Βιβλιο

«Το Ναυάγιο» του Σπύρου Πετρουλάκη: Μεταξύ αλήθειας και φαντασίας

Ένα μυθιστόρημα, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, για μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στην Ελλάδα, το ναυάγιο του πλοίου «Ηράκλειον» το 1966

Νατάσσα Καρυστινού
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Συνέντευξη με τον Σπύρο Πετρουλάκη, συγγραφέα του μυθιστορήματος «Το Ναυάγιο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας

Βασισμένο σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στα ελληνικά χρονικά, τη βύθιση του πλοίου «Ηράκλειον» στη Φαλκονέρα, το «Ναυάγιο» του Σπύρου Πετρουλάκη είναι από εκείνα τα μυθιστορήματα που ισορροπούν με μαεστρία μεταξύ της πραγματικότητας και της μυθοπλασίας.

«Φαλκονέρα 8/12/1966
Πλοίο "Ηράκλειον"

Μισότρελος από τον φόβο και την αγωνία, ο Απόστολος άνοιξε την πόρτα μιας καμπίνας. Μπροστά του είδε την Ειρήνη αγκαλιασμένη με τη Φωτεινή, κάτασπρες από τον φόβο τους, να τρέμουν κολλημένες στον τοίχο».

Το μυθιστόρημά σας είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, και συγκεκριμένα με μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες στην Ελλάδα, το ναυάγιο του πλοίου «Ηράκλειον» το 1966. Πώς προέκυψε ως ιδέα; Ήταν κάτι που σας είχε απασχολήσει στο παρελθόν;
Το ναυάγιο του «Ηράκλειον» στη Φαλκονέρα έχει δημιουργήσει μια βαθιά πληγή στα σπλάχνα της Κρήτης. Κάθε ένας άνθρωπος έχει και μια διαφορετική ιστορία να σου διηγηθεί. Εμείς οι Κρητικοί κουβαλάμε αυτό το γεγονός σαν βαρύ σταυρό. Έτσι δεν ήταν πολύ δύσκολο για μένα να επιλέξω να γράψω γι’ αυτό το θέμα. Θυμάμαι ακόμα, όταν ήμουν πολύ μικρός, ότι επισκεπτόμουν με τους γονείς μου μια συγγενή μας που είχε χάσει άντρα, γιο και αδελφό σε αυτό το ναυάγιο. Όλα τα θυμάμαι από αυτές τις επισκέψεις. Το βουβό κλάμα, τον πόνο στα πρόσωπα, τα χέρια που πάνιαζαν από το σφίξιμο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έθαψαν τους δικούς τους ποτέ.

Ψάξατε και βρήκατε ακόμη και ανθρώπους που διασώθηκαν από εκείνο το ναυάγιο. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;
Η έρευνα που έκανα ήταν πολύ μεγάλη και σε βάθος. Συνάντησα επίσης και έναν από τους ανθρώπους που με κίνδυνο της ζωής του διέσωζε ναυαγούς ή ανέβαζε στο καράβι πνιγμένους συνανθρώπους του. Μίλησα με δημοσιογράφους που κάλυψαν τα γεγονότα, διάβασα τη δικογραφία, είδα τα έγγραφα της αυτοψίας του πλοίου και γενικά επί χρόνια με απασχόλησε πολύ το συγκεκριμένο γεγονός. Όλη αυτή η συλλογή εμπειριών, λοιπόν, μου προκάλεσε μια πληθώρα συναισθημάτων. Οργή, λύπη, απογοήτευση, πόνο. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα υπήρχε τόση μεγάλη αναλγησία σε έναν τόσο ευαίσθητο κλάδο, όπως η ναυσιπλοΐα μας.

Γνωρίστε μας με λίγα λόγια το βιβλίο σας. Τι θα διαβάσουμε στο μυθιστόρημά σας;
Όλα ξεκινάνε όταν ένα ζευγάρι από τα Κύθηρα ταξιδεύει με το συγκεκριμένο πλοίο για τον Πειραιά, στο ταξίδι της ζωής τους, αφού ο στόχος τους είναι το Παρίσι. Εκεί θα δειγμάτιζαν το «Aerien», ένα εξαιρετικό άρωμα που είχαν κατασκευάσει. Το ταξίδι αυτό όμως έμελλε να είναι και το τελευταίο τους. Παράλληλα, ερχόμαστε και στη σημερινή εποχή όπου ένα σύγχρονο κορίτσι, η Άρτεμις, ανακαλύπτει σε κάποιες παλιές εφημερίδες ότι μια γυναίκα που ταξίδευε με το πλοίο αυτό το μοιραίο βράδυ, όχι μόνο μοιάζει με τη γιαγιά της, που έχει μόλις πεθάνει, αλλά έχουν και το ίδιο όνομα: Ειρήνη. Έτσι η κοπέλα, ψάχνοντας να ανακαλύψει τι συμβαίνει, βρίσκεται μπροστά σε καλοκρυμμένα μυστικά χρόνων, που ανατρέπουν οτιδήποτε θεωρούσε δεδομένο στη δική της ζωή.

Υπάρχει κάποιος/α από τους ήρωες του «Ναυαγίου» που θα θέλατε πολύ να τον συμπεριλάβετε σε κάποιο μελλοντικό σας μυθιστόρημα, ακόμη κι αν αυτό δεν γίνεται;
Δεν το είχα σκεφτεί αυτό, αλλά… ναι. Γιατί όχι; Την Αγάπη. Την έσωσα μια φορά και δεν θα ήταν άσχημο να τη σώσω και μια δεύτερη…

Ο Σπύρος Πετρουλάκης

Πέρα από συγγραφέας, είστε συνθέτης και στιχουργός, ραδιοφωνικός παραγωγός, φωτογράφος, προπονητής τάε κβον ντο. Όταν γνωρίζετε έναν άνθρωπο για πρώτη φορά και σας ρωτάει με τι ασχολείστε, με ποια ιδιότητα συστήνεστε;
Τώρα πια συγγραφέας, αν και ακόμη νιώθω κάπως άβολα με τον τίτλο αυτό.

Συγγραφικά, τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον; Ετοιμάζετε κάτι;
Ναι, έχω ήδη έτοιμο το επόμενο βιβλίο μου και εργάζομαι καθημερινά πάνω σ’ αυτό για να ολοκληρώσω το «χτένισμα». Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμη για αποκαλύψεις, θα ήθελα να σας πω ότι εκτός από τη σημερινή εποχή ο αναγνώστης θα ταξιδέψει στην εποχή του 1908 ως το 1922.