Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Η βιβλιοφιλική ανάρτηση της προέδρου

Μπορεί οι αργοί ρυθμοί που προϋποθέτει η ανάγνωση να συγκρούονται με την ταχύτητα της συνεχόμενης και κάποτε ανατρεπτικής ροής των γεγονότων τα οποία απαιτούν την προσοχή και την παρέμβασή μας, ωστόσο μέσω της ανάγνωσης προσδίδουμε διαύγεια και νόημα στην μαρτυρία των πραγμάτων. Αποσπόμαστε από τον βόμβο των ετερόκλητων ερεθισμάτων και συγκεντρωνόμαστε στη «μουσική της σκέψης», όπως θα έλεγε ο Στάινερ. Και τότε, αρχίζει να ξετυλίγεται ο διάλογος με τον εαυτό και με τους άλλους, που μας βοηθά να συγκροτήσουμε και να σταθεροποιήσουμε την ταυτότητά μας.

Κι έτσι, φέτος, διάλεξα από την πρόσφατη βιβλιοπαραγωγή, που παραμένει πλούσια και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα παρά τις δυσκολίες της συγκυρίας, μερικούς ελκυστικούς και ιδιαίτερα υποσχετικούς τίτλους: Τη συναρπαστική «βιογραφία» της Ελλάδας, που έγραψε ο Ρόντερικ Μπίτον, ξεκινώντας από τις αρχές του 18ου αιώνα και φτάνοντας ως τις μέρες μας. Τον εξαιρετικά ενδιαφέροντα απολογισμό οκτώ δεκαετιών («από τον Γράμμο ως τον Covid-19») που καταθέτει ο Νίκος Αλιβιζάτος με το βιβλίο του «Δυο βήματα μπρος, ένα πίσω». Τη στοχαστική διερεύνηση της σημασίας της Επανάστασης του 1821 από τον Γιάννη Κιουρτσάκη, στο δοκίμιό του «Το θαύμα και η τραγωδία». Οπωσδήποτε, το βιβλίο του Μπάρακ Ομπάμα «Η γη της επαγγελίας». Και από τον χώρο της λογοτεχνίας, τη «Βαλκανική τριλογία» της Ολίβια Μάνινγκ, που παρακολουθεί το ξέσπασμα του Β Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη μέσα από τα μάτια ενός νεαρού, νιόπαντρου ζευγαριού, και τα Διηγήματα της Ρέας Γαλανάκη, έντεκα αφηγήματα γραμμένα από το 1984 ως το 2018, που, συγκεντρωμένα σε έναν τόμο, επιβεβαιώνουν την υποβλητική δύναμη της γραφής της.

Εύχομαι σε όλους, καλές αναγνώσεις. Κι αν κρίνω από τις ουρές που παρατηρούνται τις τελευταίες μέρες έξω από τα βιβλιοπωλεία, θα είναι πολλές και γόνιμες!

Καλή χρονιά!

Δεν μπορούσαμε παρά να παραθέσουμε ολόκληρη την ανάρτηση της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Σαν τεκμήριο για αυτό το νέο που κομίζει. Επειδή, το 2020, μέσα σε όλη του τη δυστοπία, μας έκανε δώρο μια Πρόεδρο που έρχεται κοντά μας με το ήθος της και διακρίνεται από αυτές τις ποιότητες που ξεχωρίζουμε και εκτιμούμε στους ανθρώπους. Μαζί με την εκτίμησή μας, όμως, κερδίζει και την αγάπη μας γιατί με τις μικρές της χειρονομίες μας δίνει το παράδειγμα. Αυτή τη φορά προτείνοντάς μας τα βιβλία που ξεχώρισε τη χρονιά που πέρασε.

Δεν είναι η πρώτη φορά. Έχει προηγηθεί μια ανάρτησή της με την οποία είχε τιμήσει την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Είχαμε γράψει τότε:

«Παραθέτουμε μερικά από τα λόγια της γιατί περιέγραψε με πολύ ωραίο τρόπο μια εμπειρία που πολλοί από εμάς μοιραζόμαστε, την κοινή εμπειρία της ανάγνωσης και της σχέσης μας με τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

“Αυτό δεν είναι η λογοτεχνία; Αυτό δεν είναι η ανάγνωση; Μια βαθιά σχέση με τον εαυτό μας και μια σύνδεση με τον εσωτερικό μας κόσμο. Γινόμαστε πολλοί όταν διαβάζουμε, μετέχουμε με χίλια πρόσωπα στην ανθρώπινη περιπέτεια. Αρχίζουμε να συνομιλούμε με τον συγγραφέα και να κατανοούμε τι σημαίνει ο άλλος, ο διαφορετικός από μας. Και βέβαια συσχετίζουμε τα βιβλία που αγαπήσαμε με στιγμές από τη ζωή μας: ένα ταξίδι με πλοίο, μια πολύωρη αναμονή σ’ ένα σταθμό, μια μακρινή παραλία, μια μοναχική βραδιά, γόνιμες κουβέντες με φίλους”.

Η Πρόεδρος συνόδευσε το κείμενό της με μια φωτογραφία, τα βιβλία που διαβάζει ή μια πρόταση βιβλίων σε στοίβα το ένα πάνω στο άλλο με τα γυαλιά της στην κορυφή, απαραίτητο αξεσουάρ ανάγνωσης. Δεν ήταν μια διακοσμητική ανάρτηση, τύποις, δεν ήταν καν συμβολική ένεκα της ημέρας, ήταν μια υπενθύμιση, μια προτροπή, ένα παράδειγμα για να το ζηλέψουμε και να το μιμηθούμε: να αγαπάμε τα βιβλία, να τα έχουμε στη ζωή μας, να διαβάζουμε».

Το ίδιο ισχύει και με την τωρινή ανάρτηση, με την οποία αποχαιρετάει τη χρονιά. Χωρίς τα γυαλιά, με το ίδιο συμβολικό βάρος και την ίδια πολύτιμη προτροπή. Να διαβάζουμε!