Κριτική του βιβλίου «Η πρώτη εντύπωση» της Τζιν Χανφ Κόρελιτζ, που κυκλοφορει από τις εκδόσεις Μίνωας.
Υπόθεση: Η Γκρέις, μία επιτυχημένη ψυχοθεραπεύτρια κοντά στα σαράντα, έχει τα πάντα. Όσα θα ονειρευόταν μια γυναίκα. Και είναι περήφανη για όσα έχει καταφέρει. Είναι παντρεμένη με έναν υπέροχο άντρα –που είναι παιδίατρος και απόλυτα δοσμένος στα παιδιά– και έχουν έναν γιο δώδεκα χρονών, τον Χένρι, ένα καταπληκτικό και ταλαντούχο πλάσμα. Τελευταίο της επίτευγμα είναι το βιβλίο της, που αναμένεται να κερδίσει το κοινό και βασίζεται στην πεποίθηση της Γκρέις πως κάθε γυναίκα ξέρει ποιος είναι ο άντρας δίπλα της, ακόμα και αν δεν θέλει να το παραδεχτεί και να αντικρίσει την αλήθεια κατάματα. Η άποψή της είναι πως η πρώτη εντύπωση είναι πάντα αυτή που μετράει και δεν απογοητεύει ποτέ.
Όλα όμως ανατρέπονται όταν η μητέρα ενός παιδιού από το σχολείο που φοιτά ο γιος της, δολοφονείται. Οι αρχές αρχίζουν να ερευνούν και να παίρνουν καταθέσεις, μα η Γκρέις δεν έχει κάτι να φοβηθεί. Μόνο που οι ώρες περνούν και ο άντρας της δεν εμφανίζεται. Το κινητό του είναι στο σπίτι και εκείνη δεν ξέρει πώς να τον βρει αφού υποτίθεται πως ήταν σε ένα συνέδριο. Χωρίς να προλάβει να πάρει ανάσα, η ηρωίδα θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα σαρωτικό κύμα αποκαλύψεων που θα τη διαλύσουν και θα την αναγκάσουν να ψάξει για να πειστεί. Να πειστεί αν τελικά η πρώτη της εντύπωση τότε ήταν σωστή.
Συγγραφέας: Η Τζιν Χανφ Κόρελιτζ έχει γράψει 6 μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων το Admission (2009), το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2013 με πρωταγωνιστές τους Τίνα Φέι και Λίλι Τόμλιν. Το πέμπτο μυθιστόρημά της, «Η πρώτη εντύπωση», σκαρφάλωσε με το που εκδόθηκε στις πρώτες θέσεις με τα ευπώλητα βιβλία των New York Times, ενώ τα δικαιώματα πουλήθηκαν σε 18 χώρες. Η σειρά της HBO με τίτλο «The Undoing» με πρωταγωνιστές τους Νικόλ Κίντμαν και Χιου Γκραντ βασίζεται σε αυτό το βιβλίο. Έχει ιδρύσει ακόμα την υπηρεσία ΒOOKTHEWRITER, με την οποία δίνει την ευκαιρία στους αναγνώστες να συζητούν βιβλία με τους συγγραφείς τους.
Σε ποιους απευθύνεται: Σε όσους προτιμούν τα ψυχολογικά θρίλερ που χτίζουν αργά το οικοδόμημα των ανατροπών τους και ταυτόχρονα θέτουν εύστοχους προβληματισμούς.
Θα σε συνεπάρουν:
1. Η τραγική ειρωνεία πάνω στην οποία στηρίζει η υπόθεση: η Γκρέις είναι υπέρμαχος της άποψης πως κάθε γυναίκα ξέρει από την αρχή ποιος είναι στην πραγματικότητα ο άνθρωπός της, και όμως είναι εκείνη που ανακαλύπτει πως όλα όσα πίστευε για τον άντρας της ήταν ένα τεράστιο ψέμα. Η κατάρρευση του οικοδομήματος του γάμου της και η σταδιακή αποκάλυψη της σοκαριστικής αλήθειας, σε βάζουν αμέσως σε τροχιά αγωνίας. 2. Οι συναισθηματικές μεταπτώσεις της πρωταγωνίστριας και οι εναλλαγές ανάμεσα σε παρόν και παρελθόν, ανεβάζουν την αδρεναλίνη, επιτείνουν το μυστήριο και παίζουν με το μυαλό σου. Ζωντανές περιγραφές, έξυπνοι διάλογοι και απρόβλεπτες αντιδράσεις προσθέτουν επιπλέον πόντους. 3. Η τριτοπρόσωπη αφήγηση της συγγραφέως σε συνδυασμό με την αποτύπωση του σύγχρονου τρόπου ζωής, της επίπλαστης ευτυχίας που όλοι προσπαθούν να κερδίσουν ώστε να είναι αρεστοί, η διάβρωση των διαπροσωπικών σχέσεων και η αγωνία της απόρριψης, επιτυγχάνουν να δημιουργήσουν ένα θρίλερ με κοινωνικές αποχρώσεις.
Ενδιαφέρων χαρακτήρας: Η Γκρέις είναι η απόλυτη πρωταγωνίστρια και καταφέρνει να σε παρασύρει στις ομιχλώδεις διαδρομές, που διατρέχει για να ανακαλύψει την αλήθεια, και να σε πείσει για την άγνοιά της όσον αφορά τον πραγματικό χαρακτήρα του συζύγου της. Η σταδιακή συναισθηματική της κατάρρευση, οι αντιδράσεις της και οι αποφάσεις της είναι η μεγάλη δύναμη του μυθιστορήματος.
Αν μπορούσα θα άλλαζα: Οι πολλές λεπτομέρειες για την προσωπική και επαγγελματική ζωή ατόμων που δεν έχουν κάποιο κομβικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης, μπορεί να βοηθούν ώστε να αποπροσανατολιστεί ο αναγνώστης, αλλά τον κουράζουν και κόβουν απότομα το νήμα της έντασης που έχει υφανθεί.
Ο Παναγιώτης Σκληρός μας ταξιδεύει στη Λευκάδατων δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 μέσα από τα βιβλία «Μικρές λευκαδίτικες ιστορίες» και «Η Αλτάνη και άλλες Λευκαδίτικες ιστορίες»
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
«Προσπάθησα να γράψω ένα ποίημα που δεν παραιτείται, δεν παραδίδεται, δεν σηκώνει αμαχητί τα χέρια ψηλά, δεν το βάζει στα πόδια μπροστά στην αγριάδα και τη σκληρότητα της ζωής και της εποχής»
10°
