Η Έλενα Γιοβανάκη μιλάει για το νέο της βιβλίο «Ο δρόμος με τα χίλια χρώματα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν
Συνέντευξη στον Ιωσήφ Αρνές
Πιστεύουμε πως βαδίζουμε σε διαφορετικά μονοπάτια, που δεν διασταυρώνονται πουθενά. Όμως, κάνουμε λάθος. Στον ίδιο δρόμο βρισκόμαστε όλοι, που είναι φτιαγμένος από χίλια χρώματα κι ανάμεσά τους αναζητάμε με αγωνία το δικό μας. Έτσι συνεχίζουμε ανενόχλητοι, δεν βλέπουμε πού πάμε, σχεδόν ξεχνάμε πού μας οδηγεί. Ο Παύλος αναρωτιέται τι συνέβη και, κάποια νύχτα, τον πλάκωσε το ταβάνι της μικρής του γκαρσονιέρας. Η Σοφία ψάχνει να βρει τι απέγινε η κολλητή της και γιατί έπαψε να της μιλά. Την ίδια στιγμή, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, δύο δίδυμοι μισθοφόροι, ένας γενναίος πολεμιστής και ένας ερωτευμένος νεαρός αναζητούν το Ιλ-Ναχίρ, το μαγικό πετράδι που έχει τη δύναμη να πραγματοποιεί τους ανεκπλήρωτους πόθους. Το πρώτο μυθιστόρημα της Έλενας Γιοβανάκη«Ο δρόμος με τα χίλια χρώματα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;
Δεν είναι εύκολο να το προσδιορίσω. Σκέφτομαι πως πρόκειται για μια μορφή έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά όταν ξεκινώ να γράφω ξέρω ότι είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτό.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς είναι να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;
Κάποιες φορές ο λόγος ρέει αυθόρμητα και πηγαία, χωρίς καμία δυσκολία. Άλλες, πάλι, κάθομαι ώρες μπροστά στο χαρτί και δεν βγαίνει τίποτα. Νομίζω πως η γραφή είναι μια διαδικασία που δεν έρχεται κατά παραγγελία, αλλά σχεδόν αυτόβουλα. Συχνά η ιδέα για μια ιστορία τριγυρίζει καιρό στο μυαλό μου, προτού αποφασίσει να πάρει ζωή και να καταλήξει στο χαρτί.
Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Τα πάντα: αυτά που διαβάζω, αυτά που βλέπω, αυτά που ακούω, αυτά που ζω. Οτιδήποτε μπορεί, έστω και ασυνείδητα, να επιδράσει σε όλα αυτά που θα γεμίσουν έπειτα μια λευκή σελίδα.
Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεματολογία. Συνήθως χρησιμοποιώ ως αφετηρία μια έννοια ή μια κατάσταση με την οποία θέλω να ασχοληθώ κι αφήνω μετά την ιστορία να ξετυλίξει την πλοκή της.
Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.
Ο «Δρόμος με τα χίλια χρώματα» είναι μια ιστορία για τη ματαιοδοξία. Κινείται σε δύο επίπεδα μυθοπλασίας: ένα ρεαλιστικό και ένα φανταστικό, τα οποία εξελίσσονται παράλληλα και συνδέονται μεταξύ τους. Μέσα στις σελίδες του τίθενται ερωτήματα σχετικά με όσα ζητάμε να αποκτήσουμε, με ανεκπλήρωτους πόθους που έχουμε και με ό,τι επιλέγουμε να είμαστε, όλα σε σχέση με το κατά πόσο είναι αυθεντικά ή αποκυήματα της ματαιοδοξίας.
Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Πιστεύω ότι υπάρχει φυσική κλίση σε κάθε τομέα, ομοίως και στη λογοτεχνία. Δεν ξέρω αν αυτό που ονομάζω φυσική κλίση προκύπτει εκ γενετής ή σε κάποιο πολύ πρώιμο στάδιο της ζωής, οπότε είναι δύσκολος ο διαχωρισμός μεταξύ των δύο. Παρόλα αυτά, κάθε φυσική κλίση χρειάζεται την απαραίτητη ενασχόληση ώστε να καλλιεργηθεί και να βγει στην επιφάνεια. Είμαστε, άλλωστε, ό,τι κάνουμε κι όχι ό,τι θα θέλαμε να κάνουμε.
Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίας τι θα ήταν αυτό;
Θα ήθελα να είναι ευκολότερη η μετάβαση από την ολοκλήρωση ενός βιβλίου στα χέρια του αναγνώστη, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Έχω μια ιδέα που βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο ακόμα. Σκοπεύω να ξεκινήσω να τη δουλεύω το συντομότερο.
Ένα βιβλίο μυστηρίου για ένα κορίτσι που μεγαλώνει προσπαθώντας ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του, αλλά και το κατά πόσο ο Αμερικανός πατέρας του ήταν μπλεγμένος με την Απριλιανή χούντα
Μιλήσαμε για το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα για τη μονίμως φευγαλέα αίσθηση της μητέρας του, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο η μνήμη πλάθει την προσωπική ιστορία
12°
