«Οι Κόρες» είναι το νέο συγγραφικό επίτευγμα του Alex Michaelides

Άλλο ένα λογοτεχνικό tour de force από τον μυθιστοριογράφο που εδραιώνεται ως μια από τις σημαντικότερες σύγχρονες φωνές στον χώρο του ψυχολογικού θρίλερ. Τον γνωρίσαμε με το «Η σιωπηλή ασθενής», ένα ντεμπούτο που φιγουράρισε στη λίστα best sellers των New York Times για περισσότερο από έναν χρόνο και το οποίο έσπασε κάθε ρεκόρ, με πωλήσεις σε 50 χώρες. Έπειτα από μια τόσο θεαματική είσοδο στο πάνθεον της αστυνομικής λογοτεχνίας, ασφαλώς το κοινό επένδυσε μεγάλες προσδοκίες στην επόμενη αφήγηση του Alex Michaelides, τις οποίες ο 43χρονος Βρετανοκύπριος στιλίστας δεν διαψεύδει. Με χειμαρρώδες γράψιμο, μαγνητικούς χαρακτήρες και πυρετώδη πλοκή που θέλεις να την καταπιείς μονομιάς, το «Οι Κόρες», το νέο μυθιστόρημα του Alex Michaelides το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, έχει όλα τα προσόντα για να το λατρέψουμε.

«Ο Έντουαρντ Φόσκα ήταν ένοχος. Κι ωστόσο, δεν μπορούσε να το αποδείξει...». Η χιτσκοκική εισαγωγή του «Οι Κόρες» βάζει κατευθείαν και δίχως περιστροφές τον αναγνώστη στο πνεύμα των συνταρακτικών σελίδων, που ξετυλίγουν ένα καταιγιστικό μυστήριο το οποίο υιοθετεί σε ισόποσες δόσεις σασπένς και ελληνική μυθολογία. Πρωταγωνίστριά μας, η Μαριάννα Άντρος, ψυχοθεραπεύτρια με ειδίκευση στις ομάδες, που εξακολουθεί να αναζητά το γιατρικό για την απώλεια του αγαπημένου της Σεμπάστιαν, του οποίου το άψυχο κορμί ξεβράστηκε πριν από δεκατέσσερις μήνες σε παραλία της Νάξου.

Όταν η ανιψιά και κηδεμονευόμενή της, Ζόι, την πληροφορεί για ένα φρικτό έγκλημα στους κόλπους του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, η Μαριάννα εγκαταλείπει το Λονδίνο για να αντικρίσει κατά πρόσωπο την όψη του ερέβους. Άλλωστε «ο θάνατος δεν της ήταν άγνωστος· τη συντρόφευε από μικρό παιδί – την έπαιρνε στο κατόπι, παραμόνευε πάνω από τον ώμο της. Μερικές φορές αισθανόταν ότι την είχαν καταραστεί, ίσως κάποια μνησίκακη θεά της ελληνικής μυθολογίας, να χάσει όλους όσους αγάπησε ποτέ της».

Το θύμα είναι η Τάρα, επιστήθια φίλη της Ζόι, της οποίας η κτηνώδης δολοφονία μετά από επίθεση με μαχαίρι ανακαλεί το είδος της μανίας που απαντάται στα ομηρικά έπη: «Ψάλλε, θεά, τον τρομερό θυμό του Αχιλλέως». Παρότι αρνείται πεισματικά να διαδραματίσει τον ρόλο του ντετέκτιβ, η Μαριάννα γρήγορα παρασύρεται στα χνάρια της δράσης μιας κλειστής, μυστικιστικής υφής ομάδας φοιτητριών που αποκαλούνται Κόρες, όσο και στην αμφίσημη στάση του Έντουαρντ Φόσκα, του χαρισματικού καθηγητή με τα έντονα ζυγωματικά και τη θεληματική προσωπικότητα, ο οποίος προκαλεί δέος στα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Η Μαριάννα υποπτεύεται τον Φόσκα. Και όταν ένα δεύτερο πτώμα ανασύρεται στις εγκαταστάσεις του Σεντ Κρίστοφερ, οι υποψίες της λαμβάνουν τις διαστάσεις εμμονής. Το κυνήγι ξεκινά και στον δρόμο προς την αλήθεια, η Μαριάννα Άντρος είναι διατεθειμένη να ρισκάρει ακόμη και την ίδια τη ζωή της.

Με τις αναφορές του στη μυθολογία, τα Ελευσίνια Μυστήρια, το ταξίδι της Περσεφόνης στον Άδη αλλά και τις παραπομπές στην ποίηση του Τένισον και το κλασικό δράμα, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς τους λόγους για τους οποίους το δεύτερο μυθιστόρημα του Alex Michaelides προχωρά ένα βήμα παραπέρα από το «Η σιωπηλή ασθενής» στο επίπεδο της αφηγηματικής δεινότητας, καθώς και της αισθητικής απόλαυσης που μπορεί να προσφέρει ένα βιβλίο στον αναγνώστη.

Απόφοιτος του Κέμπριτζ ο ίδιος, ο Βρετανοκύπριος συγγραφέας καταθέτει υπέροχα εδάφια περιγράφοντας τη γοτθική ατμόσφαιρα του campus, ενώ με την ίδια ευχέρεια σκιαγραφεί τα παράλια της Ελλάδας ή το μητροπολιτικό Λονδίνο. Είναι ο τρόπος του να καταβυθίζεται στον ανθρώπινο ψυχισμό και να δίνει πνοή στους χάρτινους χαρακτήρες του το στοιχείο που κάνει τόσο σαγηνευτικό το γράψιμο του Alex Michaelides, σε συνδυασμό με τις αναπάντεχες ανατροπές που κρατούν στην κόψη του ξυραφιού κάθε απαιτητικό λάτρη του ψυχολογικού θρίλερ. Είναι «Οι Κόρες» το page-turner του καλοκαιριού; Το δίχως άλλο.

Alex Michaelides, «Οι Κόρες», σελίδες 448, εκδόσεις Διόπτρα, μετάφραση Κλαίρη Παπαμιχαήλ