Ηλίας Ευθυμιόπουλος «Ποιήματα»: Αρσινόη

ΑΡΣΙΝΟΗ
Μέσα μου τώρα ηχεί μια Σαμοθράκη
ξύλινα κρόταλα η ανάσα των θεών,
ή μήπως είναι τα αρχαία χαλίκια 
που παίζουν στης θαλάσσης τον αφρό;
*
Γλυκιά ακατάδεχτη Αρσινόη, 
τι κι αν δεν είμαι από φάρα αρχοντική, 
είμαι βοριάς στου ανέμου τα περβόλια
είμαι ο αντίλαλος του δάσους των Φρυγών  
όταν στις βάθρες πέφτουν καταρράχτες 
και μούσες λούζονται ολόξανθες γυμνές.
*
Εδώ, την άνοιξη, κολώνες αναφαίνονται απ' το χώμα
φυτρώνουν άλση, καλλιμάρμαρες στοές,
νύφες κεντάνε στα κιονόκρανα δαντέλλα 
-για τους πιστούς του κάτω κόσμου- 
μέχρι να φτάσουν κι οι ανώνυμες θεές. 
*
Εδώ ο αγέρας παίρνει τ’ άρωμα της μέντας
το πάει απέναντι στης Θράκης τις ακτές
κεί που ο Κύκλωπας μεθάει με κρασί του Οδυσσέα
στου Ίσμαρου τις λιόλουστες πλαγιές.
*
Έλα να χτίσουμε ένα σπίτι,
πέτρα θασίτικη θα μάσουμε σωρό
πάνω μας θάχουμε τον Σάο
το πιο ψηλότερο βουνό,
και στα ριζά, βαριά των Γατελούζων κάστρα,
θα μας φυλάν από της Τροίας τον προαιώνιο εχθρό.

Διαβάστε περισσότερα για τον συγγραφέα και το βιβλίο εδώ