Τη ναυτική περιπέτεια «Οι σκλάβοι της Ελευθερίας» τουΤζουζέπε Κόντε: στον «Ένοικο», Καλλιδρομίου 70, Εξάρχεια. Κατά προτίμηση στο τραπεζάκι κάτω ακριβώς από το θαλασσινό χάρτη που φιγουράρει στον τοίχο που κάνει γωνία με την μπάρα. Θα τον παρατηρείς και θα λες μέσα σου «χμ! κάπου εκεί στο βάθος, εκεί όπου αχνοφαίνεται ο Κόλπος της Γουινέας ξέσπασε η ανταρσία του Τρίτου Πλοιάρχου Φλοριάνο ντι Σανταφλόρα πάνω στο δουλεμπορικό “Σαντ’ Άννα”».
Τη μουσικόφιλη κι εκλεπτυσμένη «Λέσχη των πιανιστών» του Κέτιλ Μπγιόρνσταντ: Στο “Odeon”, Μάρκου Μουσούρου 19, ΜΕΤΣ. Η σιωπή της Μάρκου Μουσούρου, οι διακριτικοί θαμώνες και το πολιτισμένο περιβάλλον, και προπαντός το πιάνο «με ουρά» καθώς μπαίνεις στ’ αριστερά (πάντα αριστερά!) θα σε υποβάλλουν στις μελωδίες του Γκριγκ, του Ντεμπισί και του Ραχμάνινοφ, με τις οποίες δοκιμάζονται οι νεαροί πιανίστες-ήρωες του βιβλίου.
Το κλασικότροπο ηθογράφημα «Ξίφιρ Φαλέρ» της Αθηνάς Κακούρη: Στο «Ζόναρς», στη Σταδίου. Το ιδανικό περιβάλλον για να χαθείς στις σελίδες αυτού του πολιτικό-ιστορικό μυθιστορήματος, που αναφέρεται στην περίοδο του «Εθνικού Διχασμού», παραμονές του Α’ Παγκοσμίου πολέμου. Η γραφή της μεγάλης κυρίας του ελληνικού αστυνομικού (και όχι μόνο) θα σε γοητεύεσει κι η παλαιά αστική Αθήνα θα ζωντανέψει ξανά μπροστά στα μάτια σου.
Το βιβλιοφιλικό και παιγνιώδες «Περί Βιβλιοθηκών» της Άγρας: Στο αναγνωστήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Για ευνόητους λόγους. Και επιπλέον για να συναισθανθείς τι τράβηξε ο δύσμοιρος ο Εμμανουήλ Ροΐδης όταν ανέλαβε επικεφαλής του ιδρύματος μέχρις να σουλουπώσει την Εθνική Βιβλιοθήκη, όπως περιγράφει γλαφυρά ο ίδιος σ’ ένα από τα πιο απολαυστικά κομμάτια του βιβλίου.
Το ολοκαίνουργιο αστυνομικό μυθιστόρημα του Ίαν Ράνκιν – στα αγγλικά προς το παρόν: Στο “Low Profile”, Λυκαβηττού 6, Κολωνάκι. Από τα στέκια του κέντρου, ό,τι πιο κοντινό υπάρχει σε αυθεντικό σκοτσεζο-ιρλανδέζικο μπαρ. Κι έπειτα, καθώς θα εποπτεύεις στις σελίδες τους χαρακτήρες του Ράνκιν να πίνουν το ένα malt μετά το άλλο, ε! δεν γίνεται, θα ορεχθείς ένα Middleton, ένα Laphroaig, ένα Aberfeldy, βρε αδελφέ...
Θα μπορούσε η εικονική πραγματικότητα να είναι μια μορφή αυθεντικής πραγματικότητας; Μήπως ζούμε ήδη σε μια προσομοίωση που έχει δημιουργηθεί από κάποια τεχνητή νοημοσύνη; Τι μας είπε ο συγγραφέας
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
9°
Τη ναυτική περιπέτεια «Οι σκλάβοι της Ελευθερίας» του Τζουζέπε Κόντε: στον «Ένοικο», Καλλιδρομίου 70, Εξάρχεια. Κατά προτίμηση στο τραπεζάκι κάτω ακριβώς από το θαλασσινό χάρτη που φιγουράρει στον τοίχο που κάνει γωνία με την μπάρα. Θα τον παρατηρείς και θα λες μέσα σου «χμ! κάπου εκεί στο βάθος, εκεί όπου αχνοφαίνεται ο Κόλπος της Γουινέας ξέσπασε η ανταρσία του Τρίτου Πλοιάρχου Φλοριάνο ντι Σανταφλόρα πάνω στο δουλεμπορικό “Σαντ’ Άννα”».
Τη μουσικόφιλη κι εκλεπτυσμένη «Λέσχη των πιανιστών» του Κέτιλ Μπγιόρνσταντ: Στο “Odeon”, Μάρκου Μουσούρου 19, ΜΕΤΣ. Η σιωπή της Μάρκου Μουσούρου, οι διακριτικοί θαμώνες και το πολιτισμένο περιβάλλον, και προπαντός το πιάνο «με ουρά» καθώς μπαίνεις στ’ αριστερά (πάντα αριστερά!) θα σε υποβάλλουν στις μελωδίες του Γκριγκ, του Ντεμπισί και του Ραχμάνινοφ, με τις οποίες δοκιμάζονται οι νεαροί πιανίστες-ήρωες του βιβλίου. 
Το κλασικότροπο ηθογράφημα «Ξίφιρ Φαλέρ» της Αθηνάς Κακούρη: Στο «Ζόναρς», στη Σταδίου. Το ιδανικό περιβάλλον για να χαθείς στις σελίδες αυτού του πολιτικό-ιστορικό μυθιστορήματος, που αναφέρεται στην περίοδο του «Εθνικού Διχασμού», παραμονές του Α’ Παγκοσμίου πολέμου. Η γραφή της μεγάλης κυρίας του ελληνικού αστυνομικού (και όχι μόνο) θα σε γοητεύεσει κι η παλαιά αστική Αθήνα θα ζωντανέψει ξανά μπροστά στα μάτια σου. 
Το βιβλιοφιλικό και παιγνιώδες «Περί Βιβλιοθηκών» της Άγρας: Στο αναγνωστήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Για ευνόητους λόγους. Και επιπλέον για να συναισθανθείς τι τράβηξε ο δύσμοιρος ο Εμμανουήλ Ροΐδης όταν ανέλαβε επικεφαλής του ιδρύματος μέχρις να σουλουπώσει την Εθνική Βιβλιοθήκη, όπως περιγράφει γλαφυρά ο ίδιος σ’ ένα από τα πιο απολαυστικά κομμάτια του βιβλίου.
Το ολοκαίνουργιο αστυνομικό μυθιστόρημα του Ίαν Ράνκιν – στα αγγλικά προς το παρόν: Στο “Low Profile”, Λυκαβηττού 6, Κολωνάκι. Από τα στέκια του κέντρου, ό,τι πιο κοντινό υπάρχει σε αυθεντικό σκοτσεζο-ιρλανδέζικο μπαρ. Κι έπειτα, καθώς θα εποπτεύεις στις σελίδες τους χαρακτήρες του Ράνκιν να πίνουν το ένα malt μετά το άλλο, ε! δεν γίνεται, θα ορεχθείς ένα Middleton, ένα Laphroaig, ένα Aberfeldy, βρε αδελφέ...
