Σπύρος Πετρουλάκης: Να κάνουμε σασμό με τον εαυτό μας

Ο Σπύρος Πετρουλάκης είναι πολλά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα είναι ένας αυθεντικά ευγενικός άνθρωπος. Είναι επίσης ένας πολύ ταλαντούχος συγγραφέας. Το βιβλίο του Σασμός, από τις εκδόσεις Μίνωας, διαβάστηκε και διαβάζεται από χιλιάδες ανθρώπους και σεαυτό βασίστηκε η ομώνυμη τηλεοπτική σειρά-φαινόμενο. Επίσης, είναι συνθέτης, στιχουργός, ασχολείται με τη φωτογραφία, είναι αφηγητής παραμυθιών και πολλά άλλα. Με αφορμή την επιτυχία του Σασμού, το πρόσφατο βιβλίο του Το ναυάγιο, αλλά και την επανέκδοση του Τελευταίου δαχτυλιδιού, μιλάει στην ATHENS VOICE.

Περιμένατε ότι η τηλεοπτική σειρά Σασμός, που είναι βασισμένη στο βιβλίο σας, θα γνώριζε τέτοια επιτυχία;
Όταν μου έκαναν την πρόταση ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός του σίριαλ προκειμένου ο Σασμός να μεταφερθεί στην τηλεόραση, κατάλαβα αμέσως ότι επρόκειτο να γίνει κάτι πολύ σοβαρό. Όταν μάλισταάνοιξε το καστ και είδαμε εγώ και οι άνθρωποι των εκδόσεων Μίνωας ότι θα συμμετείχαν τόσο σπουδαίοι ηθοποιοί, με μεγάλη πορεία στο θέατρο, τότε ήμασταν απολύτως βέβαιοι για την επιτυχία του σίριαλ.

Μετά την προβολή της σειράς, υπάρχει κάποιος από τους ήρωες που τον έχετε αγαπήσει ακόμα περισσότερο;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον, γιατί τόσο εγώ όσο και όλοι οι συγγραφείςαγαπάμε όλους τους ήρωές μας το ίδιο, ακόμα και τους κακούς χαρακτήρες, με την ίδια δύναμη και την ίδια πίστη. Να πω ότι οφείλουμε να αγαπάμε και τον «κακό», ίσως και λίγο παραπάνω, γιατί κανείς δεν γεννιέται κακός, είναι οι καταστάσεις και οι συνθήκες της ζωής που μπορεί να τον διαμορφώσουν έτσι. Γι’ αυτό και δίνω πάντα άλλοθι στους «κακούς» μου, τονίζονταςότι κάτι έχει προηγηθεί, κάτι έχει φταίξει που έγινε κακός.

Υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στο σίριαλ και το βιβλίο σας; Σας ρωτάω επειδή αρκετοί μπορεί να έχουν σκεφτεί να διαβάσουν το βιβλίο σας για να μάθουν για την εξέλιξη του σίριαλ.
Το μεγαλύτερο σπόιλερ είναι το βιβλίο, όλα τα βασικά γεγονότα βρίσκονται στις σελίδες του. Ωστόσο, οι ανάγκες ενός καθημερινού σίριαλ με πάρα πολλά επεισόδια αναπόφευκτα οδηγούν και στη γέννηση νέων ιστοριών και νέων ηρώων, ώστε να κρατιέται το ενδιαφέρον αμείωτο.

Σας ενοχλούν οι αλλαγές που έχουν γίνει;
Όχι, καθόλου, άλλωστε, πολλές από αυτές τις έχουμε συμφωνήσει μαζί. Με τους υπευθύνους του σίριαλ είχαμε από την αρχή επικοινωνία και έχουμε ακόμη, και ο βασικός μου όρος, αν θέλετε, ήταν να κρατηθούν το ήθος και το ύφος της ιστορίας.

Άλλους όρους βάλατε;
Όχι, αλλά είναι τόσο έμπειροι οι άνθρωποι που συμμετέχουν, τόσο του τηλεοπτικού σταθμού Alpha όσο και της παραγωγής του κ. Καραγιάννη, που ό,τι και να τους έλεγα, θα με είχαν ήδη προλάβει.

Έχετε ζήσει πολλά χρόνια στην Κρήτη, έχετε δει από κοντά περιστατικά από βεντέτες και σασμούς. Πιστεύετε ότι τόσο το βιβλίο σας όσο και το σίριαλ θα μπορούσαν να βάλουν ένα λιθαράκι στο να αμβλυνθούν κάπως αυτές οι καταστάσεις;
Ήδη έχει γίνει αυτό. Ωστόσο ο σασμός, που είναι το καλό απέναντι στο κακό, η ευλογία σε αντίθεση με τη βεντέτα που είναι η κατάρα, απαιτεί μεγαλείο ψυχής και δυνατή καρδιά για να γίνει, αλλιώς δεν μπορεί. Πρέπει όλοι μας να κάνουμε πρώτα απ’ όλα σασμό με τον εαυτό μας, γιατί πολύ συχνά έχουμε τα πάντα και δεν το βλέπουμε. Έχουμε την καλύτερη σύντροφο και αναζητούμε άλλη ή τον καλύτερο σύντροφο και ψάχνουμε για άλλον, τα καλύτερα παιδιά και θέλουμε να τα κάνουμε να μοιάσουν σε εμάς, την καλύτερη μητέρα και την απαξιώνουμε. Όλοι χρειαζόμαστε έναν σασμό με τον εαυτό μας.

