Θανάση Ευθυμιάδη, πώς θα περάσουμε «Μια Όμορφη Μέρα»;

Είναι ένας από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς με μακρά και επιτυχημένη πορεία στη μικρή οθόνη. Ο Θανάσης Ευθυμιάδης με καταγωγή από την Καβάλα, φοίτησε στη Δραματική Σχολή Βεάκη και με τη βοήθεια σημαντικών ερμηνευτών-δασκάλων που τον καθοδήγησαν στη συνέχεια, εξελίχθηκε σταδιακά και ανέβηκε στην κορυφή, κερδίζοντας αρχικά τελικά τον πρώτο του ρόλο στην Επίδαυρο. Αργότερα, ήρθαν οι προτάσεις για κυρίως για συμμετοχή σε τηλεοπτικές παραγωγές. Ο ηθοποιός πρωταγωνίστησε σε σειρές της «χρυσής εποχής» της ελληνικής τηλεόρασης, αυτής από τη δεκαετία του ’90 έως τις αρχές του 2010. Ενδεικτικά, τον έχουμε παρακολουθήσει στο «Τμήμα Ηθών», το «Ντόλτσε Βίτα», την «Τρικυμία», το «Αρχιπέλαγος», τη «Λόλα» και τις «Κούκλες».

Ο Θανάσης Ευθυμιάδης

Πολλά χρόνια μετά, ασχολήθηκε με ένα νέο –για εκείνον– πρότζεκτ: τη συγγραφή ενός βιβλίου με τίτλο «Μια Όμορφη Μέρα» (εκδόσεις Key Books). Το βιβλίο ήταν προϊόν του εγκλεισμού που έφερε η πανδημία του κορωνοϊού και μέσα από τις ανατροπές αυτής της συλλογικής, απρόβλεπτης δοκιμασίας, ο ηθοποιός άρχισε να διακρίνει την ουσία των πραγμάτων και να απαλλάσσεται από τα περιττά βάρη του παρελθόντος. Ο σημερινός τρόπος ζωής του διαφέρει από την εποχή της υλικής αφθονίας και είναι πιο πλούσιος σε αγάπη και αυθεντικότητα. Κι αυτό επιχειρεί μέσα από τις σελίδες του βιβλίου: να στρέψει το βλέμμα μας στην ομορφιά της ζωής, τις πολύτιμες στιγμές και την αγάπη προς τη φύση.

«Μια Όμορφη Μέρα» είναι ο τίτλος του βιβλίου σας, της πρώτης συγγραφικής σας δουλειάς. Πέρα από τους περιορισμούς και τις συνέπειές τους λόγω της πανδημίας, ποια ήταν η βαθύτερη ανάγκη που σας ώθησε σε αυτή τη βιωματική αφήγηση; 
Θέλησα να αφήσω στα παιδιά μου κάτι που θα μπορεί να λέγεται κληρονομιά. Εννοώ πνευματική κληρονομιά, να τους πω κάτι για τους δικούς τους προγόνους και πέντε βασικά πράγματα για μένα. Για να ξέρουν, αν χρειαστούν, πως ήταν η ζωή των προηγούμενων γενεών του δικού τους γενεαλογικού δέντρου.

