Το ποίημα της εβδομάδας

Τώρα που ένιωθα τη δύναμη στις φλέβες μου,

ηρέμησα

Όλα τα χρώματα που έδωσες στη σάρκα,

ποτίζοντας το γόνο σου

μ’ ελπίδες, χαρές και πόνους,

ωρίμασαν το πνεύμα.

Τώρα που ξέρω το αιώνιο παιχνίδι,

δεν υπάρχουν για μένα μυστικά.

Έχω ρίξει βαθιά τις ρίζες

και εσύ μάνα,

με πλημμυρίζεις με το είναι σου.

Τώρα που ξέρω πως δανεικά ήταν τα φτερά,

δεν τα χρειάζομαι.

Εσύ, εγώ, τα δέντρα, τα βουνά,

τα πλούτη, οι χαρές, οι πόνοι,

κομπάρσοι στην παράσταση.

Όταν θα ακούγεται η τελευταία λέξη,

εσύ κι εγώ, θε να ’μαστε ένα.

To ποίημα ανήκει στη συλλογή «Απλανέμισμα» του Σταμάτη Βασίλαρου (εκδ. Νότιος Άνεμος). Ο Σταμάτης Βασίλαρος κατάγεται από την Ικαρία. Σπούδασε Ιατρική, την οποία εξασκεί ακόμα. Το 2009 εκδίδονται μερικά από τα ποιήματά του στη συλλογή «Το βήμα που δεν έγινε» (Νότιος Άνεμος). Τα πεζά αφηγήματά του αναφέρονται σε προσωπικά βιώματα, από τα μαθητικά του χρόνια στο Κάιρο μέχρι σήμερα. Ένα μέρος αυτών των αφηγημάτων συγκροτεί την έκδοση «Το Δελφίνι και άλλα διηγήματα».