Georges Simenon, Jean-Patrick Manchette, Ανδρέας Αποστολίδης και Κώστας Καλφόπουλος από τις εκδόσεις Άγρα για το φθινόπωρο 2020.
Οι εκδόσεις Άγρα έχουν πάντα τον τρόπο να ικανοποιούν τους απαιτητικούς αναγνώστες της αστυνομικής λογοτεχνίας εκδίδοντας κλασικούς, εξαιρετικούς τίτλους από συγγραφείς που έχουν αφήσει το στίγμα τους στον χώρο και στον χρόνο.
«Το λιμάνι στην ομίχλη» του
Georges Simenon (μτφ. Αργυρώ Μακάρωφ) κάνει την αρχή. Το «Λιμάνι στην ομίχλη» είναι από τα πιο διάσημα και ατμοσφαιρικά μυθιστορήματα του Ζωρζ Σιμενόν. Τοποθετείται συχνά στα δεκαπέντε καλύτερα βιβλία του. Ο Σιμενόν ξεκίνησε να το γράφει εν πλω, στο ιστιοφόρο του «Οστρογκότ» το 1931 και εκδόθηκε το 1932. Είναι το δωδέκατο μυθιστόρημά του με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ. Σκηνικό: το γραφικό λιμάνι του Όιστρεχαμ και ο υδροφράχτης του στο στόμιο του καναλιού της Καν (Κάτω Νορμανδία). Και βέβαια, η ομίχλη που κρύβει τα πράγματα ή άλλες στιγμές τα αφήνει να αχνοφαίνονται. Μια νύχτα με ομίχλη ο λιμενάρχης του Όιστρεχαμ εξαφανίζεται και δύο μήνες μετά τον βρίσκουν να περιπλανάται στο Παρίσι έχοντας χάσει τη μνήμη του. Όταν ταυτοποιείται, ο Μαιγκρέ τον συνοδεύει πίσω στο Όιστρεχαμ, όπου όμως την επομένη το πρωί τον βρίσκουν δολοφονημένο. Ο Μαιγκρέ, για να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισης και της δολοφονίας, θα βυθιστεί σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο, θα συγχρωτιστεί με τους ανθρώπους του λιμανιού στο Καπηλειό των Ναυτικών, αλλά αναγκαστικά και με την άρχουσα τάξη της περιοχής, όπου όμως δυσκολεύεται με τα μυστικά και το μισόλογα. Και όταν βρει τον δολοφόνο, πώς θα τον τιμωρήσει;
Ακολουθεί το «Νεκροτομείο πλήρες» του Jean-Patrick Manchette (μτφ. Ειρήνη Παπακυριακού). Εμπνευσμένο από τα έργα του Ντ. Χάμμετ, το «Νεκροτομείο πλήρες» είναι μια προσέγγιση του Μανσέτ στο είδος του αστυνομικού μυθιστορήματος – σκληρή, πολιτικά οξυδερκής και περίτεχνα αποδιδόμενη από τη βασανιστική, κατάμαυρη πρόζα για την οποία φημίζεται ο συγγραφέας. Κυκλοφόρησε το 1973 αφότου ο Μανσέτ είχε ήδη μεταμορφώσει το γαλλικό αστυνομικό μυθιστόρημα με λαμπρές σε πλοκή, πολιτικά φορτισμένες και αδυσώπητα βίαιες ιστορίες. Παρουσιάζει τον Εζέν Ταρπόν, ιδιωτικό ντετέκτιβ, πρώην αστυνομικό που έστησε τη δική του δουλειά όταν απολύθηκε από την υπηρεσία επειδή σκότωσε κατά λάθος έναν διαδηλωτή. Έχουν περάσει μήνες, και ο Ταρπόν προσπαθεί, απρόθυμα, να διατηρήσει τη φόρμα του ενώ πίνει όλη την ώρα. Στο κατώφλι του γραφείου του δεν έχει πατήσει κανείς ως τώρα. Ώσπου μια μέρα χτυπάει το κουδούνι και εισβάλλει μια όμορφη γυναίκα με τα χέρια της να στάζουν αίμα. Είναι η Μέμφις Σαρλ, βρήκε τη συγκάτοικό της με κομμένο τον λαιμό και δεν μπορεί να πάει στην αστυνομία γιατί θα τη θεωρήσουν ύποπτη για το φόνο. Μπορεί ο Ταρπόν να βοηθήσει; Σύντομα τα πτώματα στοιβάζονται και η τρέλα φτάνει εκτός ελέγχου.
Οι συγγραφείς
Ανδρέας Αποστολίδης και Κώστας Καλφόπουλος ενώνουν τις εξαίσιες πένες τους στο μυθιστόρημα
«Ένα φέρετρο για τη Σόφια» (πρόλογος Γιάννη Μπασκόζου). Δύο Έλληνες τυχοδιώκτες συναντώνται τυχαία στην Αμερική, στο Φοίνιξ της Αριζόνα και λίγο μετά αρχίζει μία περιπέτεια στην παράδοση του καλού «αστυνομικού», από τον Έλλερυ Κουήν μέχρι τον Γιάννη Μαρή. Η δράση μεταφέρεται στο Βερολίνο και κυρίως στην Αθήνα, όπου θα προετοιμάσουν μαζί με μία διεθνή σπείρα το «μεγάλο κόλπο», μία ληστεία κοσμημάτων σε πολυτελές ξενοδοχείο μπροστά στα μάτια των καλεσμένων και των υπευθύνων ασφαλείας. Ένας φιλότιμος Έλληνας αστυνομικός συνεργάζεται με έναν Γάλλο ειδικό, τα αδηφάγα ΜΜΕ εκμεταλλεύονται το σκάνδαλο, η πολιτική ηγεσία της Αστυνομίας πιέζει για αποτελέσματα, ενώ ένας μυστηριώδης Ινδός, βγαλμένος σαν από το Πάρτυ, παίζει ρόλο-κλειδί στην υπόθεση, και κάπου ανάμεσα ένα φέρετρο ταξιδεύει για τη Σόφια... Η αστυνομική νουβέλα των Ανδρέα Αποστολίδη και Κώστα Θ. Καλφόπουλου είναι ένα περιπετειώδες αφήγημα, παλιομοδίτικο και μοντέρνο συνάμα, με ρυθμό, δράση και ένταση, σκληροτράχηλους ήρωες, μοιραίες γυναίκες και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, που ξεκίνησε σαν «αστυνομικό παιχνίδι για δύο» για το ηλεκτρονικό περιοδικό «Αναγνώστης», στο «Θέατρο Τρένο» του Ρουφ, πριν δύο χρόνια.