Ηλίας Ευθυμιόπουλος «Ποιήματα»: Οι μεγάλες στιγμές

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ 

Υπάρχουν στιγμές  
που θα ήθελες να ήσουν εκεί, 
μέρος ενός ανεπανάληπτου συμβάντος, 
μάρτυρας του γεγονότος, ας πούμε αυτού  
που ο αστακός του Φόστερ Γουάλας 
πηδάει έξω από την κατσαρόλα,  
ή που η σιδερένια αράχνη της Luise Β. μπλέκεται στα δίχτυα της, 
ή το άλλο που γέμισε ο Νείλος βατράχια  
και έτσι σώθηκε ο λαός του Ισραήλ. 
*
Υπάρχουν στιγμές 
να, σαν αυτήν που ο ανεμοστρόβιλος έρχεται απ΄ το βάθος, 
και συ μόλις που προλαβαίνεις  
να σταθείς στο μάτι του κυκλώνα. 
Δες, σε παίρνει και σ’ ανεβάζει ψηλά 
κι ύστερα σε πετάει με δύναμη στην ακτή της Ιουλίδας. 
*
Δεν ήταν τίποτα, ησύχασε. 
Δεν ήσουν τίποτα, 
παρά το σπασμένο φτερό μιας πεταλούδας. 
Ένα αεράκι φύσηξε στο μικρό ακρογιάλι, 
εκεί που κάποια Φρύνη έπαιζε την τυφλόμυγα 
με την κόρη του Κλεινία.