Νάσος Αθανασίου: Συνέντευξη με αφορμή την ποιητική του συλλογή «Τραύμα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Συνέντευξη στον Ιωσήφ Αρνές
Ο Νάσος Αθανασίου γεννήθηκε στην Αθήνα όπου και ζει. Είναι μαθηματικός με μεταπτυχιακές σπουδές στην Εφαρμοσμένη Στατιστική και στα Θεωρητικά Μαθηματικά. Εργάζεται ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Το «Τραύμα» είναι η δεύτερη ποιητική του συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;
Ως επί το πλείστον οι άνθρωποι. Η ποίηση που γράφω είναι κοινωνική, ξεκινά από τον άνθρωπο και τελειώνει σ’ αυτόν. Αν και το «Εν Υπνώσει» είχε αρκετές ερωτικές επιρροές ο πυρήνας της γραφής μου είναι φανερά κοινωνικός. Έτσι και το «Τραύμα».
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς είναι να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;
Δεν μου είναι καθόλου δύσκολο! Ίσως γιατί ο τρόπος που γράφω είναι αρκετά ιδιαίτερος. Μπορεί να σκεφτώ σε μια ανύποπτη στιγμή μια φράση, τη σημειώνω και μετά από καιρό επανέρχομαι και συναρμολογώ όλα τα αυτά τα λόγια και τα φτιάχνω ιστορίες. Ποτέ δεν έχω γράψει ένα ολόκληρο ποίημα μονομιάς.
Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Τον τελευταίο καιρό μελετώ πολύ την ποίηση του Francois Villon. Από Έλληνες τα έχω ξαναπεί, για να διαφοροποιηθώ θα πω την Κική Δημουλά που η γυναικεία της ευαισθησία και η οπτική με την οποία έβλεπε τον κόσμο με συγκινεί πολύ.
Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;
Ο κάθε μορφής διπολισμός.
Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.
Το «Τραύμα» δεν είναι ένα ερωτικό βιβλίο, όπως πολλοί είπαν. Το τραύμα μιλά για ανοιχτές πληγές και για πληγές που ήταν κλειστές και ξανάνοιξαν. Δυστυχώς η αφορμή για να ολοκληρώσω το βιβλίο δεν ήταν καλή, για την ακρίβεια ήταν η ίδια αφορμή για να εκδώσω το «Εν Υπνώσει», μόνο που αυτή τη φορά είχε αρνητικό πρόσημο, αλλά πάντα από άσχημες αφορμές δεν παράγεται τέχνη; Οπότε όλα καλά! Viva Blauer Montag! (γέλια)
Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Δεν ξέρω. Αν μιλάς για μένα δεν αυτοαποκαλούμαι συγγραφέας κ ούτε οι άλλοι θέλω να με βλέπουν έτσι. Είμαι όλα όσα δεν είναι ένας συγγραφέας-ποιητής.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;
Να αρχίσει ο κόσμος να ξαναδιαβάζει ποίηση και να κατανοήσει όσο το δυνατόν περισσότερο πως είναι ίσως η πιο κινητήρια μορφή τέχνης. Είναι κρίμα να είναι τόσο παραγκωνισμένη.
Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Έχω έτοιμα άλλα δύο βιβλία εδώ και 3 χρόνια, μια σειρά από παιδικά παραμύθια και το «Δέκα πόλεις μέσα σε ένα κορίτσι», αλλά δεν ξέρω αν είμαι σε θέση ακόμα να τα εκδώσω. Επίσης γράφω εδώ και καιρό την τρίτη μου ποιητική μου συλλογή η οποία θα ονομάζεται «Άπεργο». Αυτή θα εκδοθεί. Απειλητικό ακούστηκε αυτό, ε; (γέλια)
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
11°
