Να μάθω να μιλώ με τα φυτά: Διαβάσαμε το βιβλίο της Μάρτα Οριόλς

Το 2018 κυκλοφόρησε το πρώτο μυθιστόρημα της Μάρτα Οριόλς «Να μάθω να μιλώ με τα φυτά», το οποίο σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία, απέσπασε σημαντικά βραβεία και μεταφράζεται ήδη σε πολλές γλώσσες. Ένα μυθιστόρημα για την απώλεια, τη θλίψη, τις ανθρώπινες σχέσεις, την προδοσία και την αγάπη. Απόλυτη πρωταγωνίστρια η Πάουλα Σιν, νεογνολόγος σαράντα δύο ετών, η οποία μέσα σε μια στιγμή, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, βλέπει το οικοδόμημα της τακτοποιημένης ζωής της να καταρρέει. Και ενώ ο πόνος της προσπαθεί να βρει διέξοδο, εκείνη παλεύει να ισορροπήσει στη νέα της πραγματικότητα, να αποδεχτεί τις επιλογές του συντρόφου της, να κατανοήσει τον πατέρα της, να κλείσει τις πληγές της, χωρίς να χάσει την ελπίδα και την πίστη πως μπορεί να προχωρήσει παρακάτω.

Η ιστορία ξεκινά με τον απρόσμενο θάνατο του συντρόφου της Πάουλα, Μάουρο, σε τροχαίο δυστύχημα. Το τραγικό γεγονός έρχεται σε μια στιγμή που η σχέση τους είχε βαλτώσει, μόνο που η Πάουλα δεν γνώριζε πως εκείνος ετοιμαζόταν να της ανακοινώσει, ύστερα από δεκαπέντε χρόνια συμβίωσης, πως υπήρχε πια μια άλλη γυναίκα στη ζωή του και θα έφευγε από το σπίτι. Οι απανωτές αποκαλύψεις βρίσκουν απροετοίμαστη την επιτυχημένη γιατρό και τη φέρνουν αντιμέτωπη με μια σκληρή συνθήκη που την οδηγεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα στην κατάθλιψη. Παλεύοντας να διαχειριστεί τον πόνο του θανάτου και την οργή της εγκατάλειψης, η Πάουλα θα τολμήσει να αντικρίσει τις πραγματικές της ανάγκες, να βρει την πηγή της προσωπικής της ευτυχίας και να συμφιλιωθεί με καταστάσεις που πίστευε πως δεν θα μπορούσε ποτέ να διαχειριστεί.

«Η λησμονιά θα έπρεπε να είναι μια φυσική διαδικασία. Θα έπρεπε να μπορούμε να ξεχνάμε την ίδια στιγμή που παίρνουμε την απόφαση να ξεχάσουμε. Η λησμονιά θα έπρεπε να είναι άμεση∙ αλλιώς, το να θυμάσαι μετατρέπεται σε μια κατάπτωση, σε μια κατάσταση ξεροκέφαλης αντίστασης».

Η Μάρτα Οριόλς δημιουργεί μια υπέροχη, τρυφερή ιστορία με επίκεντρο την οδύνη της απώλειας. Υιοθετώντας την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, εστιάζει στην Πάουλα και επιχειρεί με καθαρές γραμμές και λιτή γραφή να φωτίσει τις σκέψεις και τη συναισθηματική της μάχη. Αφήνει ελεύθερη την ηρωίδα της να κινηθεί στον μικρόκοσμό της και αποτυπώνει στο χαρτί τις συναντήσεις της με ανθρώπους του περιβάλλοντός της που θεωρούν πως την καταλαβαίνουν και τη νιώθουν, αλλά και με πρόσωπα που θα την αναγκάσουν να βγει από το καβούκι της δικής της αλήθειας, να αναμετρηθεί με τις ψυχικές της αντοχές και να δεχτεί μια άλλη οπτική των πραγμάτων.

«Η αγάπη είναι απτή, αντιληπτή διά της ακοής και γενναία. Η μόνη αναγκαία συνθήκη για να τη νιώσεις είναι να είσαι παρούσα».

Σχετικό Άρθρο

Βιβλιο «Ρωξάνη»: Το συγγραφικό ντεμπούτο του Κωνσταντίνου Μοσχάτου

Κέλλη Κρητικού 29.05.2021, 10:01

Είναι σαγηνευτικός ο τρόπος που η συγγραφέας δημιουργεί οικειότητα και καλλιεργεί δυνατά, ανόθευτα συναισθήματα. Μέσα στο ζοφερό σκηνικό της ιστορίας αφήνει να παρεισφρήσουν οι θεραπευτικές ιδιότητες του φωτός και να προσδώσουν μια νότα αισιοδοξίας,  να επιτρέψουν στο χαμόγελο να εμφανιστεί αμέσως μετά τη συγκίνηση. Με συνεχείς εναλλαγές στην αφήγηση, η Πάουλα μυεί τον αναγνώστη στις νέες συνθήκες που καλείται να προσαρμοστεί ενώ ταυτόχρονα θραύσματα της προηγούμενης ζωής της φανερώνουν τη διαδρομή που καλείται να καλύψει. Παραδίνεται στη βαθιά κατάθλιψη και αφήνει να αναδυθεί η ανάγκη της για μητρική αγκαλιά, που στερήθηκε απότομα στην παιδική της ηλικία. Αν και ο πατέρας της προσπάθησε στην πάροδο των χρόνων να καλύψει το κενό, η Πάουλα ακόμα την ψάχνει και προσπαθεί να ξορκίσει όσα νιώθει μέσα από το επάγγελμά της, μέσα από τον αγώνα της να σώσει πρόωρα μωρά. Η ποιητική χροιά της γραφής της Οριόλς σκεπάζει με τρυφερότητα την αγριότητα της εσωτερικής μάχης της πρωταγωνίστριας, τονίζοντας την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων και το κυνήγι της ευτυχίας. 

Το «Να μάθω να μιλώ με τα φυτά», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη σε μετάφραση Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, είναι ένα αυθεντικό λογοτεχνικό ταξίδι στα δύσβατα στάδια της θλίψης που φέρνει η ξαφνική, βίαιη απώλεια, με το βλέμμα συνεχώς στραμμένο στην ελπίδα.