυτά τα απλά, καθημερινά πράγματα στα οποία προσβλέπει είναι η χαρά του να ζωγραφίζεις βότσαλα, το να ξαναδιαβάζεις το αγαπημένο σου απόσπασμα από ένα αγαπημένο βιβλίο, το να τυλίγεις τα χέρια σου γύρω από έναν αγαπημένο σου άνθρωπο, το να μετακινείς τα έπιπλά σου ώστε να αναδιοργανώσεις το σπίτι σου αλλιώς. Και όλα αυτά φαίνεται να μεταφράζονται σε μικρές εκλάμψεις αστείρευτης παρηγοριάς.
Όλοι κάνουμε λίστες, όλοι έχουμε κάνει τουλάχιστον μία. Είτε η λίστα αυτή είναι για τα ψώνια του σούπερ-μάρκετ είτε για τα πράγματα που πρέπει να γίνουν σήμερα ή την εβδομάδα που μας έρχεται: χαλαρές ή αυστηρές διορίες πραγμάτων που αναπόφευκτα κάποια στιγμή πρέπει να γίνουν. Κάποιοι από εμάς κάνουμε και άλλες· λίστες πραγμάτων ή δραστηριοτήτων ή ταξιδιών που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε στη ζωή μας. Ίσως όμως καλό θα ήταν να συμπεριλάβουμε σε αυτές και αυτή που μας προτείνει και έκανε η Blackall, των μικρών χαρών της ζωής, γιατί εντέλει αυτές οι μικρές χαρές μας «κρατάνε» και μας ενθαρρύνουν τόσο να συνεχίσουμε όσο και να ελπίζουμε για το παραπάνω.
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
19°
