Αλεξάνδρα Αυγερινού: Τα 10 + 1 πράγματα που μου έμαθε η καραντίνα

Καθώς επανερχόμαστε σε μια νέα, διαφορετική κανονικότητα, η Διευθύντρια Επικοινωνίας & Δημοσίων Σχέσεων των εκδόσεων Διόπτρα, Αλεξάνδρα Αυγερινού μοιράζεται με τους αναγνώστες της Athens Voice 10+1 πράγματα που της έμαθε η καραντίνα.

«Αυτό που ζούμε τώρα είναι απλώς ένας σταθμός», όπως μου είπε πρόσφατα η Αλκυόνη Παπαδάκη. «Το ταξίδι είναι που μετράει και είναι μεγάλο και έχει ωραία θέα από το παράθυρο, δες τη και μη στέκεσαι στον σταθμό. Θα περάσει και αυτό!» Σοφά λόγια τα οποία θα με συντροφεύουν για καιρό και ειδικά σε δύσκολες περιόδους όπως αυτή. Και, όπως γίνεται πάντα, στα δύσκολα μαθαίνεις… Η καραντίνα λοιπόν μου έμαθε τα παρακάτω:

1. Αυτά που ήθελα να κάνω πριν την καραντίνα (το περίφημο to-do list) εξακολουθούν να με κυνηγάνε. Γενικώς πρέπει να είμαστε η μόνη οικογένεια που δεν είδε ταινία, δεν έφτιαξε αποθήκες και ντουλάπες και ακόμα προσπαθούμε να κρεμάσουμε κάτι κάδρα στον τοίχο, που μας κοιτάνε τα τελευταία τρία χρόνια.

2. Όσα ντουλάπια και να φτιάξεις, θα τα ξαναφτιάξεις και οι δουλειές του σπιτιού δεν τελειώνουν ποτέ. Όπως επίσης και τα βιβλία − όσα και να προλάβεις να διαβάσεις, με κάποιο μαγικό τρόπο τα αδιάβαστα στη βιβλιοθήκη συνεχίζουν να αυξάνονται με γεωμετρική καμπύλη. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να τα δούμε να μειώνονται.

3. Ύστερα από ακριβώς εξήντα μέρες εγκλεισμού, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι πλέον ανοίγω και φούρνο. Έχω δοκιμάσει πολλά είδη πίτσας, ψωμιά, μπισκότα, καθώς, λόγω καραντίνας και χωρίς σχολείο, κάθε μισή ώρα θα πεινάνε. Νομίζω ότι το κάθε παιδί έχει πάρει τουλάχιστον τρία κιλά σε δύο μήνες. Κοινώς #giapantaxontroi

4. Το να φτιάχνεις πασχαλινά κουλουράκια με δύο εξάχρονα, δύο δίχρονα και έναν σκύλο είναι σκέτη καταστροφή, αφού και τα τέσσερα ταΐζουν τον σκύλο με ό,τι βρουν, με αποτέλεσμα εκτός από το να αλλάζω πάνες να τρέχω να καθαρίζω και τον σκύλο.

5. Το ότι θα γινόμουν και δασκάλα δεν το περίμενα και, πραγματικά, τώρα συνειδητοποιώ τι τεράστιο έργο κάνουν οι παιδαγωγοί σε δημοτικά και νηπιαγωγεία. Το homeschooling που άκουγα και έβλεπα στα social media από κάποιες μαμάδες, κυρίως του εξωτερικού, φάνταζε σενάριο επιστημονικής φαντασίας το οποίο και φυσικά ζω − ακόμα…

6. Πάντα αναρωτιόμουν πώς θα ήταν αν έπαιζα σε ταινία. Το ότι θα ήμουν πρωταγωνίστρια σε αληθινή ταινία όπως το Contagion και ότι θα το ζούσα καρέ-καρέ δεν το περίμενα. Μένει να κατέβουν και οι εξωγήινοι για να δώσουμε εύσημα σε όλους αυτούς που είχαν φαντασία η οποία έγινε πραγματικότητα.

7. Ακόμα και αν περάσουν άλλοι δώδεκα μήνες σε καραντίνα, η μαμά πάλι δεν θα είναι αρκετή και θα θέλουν αγκαλιά συνέχεια και χωρίς περιορισμούς. Όπως επίσης και το να βλέπουν τηλεόραση.

8. Έχω εξερευνήσει και κάνει πικνίκ σε οποιαδήποτε γωνιά δεν είχα ανακαλύψει στη γειτονιά μου. Μέχρι και κυνήγι θησαυρού ως «μικροί εξερευνητές» με τα παιδιά έκανα, σε μια ρεματιά δίπλα στο σπίτι. Ανακαλύψαμε και κάτι καταρράκτες. Και όμως υπάρχουν και είναι πολύ κοντά μας!

9. Παραδόξως, μου λείπει η μυρωδιά του αεροδρομίου και του αεροπλάνου. Κάποιες φορές ξυπνάω και νομίζω ότι όλα είναι όπως παλιά και σύντομα θα κάνω εκείνο το ταξίδι…

10. Παρά τα άπειρα στην κυριολεξία online μαθήματα γυμναστικής και γιόγκα, δεν έκανα ούτε μισό κοιλιακό. Αυτό που λάτρεψα όμως με τον κωδικό #6 των sms ήταν το ποδήλατό μου που είχα να ανέβω για επτά σχεδόν χρόνια. «Τελικά η ζωή είναι σαν το ποδήλατο. Για να κρατήσεις την ισορροπία σου πρέπει να προχωράς συνεχώς», όπως είπε και ο Αϊνστάιν.

11. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Απολύτως τίποτα. Και από δω και πέρα καλά θα κάνουμε να το θυμόμαστε συχνά αυτό. Έτσι μπορεί και να εκτιμήσουμε τα «δεδομένα» κάθε εποχής και να θυμόμαστε ότι η Υγεία μας είναι το υπέρτατο αγαθό! Και να κοιτάζουμε κάθε ανατολή του ήλιου με ευγνωμοσύνη γιατί είμαστε εμείς κι έχουμε εμάς.