«Η Σκευωρία των Μετρίων» του Ερνέστο Μούρο: Το τανγκό του φιδιού

Στα τέλη του 1975 και τις αρχές του 1976, το Μπουένος Άιρες είναι μια πόλη όπου η διαβόητη Τρίπλε Α (Αντικομμουνιστική Ένωση Αργεντινής) οργιάζει, δολοφονώντας ασύστολα και εν ψυχρώ πολιτικούς, διανοούμενους, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, ιστορικούς και προοδευτικούς ιερωμένους. Πολίτες απάγονται και «εξαφανίζονται» σε καθημερινή διάταξη, το έδαφος για την αιματοβαμμένη δικτατορία του Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα προλειαίνεται. Η παραστρατιωτική οργάνωση που έχει τη βάση της στο Υπουργείο Εσωτερικών αποκτά σημαντικά ερείσματα και στη Φεδερίκα, προσωνύμιο της Ομοσπανδιακής Αστυνομίας. Η τετράδα των καθαρμάτων που τη διευθύνει (Αλμπέρτο Βιγιάρ, Λουίς Μαργαρίδε, Ραμόν Μοράλες και Εδουάρδο Αλμιρόν, περιώνυμοι φασίστες) συντονίζει έναν συρφετό από τραμπούκους και δολοφόνους που με τη δράση τους στρώνουν το χαλί για το πραξικόπημα του Μαρτίου του 1976. Η κυβέρνηση της Ιζαμπέλα Περόν θα πέσει από τους στρατιωτικούς και η τυραννία, ο ζόφος, η βαρβαρότητα και η χούντα θα πνίξουν τη χώρα.

Μερικά ακόμα αληθινά ιστορικά στοιχεία για αυτό το ταραγμένο σέβεντις μεσοδιάστημα, μιας και αυτός είναι και ο μυθιστορηματικός χρόνος του βιβλίου «Η Σκεωρία των Μετρίων»: Εκτός από αυτό το παρακράτος, που πρώτος ο Περόν επέτρεψε να δημιουργηθεί στην Αργεντινή, ήδη από την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησής του, όλη η χώρα λειτουργεί και ως πλυντήριο ναζήδων, καθώς ο Περόν και η μετέπειτα διάδοχος Εβίτα τούς παρέχουν μεν αφανές άσυλο, αλλά πολύ φανερή προστασία. Τεκμηριωμένα πράγματα: Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου, οι επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις του Τρίτου Ράιχ έδωσαν δουλειά στους κομιστές του, που εν μια νυκτί «μεταπώλησαν» τα επιτεύγματά τους σε ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση και Μεγάλη Βρετανία. Πώς είπατε; Ακριβώς: business as usual, η ιστορία είναι γνωστή και το κεφάλαιο δεν γνωρίζει ιδεολογία. Αρκετοί όμως από δαύτους βρήκαν καταφύγιο και στην Αργεντινή. Οι ερευνητές συνδέουν το γεγονός αυτό και με τη συμπάθεια που έτρεφε ο Περόν, ως στρατιωτικός και ο ίδιος, με τη φασιστική ιδεολογία.

Καλωσορίσατε στο πεδίο του αστυνόμου Βενάνσιο Λασκάνο. Αν όλα τα παραπάνω ονόματα και γεγονότα είναι αληθινά, ο Λασκάνο, που είναι επινοημένος, τελεί υπό τις διαταγές τους. Γνωστός στην αστυνομία και ως Σκυλί, ο Λασκάνο οσμίζεται καθημερινά το Μπουένος Άιρες, τους φόβους, τις σιωπές, τις ανησυχίες και την ετοιμόρροπη ισορροπία ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, που σε λίγο θα καταρρεύσει. Νιώθει το μίσος και τον τρόμο να απλώνουν τα πλοκάμια τους στην πόλη και βλέπει το αυγό του φιδιού να επωάζεται μπροστά στα μάτια του.

Ο βοηθός του Λασκάνο λέγεται Μιγκέλ Σίδι, αλλά τον φωνάζουν Ρόδα, ένεκα της αγάπης του για τη γρήγορη οδήγηση και τα νικελένια αμάξια. Τρίτο πρόσωπο στην ιστορία η μεταφράστρια Μαρίσα Φράουμπεργκ, μια μοιραία γυναίκα που ο Λασκάνο την ερωτεύεται παράφορα από το ξεκίνημα του βιβλίου και εκείνη ανταποκρίνεται με ζέση και πάθος.

Καιρός για άλλο ένα πτώμα: Ραφαέλ Μπελ. Υποτίθεται πως αυτοκτόνησε, αλλά ο Λασκάνο που αναλαμβάνει την υπόθεση γρήγορα ανακαλύπτει πως δεν είναι έτσι. Ο Γερμανός είναι παντρεμένος με τη Χέρτα Μπότε, μόνο που καθώς η ιστορία εξελίσσεται και η έρευνα του Λασκάνο προχωρά, έστω και με τα χίλια ζόρια, είναι εύκολο να πιάσετε τη συνέχεια ανατρέχοντας στα παραπάνω περί ναζήδων και Αργεντινής-«φιλόξενο» καταφύγιο. Ναι, οι ανώτεροί του θα προσπαθήσουν να κουκουλώσουν την υπόθεση, ναι, το αληθινό ιστορικό πλαίσιο του μυθιστορήματος θα επιτείνει οδυνηρά τη συνέχεια, ναι, σε αυτό το βιβλίο το κλίμα θυμίζει ασπρόμαυρη καλτ νουάρ ταινία. Ο Ερνέστο Μάγιο έγραψε λέξεις που συναρμολογούν εικόνες, η δράση είναι καταιγιστική, οι διάλογοι νευρικοί και ο αστυνόμος Λασκάνο ένας πολύ πειστικός χαρακτήρας που ξέρει να οσμίζεται και να φυλάγεται, όμως, εδώ τα πράγματα θα ξεφύγουν.

Για άλλη μια φορά οι εκδόσεις Carnivora, ταγμένες στα λατινοαμερικανικά και ισπανόφωνα «εγκληματικά», προσφέρουν ένα ηδονικό ανάγνωσμα, όπου η αλήθεια και το ψέμα απέχουν όσο το να αλλάξεις από πρώτη σε δεύτερη και από τρίτη σε τελική ταχύτητα, καθώς τα πράσινα Φορντ Φάλκον των πληρωμένων δολοφόνων αλωνίζουν την πόλη σκορπώντας τον θάνατο. Η μεταφράστρια Ασπασία Καμπύλη επιμελήθηκε ένα κατατοπιστικό σημείωμα που από την έναρξη του βιβλίου σε βάζει κατευθείαν στο κλίμα της εποχής και των δρόμων που είναι μουσκεμένοι με αίμα. «Δεν θα αφήσω την πόλη μου στα χέρια των σκατιάρηδων» είναι το μότο του Λασκάνο και αξίζει να τον παρακολουθήσετε, καθώς εκεί έξω μυρίζει σφαγή, πνιχτές φωνές και ασίγαστους εφιάλτες. Θα σας κερδίσει, όπως και χιλιάδες αναγνώστες, καθώς ο Ερνέστο Μάγιο δημιούργησε έναν από τους πιο πολυδιαβασμένους ήρωες του λατινοαμερικάνικου αστυνομικού.