Ηλίας Ευθυμιόπουλος «Ποιήματα»: Ένα όνειρο

ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ 

Σηκώνομαι και είμαι λέει στο σταθμό του τρένου 
«Αλαλκομεναί»  
Χορταριασμένοι οι συρμοί χωρίς ρόδες 
Έχω μια βαλίτσα δερμάτινη παλιά  
Ως συνήθως άδεια  
Σαν αυτές στο σινεμά  
Βαδίζω πάνω στις γραμμές 
Στο βάθος η τεράστια οθόνη 
Παίζει «η Αποθέωση του Βαν Γκογκ» 
Το γνωστό έργο 
To κυπαρίσσι στα σταροχώραφα  
Σκούρο αξέχαστο μπλε στα βουνά 
Κι ουρανός με ροζ ραβδώσεις  
Στην Προβηγκία ή στη Βοιωτία 
Δεν διευκρινίζεται σαφώς 
Το σίγουρο είναι πως πια γράφω με εικόνες 
Και ζωγραφίζω με λέξεις 
Φτιάχνω τα ρούχα μου με πηλό 
Και τρώω ζεστό ψωμί  
Από παλιό χαρτί καλά τριμμένο και ψημένο 
Με λάδι από καντήλια 
Ζω σχεδόν ανάποδα 
Ζω με τα χέρια κρεμασμένος 
Απ’ τη γωνία ενός εγγράφου  
Απ’ την άκρη μιας κλωστής 
Από ’να θραύσμα σύννεφου 
Που έρχεται και χτυπάει με δύναμη στο τζάμι. 

Διαβάστε περισσότερα για τον συγγραφέα και το βιβλίο εδώ