Αργύρης Γαλιατσάτος (Nightstalker): «Ο γυμνός πίθηκος»

Το χούι να διαβάζω το απέκτησα από τον παππού μου. Ήμουν 3 χρονών και μου διάβαζε την Ιλιάδα, την Οδύσσεια και τους Άθλους της ελληνικής μυθολογίας. Το σπίτι μας ήταν γεμάτο βιβλία, οπότε, όταν έμαθα τα πρώτα γράμματα, άρχισα να διαβάζω μανιωδώς. Μετά την εφηβεία ξεκόλλησα από τη φάση μυθιστορήματα και έπεσα με τα μούτρα στα δοκίμια. Μετά τον στρατό, από ένα βιβλιοπωλείο του Βύρωνα, 22 χρονών, αγόρασα «Τις ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας» του Τσαρλς Μπουκόφσκι. Ο βιβλιοπώλης μου πρότεινε να πάρω και τον «Γυμνό πίθηκο» του μεγάλου Ντέσμοντ Μόρις. Επιμένω και στο «μεγάλος»: με τον Μόρις έως και σήμερα έχω απίστευτο κόλλημα. Αυτό τελικά που μου άρεσε περισσότερο ήταν «Ο γυμνός πίθηκος». Ο βιβλιοπώλης είχε απόλυτο δίκιο. Η έρευνα του Μόρις για τα πιθηκοειδή και τον τρόπο που φέρονται (ένα τέτοιο είναι και ο άνθρωπος) μου έδειξε ότι στον κόσμο των ζώων υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη, καλοσύνη και σεβασμός. Ακόμα και τα πιο άγρια έχουν κώδικες και μέτρο, σε αντίθεση με μας που δρούμε ανεξέλεγκτοι.