Η αφήγησή σας έχει ταυτόχρονα κι έναν συμβουλευτικό χαρακτήρα για τη στάση μας απέναντι στη ζωή. Ποιες είναι οι προσωπικές σας εμπειρίες που «μεταφράζονται» σε αυτές τις προτροπές;
Δεν ξέρω αν είναι συμβουλευτικός ο χαρακτήρας, αφηγούμαι με όσο πιο απλά λόγια τα πράγματα, τις συναντήσεις, τις σκέψεις, τις διατροφές και τις ασκήσεις που είχαν θετική επίδραση πάνω μου. Διευκρινίζω βέβαια ότι δεν είμαι γιατρός, απλώς αναφέρω τι έκανε καλό σε μένα. Τις προσωπικές εμπειρίες, προσωπικές γνώσεις και όχι τις προσωπικές πληροφορίες. Γιατί ζούμε στην εποχή που ο κόσμος έχει πολλές πληροφορίες αλλά λίγες γνώσεις. Γνώση είναι κάτι το οποίο θα το κάνεις εμπειρία, θα το βιώσεις. Επειδή τώρα είναι της μόδας να βιώνονται τα πράγματα από μακριά, μέσα από κάμερες κι η επαφή των ανθρώπων γίνεται μέσα από αυτές. Πραγματικά, χάνεται το μέτρο και κινδυνεύει να χαθεί και το φυσιολογικό. Εκεί ακριβώς είναι η δική μου προτροπή, ότι το φυσιολογικό είναι δίπλα μας, το φυσικό είναι στο χέρι μας, δεν είναι εναλλακτικό, είναι φυσιολογικό. Οπότε είναι στο χέρι μας να πάμε στο παρκάκι της γειτονιάς μας και να νιώσουμε λίγο κοντά στη φύση. Κι αν μπορούμε να πάμε και σε ένα βουνό, ένα ποτάμι, μια παραλία, να νιώσουμε την επαφή με τη φύση. Να μην πάμε και το μυαλό μας είναι πως θα «πάρουμε» μόνο, ας πούμε κι ένα ευχαριστώ.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τη διαδικασία συγγραφής και τι αποκομίσατε από αυτή; 
Ήταν πραγματικά ένα ωραίο ταξίδι που δεν περίμενα ότι θα μου συμβεί. Είναι από αυτά τα ωραία της ζωής που έχω μάθει πλέον να παρατηρώ ακούγοντας την εσωτερική μου φωνή. Καταλαβαίνω ότι πολλές φορές κάτι που μιλά μέσα μας, το ένστικτό μας, μας φαίνεται λίγο παράτολμο επειδή η κοινωνία μας βάζει σε καλούπια. Δηλαδή «τι είναι αυτό που σκέφτηκα τώρα; πώς θα το κάνω αυτό; ή, όχι, άσ’ το μωρέ λίγο να κοιμάται». Μέσα μας όμως υπάρχουν αυτές οι φωνές και άμα τις εμπιστευτούμε και αφήσουμε λίγο τον εαυτό μας να κάνει το πρώτο μικρό βήμα, μετά νιώθουμε μια απίστευτη ασφάλεια γιατί γνωρίζουμε πως αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι για καλό. Εάν αυτό που θέλεις να κάνεις είναι για καλό, τότε υπάρχει και μια θεϊκή, συμπαντική ή προγονική βοήθεια ή όπως θέλει να την πει ο καθένας, αυτό με τα χίλια ονόματα. Πραγματικά όμως δέχεσαι μια βοήθεια. Θα ήταν πολύ εγωιστικό αν έλεγα ότι το βιβλίο το έγραψα μόνος μου, ήταν οι φωνές των προγόνων, των σημαντικών ανθρώπων που γνώρισα στη ζωή μου που μου «μιλούσαν» και με βοήθησαν να δω ξανά τόσο καθαρά αυτές τις συναντήσεις, που αργότερα στη ζωή μου επίδρασαν ώστε να αρχίσω να βλέπω τον κόσμο φυσιολογικά.

Ο Θανάσης Ευθυμιάδης

Πώς είναι ένα 24ωρο στη ζωή του Θανάση Ευθυμιάδη;
Η καθημερινότητα έχει οπωσδήποτε μέσα άσκηση. Αρχίζει με την άσκηση και τελειώνει με την άσκηση. Θέλω να ξεκινάω την ημέρα μου με την ανατολή του ήλιου. Δεν τρώω τίποτα πριν ολοκληρώσω όλες τις ασκήσεις, τον διαλογισμό μου, την προσευχή μου. Μετά θα φάω κάτι. Θέλω να ξεκινάω τη μέρα μου έτσι, ανοίγοντας τα πνευμόνια μου, την κατοικία του πνεύματος μέσα μου, δίνοντάς τους ζωντάνια στην αρχή της μέρας για να απολαύσει αυτό το δώρο που λέγεται ζωή σε αυτό το μεγάλο σχολείο που λέγεται κόσμος. Μετά, προσπαθώ να έχω ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μου με πράγματα που μου αρέσουν, που μου δίνουν χαρά. Το ότι μπορώ να καθαρίσω μια παραλία, κι αυτό χαρά μου δίνει, αληθινή χαρά, όχι αυτά που μου δίνουν το κέρδος. Το κέρδος έρχεται με τη συμπαντική και τη θεϊκή βοήθεια από μόνο του μετά, αλλά το πρώτο βήμα γίνεται για να ικανοποιήσω μέσα μου την αγνή χαρά.

