Ο περίπλους συνεχίζεται στο «Εκεί» του Γιώργου Βέη

Το ταξίδι ως διαδικασία ανακάλυψης βρίσκει στα κείμενα του Γιώργου Βέη τον τρόπο έκφρασης που νοηματοδοτεί την εμπειρία ενός τόπου, των ανθρώπων του, μα και του ίδιου μας του εαυτού.

Η βιωματική διάσταση είναι παρούσα σε κάθε κείμενο του βιβλίου, ως εάν κατά τη στιγμή της γραφής να είναι σε εγρήγορση όλες του οι αισθήσεις. Ίσως αυτό να εξηγεί την πλαστικότητα που έχουν οι εικόνες του, ή την απτική διάσταση που προσφέρουν οι ηχητικές περιγραφές του.

Η γεύση και η ακοή συναντώνται στον ουρανίσκο του ομιλητή που συλλαβίζει νέες λέξεις καθώς αναζητά τον προσανατολισμό του στις τελετουργίες που συνθέτουν την καθημερινή συναναστροφή σε τόπο ξένιο – ταυτόχρονα φιλόξενο και ανοίκειο. Ένα από τα σημαντικά χαρίσματα του Γιώργου Βέη είναι η ικανότητά του να μεταδίδει την αμφισημία που διέπει τη συνάντησή μας με ένα μέρος πρωτόγνωρο, αμφισημία που γονιμοποιεί το υλικό του συγγραφέα προς όφελος του προσεκτικού αναγνώστη.

Βιετνάμ, Ινδονησία, Ιαπωνία, Κίνα, Καμερούν, και Γερμανία δημιουργούν ένα αφηγηματικό παλίμψηστο, που διακόπτεται, διαθλάται, και διευρύνεται μέσω επιλεγμένων φωτογραφιών που ωθούν σε αναγνωστικές παύσεις οι οποίες τροφοδοτούν τον αναστοχασμό, αλλά και ένθετων επιστολών από σπουδαίους ομότεχνους του ποιητικού, του πεζού και του δοκιμιακού λόγου – δύσκολο να μην συγκινηθεί κανείς στην ανάγνωση των επιστολών του Βαρβέρη, της Δημουλά, του Κλείτου Κύρου, ή του Παπαδίτσα.

Το θεματικό εύρος που χαρακτηρίζει την περιήγηση του συγγραφέα σε μέρη μακρινά δεν προσφέρει επανάπαυση στον συγγραφέα, αλλά μια διαρκή πρόκληση που ο ίδιος θέτει στον εαυτό του, δοκιμάζοντας κάθε φορά, ενίοτε στην ίδια σελίδα, μια άλλη αφηγηματική προσέγγιση –του πρώτου ή του τρίτου προσώπου, του διαλόγου ή του εσωτερικού μονολόγου, της διακεκομμένης ή της γραμμικής ανάπτυξης–, προσέγγιση που προσιδιάζει στο μοναδικό ύφος του κάθε τόπου.

Σημαντικός είναι ο τρόπος που το έργο του Βέη αφενός θρέφεται από τη γεωγραφική απόσταση, αφετέρου την επερωτά. Καίρια από αυτή την άποψη είναι η καταληκτική ενότητα του βιβλίου για τον Γερμανικό Βορρά, όπου γίνεται σαφές στον αναγνώστη ότι εκείνο που ζωοδοτεί την ταξιδιωτική λογοτεχνία δεν είναι το πόσο απέχει χιλιομετρικά το περιγραφόμενο μέρος από την οικία μας, αλλά το πόσο ιδιαίτερο ή μοναδικό μπορεί να είναι κάτι που στο βιαστικό βλέμμα μας θεωρείται σύνηθες ή δεδομένο. Εκκινώντας από την Κάστροπ-Ράουξελ, μια πόλη ανθρακωρύχων, ως το διανοητικό προπύργιο της Βεστφαλίας που εξακτινώνεται από τον Καθεδρικό του Μύνστερ, ο συγγραφέας μάς προσφέρει μινιατούρες εξαιρετικής ενάργειας, με εσωτερικό παλμό, ως εάν να περνούσαν από τη νόηση στη γραφή, τη στιγμή που συνέβησαν.

Το «Εκεί» είναι ένα βιβλίο που ο αναγνώστης θα επισκεφθεί πολλές φορές για να απολαύσει το πλήθος των αισθητικών ποιοτήτων που μας προσφέρει η τέχνη του Γιώργου Βέη.