Ο Γιάννης Κωνστανταρόπουλος από τις Εκδόσεις Μίνωας αποκαλύπτει ποια βιβλία διάβασε εν μέσω καραντίνας.
Όταν επιλέγω να διαβάσω ένα βιβλίο άλλου Έλληνα εκδότη, διαλέγω ανάμεσα σε αυτά που θα ήθελα να είχα εκδώσει εγώ. Ένα από αυτά είναι και το «Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας» του Tim Marshall από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Είναι αλήθεια ότι στο παρελθόν δεν είχα ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη γεωπολιτική καθώς πίστευα, λανθασμένα, ότι οι ιδεολογίες καθοδηγούσαν την εξωτερική πολιτική των κρατών. Με την πτώση του κομμουνισμού στη βασική του κοιτίδα την Ε.Σ.Σ.Δ., και με τις εθνοτικές διαμάχες, που ταυτόχρονα ξέσπασαν ανά την υφήλιο, ξεκίνησε το ενδιαφέρον μου για αυτά τα θέματα, που άρχισε να κορυφώνεται με τις ταυτόχρονες κινήσεις της Τουρκίας στη γειτονιά μας (Συρία, ενεργειακά αποθέματα Κύπρου, Αιγαίο). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε για μένα πώς συγκρούονται η γεωγραφία και η ιδεολογία, αν σκεφτούμε τη συμμαχία Τουρκίας, που είναι μια χώρα του ΝΑΤΟ, με τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Και ο Marshall με έπεισε ότι οι ιδεολογίες μπορεί να έρθουν και να φύγουν ενώ η γεωπολιτική θα παραμένει στους αιώνες. Από την άλλη υπάρχουν στοιχεία όπως οι φονταμενταλιστικές θρησκείες, που θα συνεχίσουν, όσο επιβιώνουν, να αμφισβητούν και να προκαλούν την γεωπολιτική σταθερότητα. Τέλος, ακραία φαινόμενα υγειονομικού τύπου (Covid-19) φαίνεται να είναι ικανά να επιφέρουν συγκλονιστικές αλλαγές στη γεωγραφία του πλανήτη μας.
Το δεύτερο βιβλίο που με συντρόφευσε κατά τη διάρκεια της καραντίνας είναι το μυθιστόρημα της Παμ Τζενόφ που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μίνωας, για πρώτη φορά στα ελληνικά. Η Παμ Τζενόφ γράφει ιστορικά μυθιστορήματα αντλώντας έμπνευση από την επαγγελματική της εμπειρία στο Πεντάγωνο. Στο τελευταίο της μυθιστόρημα, «Τα εξαφανισμένα κορίτσια του Παρισιού», αναδεικνύει τον σημαντικό ρόλο των γυναικών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, ενώ η συγγραφέας έχει κάνει ενδελεχή έρευνα γύρω από την ίδρυση της SOE (Επιχειρήσεις Ειδικών Αποστολών) –με εντολή του Τσόρτσιλ– και απώτερο στόχο να αναλάβει «βρόμικες» δουλειές, όπως δολιοφθορές και συνεργασίες με αντιστασιακούς σε ολόκληρη την Ευρώπη. Κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό και με εντυπωσίασε στο μυθιστόρημα είναι ο ρόλος των γυναικών κατασκόπων ή ακόμη και των απλών υπαλλήλων σε μυστικές υπηρεσίες, ο οποίος υπήρξε εξίσου σημαντικός με αυτός των ανδρών. Η SOE δεν δίστασε να παραχωρήσει σε γυναίκες δουλειές που ως τότε ανήκαν παραδοσιακά σε άντρες και πολλές γυναίκες ανέλαβαν δύσκολες αποστολές, ειδικά στην κατεχόμενη Γαλλία. Από αυτή την άποψη πρόκειται για μια ξεκάθαρα φεμινιστική ιστορία. Οι γυναίκες αναλαμβάνουν δράση έχοντας να αντιμετωπίσουν, εκτός των άλλων, την προκατάληψη και τα στερεότυπα. Υπάρχει αγωνία για την τύχη αυτών των ηρωίδων που εγκατέλειψαν τις εστίες τους και με τη συνδρομή τους βοήθησαν να κερδηθεί ο πόλεμος. Θα μπορούσε άνετα να γίνει κινηματογραφική ταινία, ενώ παράλληλα το βιβλίο σε βάζει σε μια διαδικασία περαιτέρω έρευνας για να δεις τι από όλα αυτά συνέβη στα αλήθεια και γενικά να αναλογιστείς τον ρόλο που διαδραμάτισαν οι γυναίκες στην περίοδο του πολέμου.
Ρωτήσαμε 10 προσωπικότητες από τους χώρους των τεχνών, των βιβλίων, της πολιτικής και της ακαδημαϊκής ζωής να μας μιλήσουν για τα τρία βιβλία που διάβασαν και αγάπησαν περισσότερο μέσα στο 2024. (Έχουμε κι ένα έξτρα. Κι είναι, φυσικά, ποίηση.)
«Προσπάθησα να γράψω ένα ποίημα που δεν παραιτείται, δεν παραδίδεται, δεν σηκώνει αμαχητί τα χέρια ψηλά, δεν το βάζει στα πόδια μπροστά στην αγριάδα και τη σκληρότητα της ζωής και της εποχής»
Το βιβλίο του, με τον τίτλο «Στον ίδιο δρόμο», είναι από κάθε άποψη ένα γοητευτικό ανάγνωσμα. Τόσο γιατί αφηγείται μια γοητευτική ζωή, όσο και γιατί είναι γοητευτική η γραφή του.
Ο τόμος αριθμεί τον εικοστό τρίτο της σειράς «Ο Κύκλος των Μουσείων», μιας εκδοτικής πρωτοβουλίας η οποία αποτελεί μακρά πολιτιστική συνεισφορά στο πλούσιο αρχαιολογικό απόθεμα της Ελλάδας.
13°