Το πιο πρόσφατο βιβλίο σας είναι Το ναυάγιο, που αναφέρεται στο πολύνεκρο ναυάγιο του πλοίου «Ηράκλειον», στη Φαλκονέρα, με 273 θύματα. Τόσο ο Σασμός όσο και Το ναυάγιο περιέχουν στοιχεία αλήθειας, έρευνας, αλλά και μυθοπλασίας. Πώς ισορροπείτε τις ιστορίες σας ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον μύθο;
Σχεδόν σε όλα μου τα βιβλία συμβαίνει αυτό. Εκεί, στην ισορροπία, χρειάζεται και η τέχνη του παραμυθά, να μπορείς να μπαίνεις στην ιστορία και να την κάνεις μύθο.

Η τέχνη αυτή είναι θέμα ταλέντου;
Δεν ξέρω, εγώ έγινα συγγραφέας από έρωτα.

Πώς έγινε αυτό;
Ήθελα να εντυπωσιάσω την αγαπημένη μου η οποία διάβαζε και διαβάζει πολύ. Μέχρι τότε έγραφα μόνο παραμύθια, όχι για να τα εκδώσω, αλλά για να τα διαβάζω στα παιδιά μου. Έτσι έγραψα το πρώτο μου βιβλίο που ήταν Το παράθυρο της Νεφέλης και μάλλον τα κατάφερα καλά, αφού η σύντροφός μου με αγαπάει ακόμη πάρα πολύ.

Το πρώτο παραμύθι που είχατε γράψει για να το διαβάσετε στα παιδιά σας πώς λεγόταν;
Ήταν Ο δράκος μπουρμπουλήθρας, ένας δράκος που αντί για φωτιές πετούσε μπουρμπουλήθρες!

Το Nαυάγιο θα μπορούσε να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη, όπως και ο Σασμός; 
Νομίζω πως ναι. Και δεν το λέω επειδή είναι δικό μου βιβλίο, αναφέρομαι και στα βιβλία πολλών άλλων Ελλήνων συγγραφέων. Έχουμε πολλά διαμάντια στις βιβλιοθήκες μας και για τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία μόνο κέρδος θα ήταν να μεταφέρονται βιβλία στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο. Λέμε πολλές φορές ότι χρειαζόμαστε παιδεία. Σύμφωνα με έρευνες, μόλις το 8% των Ελλήνων διαβάζει, ποσοστό που είναι επικίνδυνα χαμηλό. Με τον Σασμό καταφέραμε να στρέψουμε αρκετούς ανθρώπους στην ανάγνωση.

Πρόσφατα επανεκδόθηκε Το τελευταίο δαχτυλίδι. Εδώ μπήκατε, και μάλιστα πέντε χρόνια πριν, στο φλέγον θέμα της παρένθετης μητρότητας. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να επιλέξετε αυτό το θέμα;
Γενικότερα με ενδιαφέρει να καταπιάνομαι με θέματα που δεν είναι διαδεδομένα. Για παράδειγμα, ασχολήθηκα με τον σασμό και όχι με τη βεντέτα. Θέλω να προκαλώ κι εγώ το κοινό μου με αυτόν τον τρόπο. Όσον αφορά το θέμα της παρένθετης μητρότητας είναι όντως ένα θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία. Συναντήθηκα με γιατρούς, με ανθρώπους που απέκτησαν παιδιά με αυτή τη διαδικασία καθώς και με παρένθετη μητέρα.Κι έμαθα ότι είμαστε από τις πρώτες χώρες στην Ευρώπη που θέσπισε νομικό πλαίσιο για την παρένθετη μητρότητα, ενώ άλλες χώρες βασίστηκαν στη συνέχεια στο δικό μας πλαίσιο για να δημιουργήσουν το δικό τους. Να ένας ακόμα λόγος για τον οποίο είμαι περήφανος για την Ελλάδα.

Ποιοι είναι οι συγγραφείς στους οποίους καταφεύγετε αλλά και σας έχουν σημαδέψει στο παρελθόν;
Ως Κρητικός, φυσικά θα πω τον Βιτσέντζο Κορνάρο και τον Νίκο Καζαντζάκη. Ο πρώτος με τον Ερωτόκριτο με έκανε στιχουργό, αφού με προκάλεσε να γράψω την πρώτη μου μαντινάδα. Και ο δεύτερος, με τον λόγο του, τη γραφή του, τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τις λέξεις ή γέννησε καινούριες, με έκανε να βλέπω με διαφορετική ματιά τη ζωή.