Σχετικό Άρθρο

Βιβλιο Mike Πούγουνας: Το «Μαύρο Χιόνι» και η στείρωση της φαντασίας

Γιώργος Φλωράκης 14.07.2021, 17:06

Ποιο είναι το μότο σας στη ζωή;
Παλιότερα είχα το «κάθε εμπόδιο για καλό». Αυτό ήταν μια συνειδητοποίηση της ζωής μου και ήθελα να το θυμίζω στον εαυτό μου. Τον τελευταίο καιρό επειδή μου αρέσει να αφήνομαι γενικά χωρίς να προκαθορίζω το μέλλον μου, είτε πιέζοντας τη συμπαντική βοήθεια ή παρακαλώντας την, μου αρέσει το «όλα εν ροή». Να αφήνομαι όσο μπορώ σε αυτά που φέρνει η ζωή.

Πώς βλέπετε να διαμορφώνεται το ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο σήμερα;
Υπάρχουν πολλές ιδέες και γίνονται πολλά πρότζεκτ. Γενικά δεν παρακολουθώ ειδήσεις και πολιτικές εκπομπές, απλώς βλέπω τους ανθρώπους της τηλεόρασης να δουλεύουν περισσότερες ώρες. Οι αμοιβές παντού έχουν ελαττωθεί, δεν έχω όμως καταλάβει γιατί έχουν αυξηθεί τόσο πολύ οι ώρες. Καταντά πλέον αντικαλλιτεχνικό το να δουλεύεις τόσο πολλές ώρες, το κεφάλι σου μετά γίνεται «γιαρμάς», δεν θυμάσαι τίποτα. Ρωτήστε όποιον ηθοποιό θέλετε να σας το βεβαιώσει.

Ποια θα είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας βήματα; Είναι η συνέχεια της συγγραφικής δραστηριότητα στα σχέδιά σας;
Περιμένω κατ’ αρχάς να δω τη θα γίνει με την υπόθεση θέατρο. Δηλαδή, αν και κατά πόσο τα θέατρα θα ξαναλειτουργήσουν κανονικά από τον χειμώνα. Κανένας παραγωγός αυτή τη στιγμή δεν ξέρει τι θα γίνει, δεν μπορεί να συζητήσει σοβαρά για το αν θα ανοίξουν και πότε. Για να κάνω κάτι τηλεοπτικό θα πρέπει να αφήνει ένα αισιόδοξο μήνυμα, όπως και στο θέατρο. Θέλω να χαρίζω ένα χαμόγελο στον κόσμο, το χρειαζόμαστε πάρα πολύ στην Ελλάδα αυτόν τον καιρό. Μπορώ να σας πω ότι τώρα σκέφτομαι μια εκπομπή σε σχέση με τη φύση. Συγγραφικά, δεν μπορώ να πω. Δεν είμαι επαγγελματίας συγγραφέας, μου γεννήθηκε μια ανάγκη και ξεκίνησα να γράφω. Κι όσο μιλούσε αυτή η φωνή μέσα μου, εγώ την παρακολουθούσα κι έγραφα. Τώρα, αν ξαναρχίσει να μιλάει, μπορεί να ξαναγράψω. Αλλά δεν μπορώ να εγγυηθώ τίποτα γιατί δεν είμαι επαγγελματίας, έγινε καθαρά με επαφή καρδιάς.