Ξενοφών Φύτρος: Διαβάσαμε το «Αγαπημένο μου ημερολόγιο»

Θα μπορούσε, δεν θα μπορούσε; Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει, οι πληρωμές γίνονται με iou, στη Βαρβάκειο κάνουν ουρές για συσσίτιο και παροχές σε είδη πρώτης ανάγκης, τα σύνορα —ξέφραγο αμπέλι— καταργούνται, ακόμα και η Σκουφά στην Αθήνα γίνεται μέρος ενός ιδιότυπου γκέτο με Άραβες μετανάστες. Η χώρα πάει κατά διαόλου, αλλά έρχεται κι ένας επιδημικός ιός που τα ισοπεδώνει όλα: θάνατος, διαφθορά, ανυπάρκτες πηγές ενέργειας, συνεχή μπλακ άουτ και ορίστε η δυστοπία από όπου εκκινεί το «Αγαπημένο μου ημερολόγιο». Υπογραφή, Ξενοφώντας Φύτρος, εκδόσεις Bell.

Είναι ένα ρεαλιστικό και σκληρό μυθιστόρημα με διεφθαρμένους μπάτσους, λαμόγια δημοσιογράφους, γιατρούς του Ε.Σ.Υ. που καταρρέει, υπουργούς στην κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας και γραμματείς που καθαρίζουν με το αζημίωτο. Την ίδια ώρα ένας κατά συρροή δολοφόνος αναστατώνει το Τμήμα Ανθρωποκτονιών και τη διευθύντριά του, αστυνόμο Αθανασίου, που αναθέτει την υπόθεση στον ντετέκτιβ Οικονόμου. Σε μυστική ερωτική σχέση με τη γραμματέα Αναστασία Γεωργίου, ο Οικονόμου, ψάρακας στη νέα υπηρεσία, μπλέκει σε μια ιστορία που πολύ γρήγορα μεταμορφώνεται σε σιρκουί τρέλας. Εσωτερικές υποθέσεις, σεξ κλαμπ, ρεπορτάζ, διαπλοκές και εμπλοκές τον μπλέκουν μέχρι τα μπούνια, την ίδια στιγμή που ο ανεξέλεγκτος δολοφόνος καθαρίζει κόσμο και κοσμάκη. Τι συνδέει τα θύματα; Ποιο είναι το κίνητρο; Όλα ασαφή, όλα ασύνδετα.

Στο δεύτερο αστυνομικό του μυθιστόρημα, μετά το ντεμπούτο του με τον «Θεό του Πολέμου» (Bell), ο Ξενοφών Φύτρος καταφέρνει να γράψει ένα σαγηνευτικό χαρντ μπόιλντ νουάρ. Πέρα από την ιστορία, γεμάτη με συνεχείς ανατροπές, το «Αγαπημένο μου ημερολόγιο» διαθέτει και μια απίστευτα καθαρή ματιά-ακτινογράφηση του ελληνικού τοπίου (με ένα ν…), ακόμα και αν τελικά δεν χρεοκοπήσαμε.

Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι πως αυτά τα σχόλια-παραθέματα τα διαβάζουμε μέσα από τις σημειώσεις του δολοφόνου. Το ημερολόγιό του είναι γεμάτο θάνατο αλλά και κοινωνικοπολιτικές παρατηρήσεις για την περιρρέουσα κατάσταση στη δυστοπική Αθήνα του βιβλίου αλλά και της χώρας τώρα. Κοιτάζοντας το βιογραφικό του, μαθαίνουμε πως ο Φύτρος σπούδασε δημοσιογραφία αλλά δεν την άσκησε, μπίνγκο: στο «Αγαπημένο μου ημερολόγιο», προφανώς πέρασε εντυπώσεις και απόψεις, προικίζοντας τον δολοφόνο του και με άλλα χαρακτηριστικά εκτός από τα συνήθη στα προφίλ των σίριαλ κίλερ.

Νευρικό γράψιμο, κοφτό (υποδειγματικές χρήσεις της άνω τέλειας, όπου μέσα από την παύση της ο Φύτρος καταφέρνει να δώσει στον αναγνώστη ανάσες για να σκεφτεί), πυρετική καταγραφή επεισοδίων που φαντάζουν ασύνδετα, έως τη στιγμή που ο συγγραφέας αποφασίζει να επικολλήσει τις αφηγήσεις, και ορίστε ένα αστυνομικό βιβλίο καθηλωτικά ρεαλιστικό και απρόσμενο. Ή όπως λέει και ο δολοφόνος για το δικό του ημερολόγιο: « Αν το πάρεις στα χέρια σου, αν το διαβάσεις, προετοιμάσου. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, η ζωή δεν είναι αυτή που ξέρεις. Ένα μόνο δεν αλλάζει. Το αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης: ο θάνατός σου η ζωή μου».